τίθημι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *t(e/i)tʰēmi, from Proto-Indo-European *dʰé-dʰeh₁-ti, reduplicated present from *dʰeh₁- (“to put, place”). The pay/offer senses are from conflation with δίδωμι (dídōmi) in PIE, see Latin -dō.

Cognates include Latin faciō, Sanskrit दधाति (dadhāti), Old Armenian դնեմ (dnem), Old English dōn (English do), and Albanian dhatë.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tí.tʰɛː.mi/ → /ˈti.θi.mi/ → /ˈti.θi.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tí.tʰɛː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈti.tʰe̝.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈti.θi.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈti.θi.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.θi.mi/

Verb

τῐ́θημῐ • (títhēmi)

1. to put, place, set
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.405:

     τόν ῥ’ ἄνδρες πρότεροι θέσαν ἔμμεναι οὖρον ἀρούρης

     tón rh’ ándres próteroi thésan émmenai oûron aroúrēs

     [a stone] that men of former days had set to be the boundary mark of a field

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.518:

     τίθει δ’ ἄρα οἱ πυρὸς ἐγγὺς εὐνήν

     títhei d’ ára hoi puròs engùs eunḗn

     he sprang up and placed a bed for Odysseus near the fire

   • 431 BCE, Euripides, Medea 1160:

     χρυσοῦν τε θεῖσα στέφανον ἀμφὶ βοστρύχοις

     khrusoûn te theîsa stéphanon amphì bostrúkhois

     setting the gold crown around her locks

   1. in phrases
      1. (with πόδα (póda)) to plant the foot, i.e. walk, run
         • 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 294:

           τίθησιν ὀρθὸν ἢ κατηρεφῆ πόδα

           títhēsin orthòn ḕ katērephê póda

           she is in action or at rest

      2. (with ἐν χειρί, ἐν χερσίν (en kheirí, en khersín)) to put something into someone's hands
         • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.441:

           Ὀδυσσεὺς πατρὶ φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει

           Odusseùs patrì phílōi en khersì títhei

           Odysseus placed her in the arms of her dear father

      3. (with παῖδα (paîda), υἱὸν (huiòn), etc. ὑπὸ ζώνῃ (hupò zṓnēi)) to have a child put under one's girdle, i.e. to conceive
         • 7th–6th centuries BC, Homeric Hymn to Aphrodite 282:

           ἢν δέ τις εἴρηταί σε καταθνητῶν ἀνθρώπων,
           ἥ τις σοι φίλον υἱὸν ὑπὸ ζώνῃ θέτο μήτηρ

           ḕn dé tis eírētaí se katathnētôn anthrṓpōn,
           hḗ tis soi phílon huiòn hupò zṓnēi théto mḗtēr

           And if any mortal man ask you who got your dear son beneath her girdle

      4. (with ἐν ὄμμασι (en ómmasi)) to set before one's eyes
         • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 8.43:

           μαστεύει δὲ καὶ τέρψις ἐν ὄμμασι θέσθαι πιστόν

           masteúei dè kaì térpsis en ómmasi thésthai pistón

           yet delight also seeks to set a trustworthy pledge before the eyes

      5. (with ψῆφον (psêphon)) to give one's vote or opinion, to vote
         • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 816:

           ἀνδροθνῆτας Ἰλίου φθορὰς
           ἐς αἱματηρὸν τεῦχος οὐ διχορρόπως
           ψήφους ἔθεντο

           androthnêtas Ilíou phthoràs
           es haimatēròn teûkhos ou dikhorrhópōs
           psḗphous éthento

           they cast into the bloody urn their ballots for the murderous destroying of Ilium

      6. (with ἐν στήθεσσι (en stḗthessi), ἐν φρεσί (en phresí), etc.) to put or plant in one's heart
         • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.732:

           ἄλλῳ δ’ ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον εὐρύοπα Ζεὺς ἐσθλόν

           állōi d’ en stḗthessi titheî nóon eurúopa Zeùs esthlón

           and in the breast of another Zeus, whose voice is borne afar, [he] puts a mind of understanding

      7. (with τὰ ὅπλα (tà hópla))
         1. to rest arms, halt
            • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.44.1:

              ὑπεχώρησαν πρὸς τὸν λόφον καὶ ἔθεντο τὰ ὅπλα

              hupekhṓrēsan pròs tòn lóphon kaì éthento tà hópla

              and they retired to the summit of the ridge, where they grounded their arms

         2. to bear arms, fight
            • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Constitution of the Athenians 8.5:

              ὃς […] μὴ θῆται τὰ ὅπλα μηδὲ μεθ’ ἑτέρων, ἄτιμον εἶναι

              hòs […] mḕ thêtai tà hópla mēdè meth’ hetérōn, átimon eînai

              whoever […] did not join forces with either party was to be disenfranchised

         3. to lay down one's arms, surrender
            • 100 BCE – 1 BCE, Diodorus Siculus, 20 31
            • 100 BCE – 1 BCE, Diodorus Siculus, 20 45:

              οἱ δὲ περὶ τὸν Δημήτριον ἐκ διαδοχῆς κινδυνεύοντες καὶ νεαλεῖς ἀεὶ γινόμενοι, διὰ τῶν πετροβόλων ἐρημωθέντος τοῦ τείχους, ἐνέπεσον εἰς τὴν Μουνυχίαν καὶ τοὺς μὲν φρουροὺς ἠνάγκασαν θέσθαι τὰ ὅπλα, τὸν δὲ φρούραρχον Διονύσιον ἐζώγρησαν.

              hoi dè perì tòn Dēmḗtrion ek diadokhês kinduneúontes kaì nealeîs aeì ginómenoi, dià tôn petrobólōn erēmōthéntos toû teíkhous, enépeson eis tḕn Mounukhían kaì toùs mèn phrouroùs ēnánkasan thésthai tà hópla, tòn dè phroúrarkhon Dionúsion ezṓgrēsan.

              • 1938 translation by Russell M. Geer

                the men of Demetrius, who were fighting in relays and were continually relieved, after the wall had been cleared by the ballistae, broke into Munychia, forced the garrison to lay down its arms, and took the commander Dionysius alive.

            • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.759a:

              Ἦ γὰρ οὐχ ὁρᾷς, ὡς ὁ μὲν στρατιώτῆς τὰ ὅπλα θεὶς πέπαυται τῆς πολεμιχῶς μανίας […] ;

              Ê gàr oukh horâis, hōs ho mèn stratiṓtês tà hópla theìs pépautai tês polemikhôs manías […] ;

              You have observed, have you not, that as soon as the soldier lays down his arms he is relieved from the madness of war […] ?

         4. (with εὖ (eû)) to keep arms in good order
            • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 4.5.3:

              τὰ δ’ ἐν ταῖς σκηναῖς αὐτοὶ ὁρᾶτε καὶ τὰ ὅπλα εὖ τίθεσθε

              tà d’ en taîs skēnaîs autoì horâte kaì tà hópla eû títhesthe

              but look out for what may happen in the tents and have your arms stacked conveniently

      8. (with τὰ γόνατα (tà gónata)) to kneel
         • The Gospel of Mark 15:19:

           τιθέντες τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ

           tithéntes tà gónata prosekúnoun autôi

           bowing their knees they did homage to him

   2. to deposit
      • 390 BCE – 322 BCE, Hyperides, Against Athenogenes 5:

        θεὶς ἐπὶ τὴν τράπεζαν τὰς τετταράκοντα μνᾶς

        theìs epì tḕn trápezan tàs tettarákonta mnâs

        I deposited the forty minas in the bank

   3. to pay
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Androtion 43:

        τὴν εἰσφορὰν μὴ τιθέναι

        tḕn eisphoràn mḕ tithénai

        to fail to pay the property-tax

   4. to put down in writing
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 793b:

        τε καὶ κειμένων καὶ τῶν ἔτι θησομένων

        te kaì keiménōn kaì tôn éti thēsoménōn

        both those already enacted in writing and those still to be enacted

   5. to bury
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.83:

        μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέ’ Ἀχιλλεῦ

        mḕ emà sôn apáneuthe tithḗmenai osté’ Akhilleû

        Lay not my bones apart from thine, Achilles

   6. to offer, set before
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.263:

        ἱππεῦσιν μὲν πρῶτα ποδώκεσιν ἀγλά’ ἄεθλα θῆκε

        hippeûsin mèn prôta podṓkesin aglá’ áethla thêke

        For swift charioteers first he set forth goodly prizes

      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 719a:

        ὁ δὲ προάγων λόγος ὅ γέ μοι ἀπείργασται, βούλομαι ὑμῖν εἰς τὸ μέσον αὐτὸ θεῖναι.

        ho dè proágōn lógos hó gé moi apeírgastai, boúlomai humîn eis tò méson autò theînai.

        Now I wish to put before you what I take to be the result of the foregoing argument.

   7. to assign, award
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.57:

        εἰ δὴ ὁμὴν Ἀχιλῆϊ καὶ Ἕκτορι θήσετε τιμήν

        ei dḕ homḕn Akhilêï kaì Héktori thḗsete timḗn

        if indeed ye gods will vouchsafe like honour to Achilles and to Hector

      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.5:

        Ἀρναῖος δ’ ὄνομ’ ἔσκε: τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ ἐκ γενετῆς:

        Arnaîos d’ ónom’ éske: tò gàr théto pótnia mḗtēr ek genetês:

        Arnaeus was his name, for this name his honored mother had given him at his birth.

   8. (often with νόμον (nómon)) to lay down, enact
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 580:

        ὅρα τιθεῖσα τόνδε τὸν νόμον βροτοῖς
        μὴ πῆμα σαυτῇ καὶ μετάγνοιαν τιθῇς.

        hóra titheîsa tónde tòn nómon brotoîs
        mḕ pêma sautêi kaì metágnoian tithêis.

        See that by laying down such a law for men, you do not lay down trouble and remorse for yourself.

      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Constitution of Sparta 15.2:

        ἔθηκε γὰρ θύειν μὲν βασιλέα πρὸ τῆς πόλεως τὰ δημόσια ἅπαντα

        éthēke gàr thúein mèn basiléa prò tês póleōs tà dēmósia hápanta

        He ordained that the King shall offer all the public sacrifices on behalf of the state

      1. (middle voice) to agree upon
         • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Phaenippus 13:

           ἡμῖν αὐτοῖς συγχωρήσαντες ἐθέμεθα

           hēmîn autoîs sunkhōrḗsantes ethémetha

           we fix upon another [day] by mutual agreement

      2. (of a legal document) to execute
   9. to establish, institute
      • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 845:

        ἀγῶνας θέντες ἐν πανηγύρει βουλευσόμεσθα

        agônas théntes en panēgúrei bouleusómestha

        we shall establish open debates and consider

   10. to order, ordain, cause to happen
       • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 8.465:

         οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, […] οἴκαδέ τ’ ἐλθέμεναι

         hoútō nûn Zeùs theíē, […] oíkadé t’ elthémenai

         so may Zeus grant, […] that I may reach my home

       • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1673:

         ἐγὼ καὶ σὺ θήσομεν κρατοῦντε τῶνδε δωμάτων καλῶς.

         egṑ kaì sù thḗsomen kratoûnte tônde dōmátōn kalôs.

         I and you will be masters of this house and order it aright.

       1. (in board games) to place (pieces)
          • 380 BCE, Plato, The Republic 604c:

            ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ αὑτοῦ πράγματα

            hṓsper en ptṓsei kúbōn pròs tà peptōkóta títhesthai tà hautoû prágmata

            as it were in the fall of the dice, to determine the movements of our affairs

2. (copulative) to make, cause to be
   1. (with attributive substantive)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.290:

        εἰ δέ μιν αἰχμητὴν ἔθεσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες

        ei dé min aikhmētḕn éthesan theoì aièn eóntes

        If the gods who exist for ever made him a spearman

      1. (middle voice) to cause to be one's
         • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 21.72:

           ἀλλ’ ἐμὲ ἱέμενοι γῆμαι θέσθαι τε γυναῖκα

           all’ emè hiémenoi gêmai thésthai te gunaîka

           save only as desiring to wed me and make me your wife

   2. (with infinitive)
      • 431 BCE, Euripides, Medea 718:

        παύσω γέ σ’ ὄντ’ ἄπαιδα καὶ παίδων γονὰς σπεῖραί σε θήσω

        paúsō gé s’ ónt’ ápaida kaì paídōn gonàs speîraí se thḗsō

        I will put an end to your childlessness and cause you to beget children

   3. to regard, consider as; to hold, reckon that
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1270:

        δαιμόνιον αὐτὸ τίθημ’ ἐγώ.

        daimónion autò títhēm’ egṓ.

        I regard it as a work of the divine.

      • 442 BCE, Sophocles, Antigone 1166:

        τὰς γὰρ ἡδονὰς ὅταν προδῶσιν ἄνδρες, οὐ τίθημ’ ἐγὼ ζῆν τοῦτον

        tàs gàr hēdonàs hótan prodôsin ándres, ou títhēm’ egṑ zên toûton

        When a man has forfeited his pleasures, I hold not that he lives

      1. to assume
         • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 79a:

           θῶμεν οὖν βούλει, ἔφη, δύο εἴδη τῶν ὄντων;

           thômen oûn boúlei, éphē, dúo eídē tôn óntōn?

           "Now," said he, "shall we assume two kinds of existences?"

      2. to affirm
         • 204 CE – 270 CE, Plotinus, Collected Works 5.5.6
3. to make
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 12.418:

     οὔτε γὰρ ἴφθιμοι Λύκιοι Δαναῶν ἐδύναντο
     τεῖχος ῥηξάμενοι θέσθαι παρὰ νηυσὶ κέλευθον

     oúte gàr íphthimoi Lúkioi Danaôn edúnanto
     teîkhos rhēxámenoi thésthai parà nēusì kéleuthon

     For neither could the mighty Lycians break the wall of the Danaans, and make a path to the ships

   1. (in periphrasis)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.116:

        εἴ ποθεν ἐλθὼν μνηστήρων τῶν μὲν σκέδασιν κατὰ δώματα θείη

        eí pothen elthṑn mnēstḗrōn tôn mèn skédasin katà dṓmata theíē

        should he perchance come from somewhere and make a scattering of the wooers in the palace

Usage notes

The first aorist is used only in the indicative, and mostly in the singular and third-person plural.

Inflection

   Present: τῐ́θημῐ, τῐ́θεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́θημῐ	τῐ́θης	τῐ́θησῐ(ν)	τῐ́θετον	τῐ́θετον	τῐ́θεμεν	τῐ́θετε	τῐθέᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τῐθῶ	τῐθῇς	τῐθῇ	τῐθῆτον	τῐθῆτον	τῐθῶμεν	τῐθῆτε	τῐθῶσῐ(ν)
	optative	τῐθείην	τῐθείης	τῐθείη	τῐθεῖτον, τῐθείητον	τῐθείτην, τῐθειήτην	τῐθεῖμεν, τῐθείημεν	τῐθεῖτε, τῐθείητε	τῐθεῖεν, τῐθείησᾰν
	imperative		τῐ́θει	τῐθέτω	τῐ́θετον	τῐθέτων		τῐ́θετε	τῐθέντων
middle/ passive	indicative	τῐ́θεμαι	τῐ́θεσαι	τῐ́θεται	τῐ́θεσθον	τῐ́θεσθον	τῐθέμεθᾰ	τῐ́θεσθε	τῐ́θενται
	subjunctive	τῐθῶμαι	τῐθῇ	τῐθῆται	τῐθῆσθον	τῐθῆσθον	τῐθώμεθᾰ	τῐθῆσθε	τῐθῶνται
	optative	τῐθείμην	τῐθεῖο	τῐθεῖτο, τῐθοῖτο	τῐθεῖσθον, τῐθοῖσθον	τῐθείσθην, τῐθοίσθην	τῐθείμεθᾰ, τῐθοίμεθᾰ	τῐθεῖσθε, τῐθοῖσθε	τῐθεῖντο, τῐθοῖντο
	imperative		τῐ́θεσο	τῐθέσθω	τῐ́θεσθον	τῐθέσθων		τῐ́θεσθε	τῐθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τῐθέναι				τῐ́θεσθαι
participle	m	τῐθείς				τῐθέμενος
	f	τῐθεῖσᾰ				τῐθεμένη
	n	τῐθέν				τῐθέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτῐ́θην, ἐτῐθέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτῐ́θην	ἐτῐ́θεις	ἐτῐ́θει	ἐτῐ́θετον	ἐτῐθέτην	ἐτῐ́θεμεν	ἐτῐ́θετε	ἐτῐ́θεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτῐθέμην	ἐτῐ́θεσο	ἐτῐ́θετο	ἐτῐ́θεσθον	ἐτῐθέσθην	ἐτῐθέμεθᾰ	ἐτῐ́θεσθε	ἐτῐ́θεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: τῐ́θην, τῐθέμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́θην	τῐ́θεις	τῐ́θει	τῐ́θετον	τῐθέτην	τῐ́θεμεν	τῐ́θετε	τῐ́θεσᾰν
middle/ passive	indicative	τῐθέμην	τῐ́θεσο	τῐ́θετο	τῐ́θεσθον	τῐθέσθην	τῐθέμε(σ)θᾰ	τῐ́θεσθε	τῐ́θεντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: τῐ́θεσκον, τῐθεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́θεσκον	τῐ́θεσκες	τῐ́θεσκε(ν)	τῐθέσκετον	τῐθεσκέτην	τῐθέσκομεν	τῐθέσκετε	τῐ́θεσκον
middle/ passive	indicative	τῐθεσκόμην	τῐθέσκου	τῐθέσκετο	τῐθέσκεσθον	τῐθεσκέσθην	τῐθεσκόμεθᾰ	τῐθέσκεσθε	τῐθέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτῐ́θεον, ἐτῐθεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτῐ́θεον	ἐτῐ́θεες	ἐτῐ́θεε(ν)	ἐτῐθέετον	ἐτῐθεέτην	ἐτῐθέομεν	ἐτῐθέετε	ἐτῐ́θεον
middle/ passive	indicative	ἐτῐθεόμην	ἐτῐθέου	ἐτῐθέετο	ἐτῐθέεσθον	ἐτῐθεέσθην	ἐτῐθεόμεθᾰ	ἐτῐθέεσθε	ἐτῐθέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτῐ́θουν, ἐτῐθούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτῐ́θουν	ἐτῐ́θεις	ἐτῐ́θει	ἐτῐθεῖτον	ἐτῐθείτην	ἐτῐθοῦμεν	ἐτῐθεῖτε	ἐτῐ́θουν
middle/ passive	indicative	ἐτῐθούμην	ἐτῐθοῦ	ἐτῐθεῖτο	ἐτῐθεῖσθον	ἐτῐθείσθην	ἐτῐθούμεθᾰ	ἐτῐθεῖσθε	ἐτῐθοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θήσω, θήσομαι, τεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θήσω	θήσεις	θήσει	θήσετον	θήσετον	θήσομεν	θήσετε	θήσουσῐ(ν)
	optative	θήσοιμῐ	θήσοις	θήσοι	θήσοιτον	θησοίτην	θήσοιμεν	θήσοιτε	θήσοιεν
middle	indicative	θήσομαι	θήσῃ, θήσει	θήσεται	θήσεσθον	θήσεσθον	θησόμεθᾰ	θήσεσθε	θήσονται
	optative	θησοίμην	θήσοιο	θήσοιτο	θήσοισθον	θησοίσθην	θησοίμεθᾰ	θήσοισθε	θήσοιντο
passive	indicative	τεθήσομαι	τεθήσῃ	τεθήσεται	τεθήσεσθον	τεθήσεσθον	τεθησόμεθᾰ	τεθήσεσθε	τεθήσονται
	optative	τεθησοίμην	τεθήσοιο	τεθήσοιτο	τεθήσοισθον	τεθησοίσθην	τεθησοίμεθᾰ	τεθήσοισθε	τεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		θήσειν			θήσεσθαι		τεθήσεσθαι
participle	m	θήσων			θησόμενος		τεθησόμενος
	f	θήσουσᾰ			θησομένη		τεθησομένη
	n	θῆσον			θησόμενον		τεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔθετον, ἐθέμην, ἐτέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ἔθετον	ἐθέτην	ἔθεμεν	ἔθετε	ἔθεσᾰν
	subjunctive	θῶ	θῇς	θῇ	θῆτον	θῆτον	θῶμεν	θῆτε	θῶσῐ(ν)
	optative	θείην	θείης	θείη	θεῖτον, θείητον	θείτην, θειήτην	θεῖμεν, θείημεν	θεῖτε, θείητε	θεῖεν, θείησᾰν
	imperative		θές	θέτω	θέτον	θέτων		θέτε	θέντων
middle	indicative	ἐθέμην	ἔθου	ἔθετο	ἔθεσθον	ἐθέσθην	ἐθέμεθᾰ	ἔθεσθε	ἔθεντο
	subjunctive	θῶμαι	θῇ	θῆται	θῆσθον	θῆσθον	θώμεθᾰ	θῆσθε	θῶνται
	optative	θείμην	θεῖο	θεῖτο, θοῖτο	θεῖσθον	θείσθην	θείμεθᾰ	θεῖσθε	θεῖντο
	imperative		θοῦ	θέσθω	θέσθον	θέσθων		θέσθε	θέσθων
passive	indicative	ἐτέθην	ἐτέθης	ἐτέθη	ἐτέθητον	ἐτεθήτην	ἐτέθημεν	ἐτέθητε	ἐτέθησᾰν
	subjunctive	τεθῶ	τεθῇς	τεθῇ	τεθῆτον	τεθῆτον	τεθῶμεν	τεθῆτε	τεθῶσῐ(ν)
	optative	τεθείην	τεθείης	τεθείη	τεθεῖτον, τεθείητον	τεθείτην, τεθειήτην	τεθεῖμεν, τεθείημεν	τεθεῖτε, τεθείητε	τεθεῖεν, τεθείησᾰν
	imperative		τέθηθῐ	τεθήτω	τέθητον	τεθήτων		τέθητε	τεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θεῖναι			θέσθαι		τεθῆναι
participle	m	θείς			θέμενος		τεθείς
	f	θεῖσᾰ			θεμένη		τεθεῖσᾰ
	n	θέν			θέμενον		τεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: θέτον, θέμην, τέθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				θέτον	θέτην	θέμεν	θέτε	θέσᾰν
	subjunctive	θείω	θήῃς	θήῃ, θῇσι	θῆτον	θῆτον	θείομεν, θέωμεν	θῆτε	θῶσῐ(ν)
	optative	θείην	θείης	θείη	θεῖτον	θείτην	θεῖμεν	θεῖτε	θεῖεν
	imperative		θές	θέτω	θέτον	θέτων		θέτε	θέντων
middle	indicative	θέμην	θοῦ	θέτο	θέσθον	θέσθην	θέμε(σ)θᾰ	θέσθε	θέντο
	subjunctive	θῶμαι	θῇ	θῆται	θῆσθον	θῆσθον	θώμε(σ)θᾰ	θῆσθε	θῶνται
	optative	θείμην	θεῖο	θεῖτο, θοῖτο	θεῖσθον	θείσθην	θείμε(σ)θᾰ	θεῖσθε	θείᾰτο
	imperative		θοῦ	θέσθω	θέσθον	θέσθων		θέσθε	θέσθων
passive	indicative	τέθην	τέθης	τέθη	τέθητον	τεθήτην	τέθημεν	τέθητε	τέθησᾰν
	subjunctive	τεθῶ	τεθῇς	τεθῇ	τεθῆτον	τεθῆτον	τεθῶμεν	τεθῆτε	τεθῶσῐ(ν)
	optative	τεθείην	τεθείης	τεθείη	τεθεῖτον, τεθείητον	τεθείτην, τεθειήτην	τεθεῖμεν, τεθείημεν	τεθεῖτε, τεθείητε	τέθειεν, τεθείησᾰν
	imperative		τέθηθῐ	τεθήτω	τέθητον	τεθήτων		τέθητε	τεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θέμεν(αι)			θέσθαι		τεθῆναι
participle	m	θείς			θέμενος		τεθείς
	f	θεῖσᾰ			θεμένη		τεθεῖσᾰ
	n	θέν			θέμενον		τεθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔθηκᾰ, ἐθηκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθηκᾰ	ἔθηκᾰς	ἔθηκε(ν)	ἐθήκᾰτον	ἐθηκᾰ́την	ἐθήκᾰμεν	ἐθήκᾰτε	ἔθηκᾰν
middle	indicative	ἐθηκᾰ́μην	ἐθήκω	ἐθήκᾰτο	ἐθήκᾰσθον	ἐθηκᾰ́σθην	ἐθηκᾰ́μεθᾰ	ἐθήκᾰσθε	ἐθήκᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: θῆκᾰ, θηκᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θῆκᾰ	θῆκᾰς	θῆκε(ν)	θήκᾰτον	θηκᾰ́την	θήκᾰμεν	θήκᾰτε	θῆκᾰν
middle	indicative	θηκᾰ́μην	θήκᾰο	θήκᾰτο	θήκᾰσθον	θηκᾰ́σθην	θηκᾰ́με(σ)θᾰ	θήκᾰσθε	θήκᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθηκᾰ, τέθειμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέθηκᾰ	τέθηκᾰς	τέθηκε(ν)	τεθήκᾰτον	τεθήκᾰτον	τεθήκᾰμεν	τεθήκᾰτε	τεθήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθήκω	τεθήκῃς	τεθήκῃ	τεθήκητον	τεθήκητον	τεθήκωμεν	τεθήκητε	τεθήκωσῐ(ν)
	optative	τεθήκοιμῐ, τεθηκοίην	τεθήκοις, τεθηκοίης	τεθήκοι, τεθηκοίη	τεθήκοιτον	τεθηκοίτην	τεθήκοιμεν	τεθήκοιτε	τεθήκοιεν
	imperative		τέθηκε	τεθηκέτω	τεθήκετον	τεθηκέτων		τεθήκετε	τεθηκόντων
middle/ passive	indicative	τέθειμαι	τέθεισαι	τέθειται	τέθεισθον	τέθεισθον	τεθείμεθᾰ	τέθεισθε	τέθεινται
	subjunctive	τεθειμένος ὦ	τεθειμένος ᾖς	τεθειμένος ᾖ	τεθειμένω ἦτον	τεθειμένω ἦτον	τεθειμένοι ὦμεν	τεθειμένοι ἦτε	τεθειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεθειμένος εἴην	τεθειμένος εἴης	τεθειμένος εἴη	τεθειμένω εἴητον/εἶτον	τεθειμένω εἰήτην/εἴτην	τεθειμένοι εἴημεν/εἶμεν	τεθειμένοι εἴητε/εἶτε	τεθειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέθεισο	τεθείσθω	τέθεισθον	τεθείσθων		τέθεισθε	τεθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		τεθηκέναι				τεθεῖσθαι
participle	m	τεθηκώς				τεθειμένος
	f	τεθηκυῖᾰ				τεθειμένη
	n	τεθηκός				τεθειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθεικᾰ, τέθειμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέθεικᾰ	τέθεικᾰς	τέθεικε(ν)	τεθείκᾰτον	τεθείκᾰτον	τεθείκᾰμεν	τεθείκᾰτε	τεθείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθείκω	τεθείκῃς	τεθείκῃ	τεθείκητον	τεθείκητον	τεθείκωμεν	τεθείκητε	τεθείκωσῐ(ν)
	optative	τεθείκοιμῐ, τεθεικοίην	τεθείκοις, τεθεικοίης	τεθείκοι, τεθεικοίη	τεθείκοιτον	τεθεικοίτην	τεθείκοιμεν	τεθείκοιτε	τεθείκοιεν
	imperative		τέθεικε	τεθεικέτω	τεθείκετον	τεθεικέτων		τεθείκετε	τεθεικόντων
middle/ passive	indicative	τέθειμαι	τέθεισαι	τέθειται	τέθεισθον	τέθεισθον	τεθείμεθᾰ	τέθεισθε	τέθεινται
	subjunctive	τεθειμένος ὦ	τεθειμένος ᾖς	τεθειμένος ᾖ	τεθειμένω ἦτον	τεθειμένω ἦτον	τεθειμένοι ὦμεν	τεθειμένοι ἦτε	τεθειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεθειμένος εἴην	τεθειμένος εἴης	τεθειμένος εἴη	τεθειμένω εἴητον/εἶτον	τεθειμένω εἰήτην/εἴτην	τεθειμένοι εἴημεν/εἶμεν	τεθειμένοι εἴητε/εἶτε	τεθειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέθεισο	τεθείσθω	τέθεισθον	τεθείσθων		τέθεισθε	τεθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		τεθεικέναι				τεθεῖσθαι
participle	m	τεθεικώς				τεθειμένος
	f	τεθεικυῖᾰ				τεθειμένη
	n	τεθεικός				τεθειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀκμοθέτης (akmothétēs)
• αὐλοθετέω (aulothetéō)
• αὐτόθετος (autóthetos)
• δεινοθέτης (deinothétēs)
• διᾰγωνοθετέω (diagōnothetéō)
• δῐκαιοθέτης (dikaiothétēs)
• δῐᾰτῐ́θημῐ (diatíthēmi)
• δῠ́σθετος (dústhetos)
• ἐγχειρῐ́θετος (enkheiríthetos)
• εἰστῐ́θημῐ (eistíthēmi)
• ἐκτῐ́θημῐ (ektíthēmi)
• ἐλαιοθετέω (elaiothetéō)
• ἐντῐ́θημῐ (entíthēmi)
• ἐπεντίθημι (epentíthēmi)
• ἐπῐτῐ́θημῐ (epitíthēmi)
• εὔθετος (eúthetos)
• ζωοθετέω (zōothetéō)
• θεσμοθετέω (thesmothetéō)
• θημωνοθετέω (thēmōnothetéō)
• θῠγᾰτροθετέω (thugatrothetéō)
• κεντροθεσῐ́ᾱ (kentrothesíā)
• κρεοθέτης (kreothétēs)
• κᾰτᾰτῐ́θημῐ (katatíthēmi)
• λογοθετέω (logothetéō)
• λῐθοθεσῐ́ᾱ (lithothesíā)
• μελοθεσῐ́ᾱ (melothesíā)
• μετᾰτῐ́θημῐ (metatíthēmi)
• μοιροθεσῐ́ᾱ (moirothesíā)
• νομοθετέω (nomothetéō)
• νουθετέω (nouthetéō)
• οἰκόθετος (oikóthetos)
• οἰωνοθέτης (oiōnothétēs)
• ὀνομᾰτοθετέω (onomatothetéō)
• ὀργᾰνοθετέω (organothetéō)
• ὁροθετέω (horothetéō)
• ὁρῐοθετέω (horiothetéō)
• οὐρᾰνοθεσῐ́ᾱ (ouranothesíā)
• πεντάθετος (pentáthetos)
• περιτῐ́θημῐ (peritíthēmi)
• προστῐ́θημῐ (prostíthēmi)
• προτῐ́θημῐ (protíthēmi)
• πᾰλαίθετος (palaíthetos)
• πᾰρεμβολοθέτης (parembolothétēs)
• πᾰρᾰτῐ́θημῐ (paratíthēmi)
• σημόθετος (sēmóthetos)
• στηριγμοθέτης (stērigmothétēs)
• συμψηφοθετέω (sumpsēphothetéō)
• συνεπιτίθημι (sunepitíthēmi)
• συντῐ́θημῐ (suntíthēmi)
• σφαιροθεσῐ́ᾱ (sphairothesíā)
• τοποθετέω (topothetéō)
• τρῐ́θετος (tríthetos)
• υἱόθετος (huióthetos)
• χειροθεσῐ́ᾱ (kheirothesíā)
• χωροθεσῐ́ᾱ (khōrothesíā)
• ψηφοθέτης (psēphothétēs)
• ὠμοθετέω (ōmothetéō)
• ᾠοθεσῐ́ᾱ (ōiothesíā)
• ὡροθετέω (hōrothetéō)
• ᾰ̓γωνοθετέω (agōnothetéō)
• ᾰ̓́θετος (áthetos)
• ᾰ̓μφῐτῐ́θημῐ (amphitíthēmi)
• ᾰ̓ντῐτῐ́θημῐ (antitíthēmi)
• ᾰ̓νᾰτῐ́θημῐ (anatíthēmi)
• ᾰ̓οιδοθέτης (aoidothétēs)
• ᾰ̓ποτῐ́θημῐ (apotíthēmi)
• ᾰ̔ρμᾰτοθεσῐ́ᾱ (harmatothesíā)
• ᾰ̓στρόθετος (astróthetos)
• ᾱ̓θλοθετέω (āthlothetéō)
• ῐ̔εροθετέω (hierothetéō)
• ῠ̔μνοθέτης (humnothétēs)
• ῠ̔περτῐ́θημῐ (hupertíthēmi)
• ῠ̔ποτῐ́θημῐ (hupotíthēmi)

 

Related terms

• ἔθω (éthō)
• θέμεθλᾰ (thémethla)
• θεμέλῐος (themélios)
• θέμις (thémis)
• θέμᾰ (théma)
• θεός (theós)
• θεσμός (thesmós)
• θέσμῐον (thésmion)
• θέσμῐος (thésmios)
• Θέσμῐος (Thésmios)
• θέσῐς (thésis)
• θετέος (thetéos)
• θετήρ (thetḗr)
• θέτης (thétēs)
• θετός (thetós)
• θετῐκός (thetikós)
• θήκη (thḗkē)
• θημών (thēmṓn)
• θῆμᾰ (thêma)
• θής (thḗs)
• Θησεύς (Thēseús)

 

Descendants

• Greek: θέτω (théto)

See also

• κεῖμαι (keîmai)

Further reading

• “τίθημι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G5087 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • appoint idem, page 36.
  • assume idem, page 47.
  • begin idem, page 70.
  • class idem, page 135.
  • commence idem, page 147.
  • deposit idem, page 212.
  • devote idem, page 220.
  • display idem, page 236.
  • enact idem, page 270.
  • establish idem, page 283.
  • evince idem, page 286.
  • exercise idem, page 291.
  • exhibit idem, page 291.
  • frame idem, page 342.
  • hold idem, page 402.
  • imprint idem, page 424.
  • lay idem, page 480.
  • make idem, page 508.
  • manifest idem, page 511.
  • mortgage idem, page 542.
  • offer idem, page 571.
  • ordain idem, page 578.
  • pass idem, page 595.
  • place idem, page 616.
  • plant idem, page 617.
  • posit idem, page 628.
  • postulate idem, page 629.
  • print idem, page 641.
  • put idem, page 660.
  • rank idem, page 671.
  • render idem, page 694.
  • secondary idem, page 747.
  • set idem, page 756.
  • show idem, page 770.
  • time idem, page 875.
  • upside down idem, page 939.
  • wage idem, page 958.