zweefvliegen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋeː(f)ˌfli.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zweef‧vlie‧gen

Etymology 1

Compound of zweven +‎ vliegen.

Verb

zweefvliegen

1. to glide – fly an unpowered sailplane

Inflection

Conjugation of zweefvliegen (weak)
infinitive	zweefvliegen
past singular	zweefvliegde
past participle	gezweefvliegd
infinitive	zweefvliegen
gerund	zweefvliegen n
	present tense	past tense
1st person singular	zweefvlieg	zweefvliegde
2nd person sing. (jij)	zweefvliegt	zweefvliegde
2nd person sing. (u)	zweefvliegt	zweefvliegde
2nd person sing. (gij)	zweefvliegt	zweefvliegde
3rd person singular	zweefvliegt	zweefvliegde
plural	zweefvliegen	zweefvliegden
subjunctive sing.1	zweefvliege	zweefvliegde
subjunctive plur.1	zweefvliegen	zweefvliegden
imperative sing.	zweefvlieg
imperative plur.1	zweefvliegt
participles	zweefvliegend	gezweefvliegd
1) Archaic.

Related terms

• zweefvliegtuig

Noun

zweefvliegen n (uncountable)

1. gliding, flying with an unpowered plane

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

zweefvliegen

1. (deprecated template usage) Plural form of zweefvlieg