vervloeken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vervloeken. Equivalent to ver- +‎ vloeken.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈvlu.kə(n)/, /vɛrˈvlu.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧vloe‧ken
• Rhymes: -ukən

Verb

vervloeken

1. (transitive) to curse, to put a curse on someone

Inflection

Conjugation of vervloeken (weak, prefixed)
infinitive	vervloeken
past singular	vervloekte
past participle	vervloekt
infinitive	vervloeken
gerund	vervloeken n
	present tense	past tense
1st person singular	vervloek	vervloekte
2nd person sing. (jij)	vervloekt	vervloekte
2nd person sing. (u)	vervloekt	vervloekte
2nd person sing. (gij)	vervloekt	vervloekte
3rd person singular	vervloekt	vervloekte
plural	vervloeken	vervloekten
subjunctive sing.1	vervloeke	vervloekte
subjunctive plur.1	vervloeken	vervloekten
imperative sing.	vervloek
imperative plur.1	vervloekt
participles	vervloekend	vervloekt
1) Archaic.

Derived terms

• vervloeker
• vervloeking