zoenen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch soenen. Equivalent to zoen +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzu.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zoe‧nen
• Rhymes: -unən

Verb

zoenen

1. (transitive) to kiss
2. (transitive, archaic) to reconcile

Inflection

Conjugation of zoenen (weak)
infinitive	zoenen
past singular	zoende
past participle	gezoend
infinitive	zoenen
gerund	zoenen n
	present tense	past tense
1st person singular	zoen	zoende
2nd person sing. (jij)	zoent, zoen2	zoende
2nd person sing. (u)	zoent	zoende
2nd person sing. (gij)	zoent	zoende
3rd person singular	zoent	zoende
plural	zoenen	zoenden
subjunctive sing.1	zoene	zoende
subjunctive plur.1	zoenen	zoenden
imperative sing.	zoen
imperative plur.1	zoent
participles	zoenend	gezoend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• kussen

Derived terms

• verzoenen

Related terms

• zoen

Descendants

• Afrikaans: soen