verjagen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ jagen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

verjagen

1. to drive off

Inflection

Conjugation of verjagen (strong class 6 with weak past participle, prefixed)
infinitive	verjagen
past singular	verjoeg
past participle	verjaagd
infinitive	verjagen
gerund	verjagen n
	present tense	past tense
1st person singular	verjaag	verjoeg
2nd person sing. (jij)	verjaagt	verjoeg
2nd person sing. (u)	verjaagt	verjoeg
2nd person sing. (gij)	verjaagt	verjoegt
3rd person singular	verjaagt	verjoeg
plural	verjagen	verjoegen
subjunctive sing.1	verjage	verjoege
subjunctive plur.1	verjagen	verjoegen
imperative sing.	verjaag
imperative plur.1	verjaagt
participles	verjagend	verjaagd
1) Archaic.

Conjugation of verjagen (weak, prefixed)
infinitive	verjagen
past singular	verjaagde
past participle	verjaagd
infinitive	verjagen
gerund	verjagen n
	present tense	past tense
1st person singular	verjaag	verjaagde
2nd person sing. (jij)	verjaagt	verjaagde
2nd person sing. (u)	verjaagt	verjaagde
2nd person sing. (gij)	verjaagt	verjaagde
3rd person singular	verjaagt	verjaagde
plural	verjagen	verjaagden
subjunctive sing.1	verjage	verjaagde
subjunctive plur.1	verjagen	verjaagden
imperative sing.	verjaag
imperative plur.1	verjaagt
participles	verjagend	verjaagd
1) Archaic.

---

German

Etymology

From ver- +‎ jagen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

1. to scare away, to chase away, to expel

   Der Hund verjagte die Gänse. ― The dog scared the geese away.

Synonyms

• wegjagen
• davonjagen
• vertreiben
• verscheuchen
• vergrämen
• vergräzen

Antonyms

• anlocken

Related terms

• abjagen
• verschrecken

See also

• aufscheuchen
• abschrecken
• erschrecken