cumulus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

English[edit]

English Wikipedia has an article on:
Wikipedia
A cumulus cloud.

Etymology[edit]

Borrowed from Latin cumulus. Doublet of comble.

Pronunciation[edit]

  • (UK, US) IPA(key): /ˈkjuː.mjə.ləs/
    • (file)
  • Rhymes: -uːmjələs
  • Hyphenation: cu‧mu‧lus

Noun[edit]

cumulus (plural cumuli)

  1. A large white, puffy cloud that develops through convection.
    • 1919, Henry B[lake] Fuller, “Cope Enlivens the Country”, in Bertram Cope’s Year: A Novel, Chicago, Ill.: Ralph Fletcher Seymour, The Alderbrink Press, →OCLC, page 102:
      There were some new cumuli in the east, out above the water, and they began to take the late afternoon sun.
    • 2007 September 1, "Who’s afraid of Google?: The world’s internet superpower faces testing times", in The Economist, The Economist Newspaper Ltd, ISSN 0013-0613, volume 384, number 8544, page 9,
      Ironically, there is something rather cloudlike about the multiple complaints surrounding Google. The issues are best parted into two cumuli: a set of “public” arguments about how to regulate Google; and a set of “private” ones for Google’s managers, to do with the strategy the firm needs to get through the coming storm.
  2. A mound or heap.

Derived terms[edit]

Translations[edit]

The translations below need to be checked and inserted above into the appropriate translation tables. See instructions at Wiktionary:Entry layout § Translations.

Finnish[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin cumulus.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈkumulus/, [ˈkumulus̠]
  • Syllabification(key): cu‧mu‧lus

Noun[edit]

cumulus

  1. cumulus (cloud)

Declension[edit]

Inflection of cumulus (Kotus type 39/vastaus, no gradation)
nominative cumulus cumulukset
genitive cumuluksen cumulusten
cumuluksien
partitive cumulusta cumuluksia
illative cumulukseen cumuluksiin
singular plural
nominative cumulus cumulukset
accusative nom. cumulus cumulukset
gen. cumuluksen
genitive cumuluksen cumulusten
cumuluksien
partitive cumulusta cumuluksia
inessive cumuluksessa cumuluksissa
elative cumuluksesta cumuluksista
illative cumulukseen cumuluksiin
adessive cumuluksella cumuluksilla
ablative cumulukselta cumuluksilta
allative cumulukselle cumuluksille
essive cumuluksena cumuluksina
translative cumulukseksi cumuluksiksi
abessive cumuluksetta cumuluksitta
instructive cumuluksin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of cumulus (Kotus type 39/vastaus, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative cumulukseni cumulukseni
accusative nom. cumulukseni cumulukseni
gen. cumulukseni
genitive cumulukseni cumulusteni
cumuluksieni
partitive cumulustani cumuluksiani
inessive cumuluksessani cumuluksissani
elative cumuluksestani cumuluksistani
illative cumulukseeni cumuluksiini
adessive cumuluksellani cumuluksillani
ablative cumulukseltani cumuluksiltani
allative cumulukselleni cumuluksilleni
essive cumuluksenani cumuluksinani
translative cumuluksekseni cumuluksikseni
abessive cumuluksettani cumuluksittani
instructive
comitative cumuluksineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative cumuluksesi cumuluksesi
accusative nom. cumuluksesi cumuluksesi
gen. cumuluksesi
genitive cumuluksesi cumulustesi
cumuluksiesi
partitive cumulustasi cumuluksiasi
inessive cumuluksessasi cumuluksissasi
elative cumuluksestasi cumuluksistasi
illative cumulukseesi cumuluksiisi
adessive cumuluksellasi cumuluksillasi
ablative cumulukseltasi cumuluksiltasi
allative cumuluksellesi cumuluksillesi
essive cumuluksenasi cumuluksinasi
translative cumulukseksesi cumuluksiksesi
abessive cumuluksettasi cumuluksittasi
instructive
comitative cumuluksinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative cumuluksemme cumuluksemme
accusative nom. cumuluksemme cumuluksemme
gen. cumuluksemme
genitive cumuluksemme cumulustemme
cumuluksiemme
partitive cumulustamme cumuluksiamme
inessive cumuluksessamme cumuluksissamme
elative cumuluksestamme cumuluksistamme
illative cumulukseemme cumuluksiimme
adessive cumuluksellamme cumuluksillamme
ablative cumulukseltamme cumuluksiltamme
allative cumuluksellemme cumuluksillemme
essive cumuluksenamme cumuluksinamme
translative cumulukseksemme cumuluksiksemme
abessive cumuluksettamme cumuluksittamme
instructive
comitative cumuluksinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative cumuluksenne cumuluksenne
accusative nom. cumuluksenne cumuluksenne
gen. cumuluksenne
genitive cumuluksenne cumulustenne
cumuluksienne
partitive cumulustanne cumuluksianne
inessive cumuluksessanne cumuluksissanne
elative cumuluksestanne cumuluksistanne
illative cumulukseenne cumuluksiinne
adessive cumuluksellanne cumuluksillanne
ablative cumulukseltanne cumuluksiltanne
allative cumuluksellenne cumuluksillenne
essive cumuluksenanne cumuluksinanne
translative cumulukseksenne cumuluksiksenne
abessive cumuluksettanne cumuluksittanne
instructive
comitative cumuluksinenne
third-person possessor
singular plural
nominative cumuluksensa cumuluksensa
accusative nom. cumuluksensa cumuluksensa
gen. cumuluksensa
genitive cumuluksensa cumulustensa
cumuluksiensa
partitive cumulustaan
cumulustansa
cumuluksiaan
cumuluksiansa
inessive cumuluksessaan
cumuluksessansa
cumuluksissaan
cumuluksissansa
elative cumuluksestaan
cumuluksestansa
cumuluksistaan
cumuluksistansa
illative cumulukseensa cumuluksiinsa
adessive cumuluksellaan
cumuluksellansa
cumuluksillaan
cumuluksillansa
ablative cumulukseltaan
cumulukseltansa
cumuluksiltaan
cumuluksiltansa
allative cumulukselleen
cumuluksellensa
cumuluksilleen
cumuluksillensa
essive cumuluksenaan
cumuluksenansa
cumuluksinaan
cumuluksinansa
translative cumuluksekseen
cumulukseksensa
cumuluksikseen
cumuluksiksensa
abessive cumuluksettaan
cumuluksettansa
cumuluksittaan
cumuluksittansa
instructive
comitative cumuluksineen
cumuluksinensa

Synonyms[edit]

Further reading[edit]

French[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin cumulus. Doublet of comble.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

cumulus m (plural cumulus)

  1. cumulus

Further reading[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Indo-European *ku-m-olo, from *ḱewh₁- (to swell); see also Lithuanian saunas (firm, fit, solid, capable), Ancient Greek κύω (kúō), and Sanskrit श्वयति (śvayati, swell).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

cumulus m (genitive cumulī); second declension

  1. heap, pile
    Synonyms: acervus, moles, massa
  2. surplus
  3. summit

Declension[edit]

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative cumulus cumulī
Genitive cumulī cumulōrum
Dative cumulō cumulīs
Accusative cumulum cumulōs
Ablative cumulō cumulīs
Vocative cumule cumulī

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • cumulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • cumulus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • cumulus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • cumulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[2], London: Macmillan and Co.
    • his crowning happiness is produced by a thing; the culminating point of his felicity is..: ad felicitatem (magnus) cumulus accedit ex aliqua re
    • his crowning happiness is produced by a thing; the culminating point of his felicity is..: aliquid felicitatis cumulum affert
    • to add the crowning point to a person's joy: cumulum gaudii alicui afferre (vid. sect. V. 6) (Fam. 16. 21. 1)
  • cumulus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[3], pre-publication website, 2005-2016

Romanian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from French cumulus, from Latin cumulus.

Noun[edit]

cumulus m (uncountable)

  1. cumulus

Declension[edit]