wkuć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From w- +‎ kuć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈfkut͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕ
  • Syllabification: wkuć

Verb

[edit]

wkuć pf (imperfective wkuwać)

  1. (transitive) to forge in, to insert by forging
  2. (transitive, colloquial, education) to cram, to swot (to learn with effort)
  3. (reflexive with się) to be inserted by forging

Conjugation

[edit]
Conjugation of wkuć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wkuć
future tense 1st wkuję wkujemy
2nd wkujesz wkujecie
3rd wkuje wkują
impersonal wkuje się
past tense 1st wkułem,
-(e)m wkuł
wkułam,
-(e)m wkuła
wkułom,
-(e)m wkuło
wkuliśmy,
-(e)śmy wkuli
wkułyśmy,
-(e)śmy wkuły
2nd wkułeś,
-(e)ś wkuł
wkułaś,
-(e)ś wkuła
wkułoś,
-(e)ś wkuło
wkuliście,
-(e)ście wkuli
wkułyście,
-(e)ście wkuły
3rd wkuł wkuła wkuło wkuli wkuły
impersonal wkuto
conditional 1st wkułbym,
bym wkuł
wkułabym,
bym wkuła
wkułobym,
bym wkuło
wkulibyśmy,
byśmy wkuli
wkułybyśmy,
byśmy wkuły
2nd wkułbyś,
byś wkuł
wkułabyś,
byś wkuła
wkułobyś,
byś wkuło
wkulibyście,
byście wkuli
wkułybyście,
byście wkuły
3rd wkułby,
by wkuł
wkułaby,
by wkuła
wkułoby,
by wkuło
wkuliby,
by wkuli
wkułyby,
by wkuły
impersonal wkuto by
imperative 1st niech wkuję wkujmy
2nd wkuj wkujcie
3rd niech wkuje niech wkują
passive adjectival participle wkuty wkuta wkute wkuci wkute
anterior adverbial participle wkuwszy
verbal noun wkucie

Further reading

[edit]
  • wkuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wkuć in Polish dictionaries at PWN