vergaren

Dutch

Etymology

From ver- +‎ garen (“gather”).

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈɣaːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aːrən

Verb

vergaren

1. to gather, collect

Inflection

Inflection of vergaren (weak, prefixed)
infinitive	vergaren
past singular	vergaarde
past participle	vergaard
infinitive	vergaren
gerund	vergaren n
	present tense	past tense
1st person singular	vergaar	vergaarde
2nd person sing. (jij)	vergaart	vergaarde
2nd person sing. (u)	vergaart	vergaarde
2nd person sing. (gij)	vergaart	vergaarde
3rd person singular	vergaart	vergaarde
plural	vergaren	vergaarden
subjunctive sing.1	vergare	vergaarde
subjunctive plur.1	vergaren	vergaarden
imperative sing.	vergaar
imperative plur.1	vergaart
participles	vergarend	vergaard
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: vergaar, gaer

Anagrams

• graveren