γεννάω

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage) From γέννα (génna) +‎ -ᾰ́ω (-áō), poetic form of γένος (génos, “offspring”). Causal counterpart of γίγνομαι (gígnomai, “to be born, to become”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡen.ná.ɔː/ → /ʝenˈna.o/ → /ʝeˈna.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.ná.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡenˈna.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝenˈna.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝenˈna.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝeˈna.o/

Verb

γεννᾰ́ω • (gennáō)

1. to beget, give birth to
2. to bring forth, produce, generate

Inflection

   Present: γεννᾰ́ω, γεννᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεννᾰ́ω	γεννᾰ́εις	γεννᾰ́ει	γεννᾰ́ετον	γεννᾰ́ετον	γεννᾰ́ομεν	γεννᾰ́ετε	γεννᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	γεννᾰ́ω	γεννᾰ́ῃς	γεννᾰ́ῃ	γεννᾰ́ητον	γεννᾰ́ητον	γεννᾰ́ωμεν	γεννᾰ́ητε	γεννᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	γεννᾰ́οιμῐ	γεννᾰ́οις	γεννᾰ́οι	γεννᾰ́οιτον	γεννᾰοίτην	γεννᾰ́οιμεν	γεννᾰ́οιτε	γεννᾰ́οιεν
	imperative		γέννᾰε	γεννᾰέτω	γεννᾰ́ετον	γεννᾰέτων		γεννᾰ́ετε	γεννᾰόντων
middle/ passive	indicative	γεννᾰ́ομαι	γεννᾰ́ῃ, γεννᾰ́ει	γεννᾰ́εται	γεννᾰ́εσθον	γεννᾰ́εσθον	γεννᾰόμεθᾰ	γεννᾰ́εσθε	γεννᾰ́ονται
	subjunctive	γεννᾰ́ωμαι	γεννᾰ́ῃ	γεννᾰ́ηται	γεννᾰ́ησθον	γεννᾰ́ησθον	γεννᾰώμεθᾰ	γεννᾰ́ησθε	γεννᾰ́ωνται
	optative	γεννᾰοίμην	γεννᾰ́οιο	γεννᾰ́οιτο	γεννᾰ́οισθον	γεννᾰοίσθην	γεννᾰοίμεθᾰ	γεννᾰ́οισθε	γεννᾰ́οιντο
	imperative		γεννᾰ́ου	γεννᾰέσθω	γεννᾰ́εσθον	γεννᾰέσθων		γεννᾰ́εσθε	γεννᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεννᾰ́ειν				γεννᾰ́εσθαι
participle	m	γεννᾰ́ων				γεννᾰόμενος
	f	γεννᾰ́ουσᾰ				γεννᾰομένη
	n	γεννᾰ́ον				γεννᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: γεννῶ, γεννῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεννῶ	γεννᾷς	γεννᾷ	γεννᾶτον	γεννᾶτον	γεννῶμεν	γεννᾶτε	γεννῶσῐ(ν)
	subjunctive	γεννῶ	γεννᾷς	γεννᾷ	γεννᾶτον	γεννᾶτον	γεννῶμεν	γεννᾶτε	γεννῶσῐ(ν)
	optative	γεννῴην, γεννῷμῐ	γεννῴης, γεννῷς	γεννῴη, γεννῷ	γεννῷτον, γεννῴητον	γεννῴτην, γεννῳήτην	γεννῷμεν, γεννῴημεν	γεννῷτε, γεννῴητε	γεννῷεν, γεννῴησᾰν
	imperative		γέννᾱ	γεννᾱ́τω	γεννᾶτον	γεννᾱ́των		γεννᾶτε	γεννώντων
middle/ passive	indicative	γεννῶμαι	γεννᾷ	γεννᾶται	γεννᾶσθον	γεννᾶσθον	γεννώμεθᾰ	γεννᾶσθε	γεννῶνται
	subjunctive	γεννῶμαι	γεννᾷ	γεννᾶται	γεννᾶσθον	γεννᾶσθον	γεννώμεθᾰ	γεννᾶσθε	γεννῶνται
	optative	γεννῴμην	γεννῷο	γεννῷτο	γεννῷσθον	γεννῴσθην	γεννῴμεθᾰ	γεννῷσθε	γεννῷντο
	imperative		γεννῶ	γεννᾱ́σθω	γεννᾶσθον	γεννᾱ́σθων		γεννᾶσθε	γεννᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		γεννᾶν				γεννᾶσθαι
participle	m	γεννῶν				γεννώμενος
	f	γεννῶσᾰ				γεννωμένη
	n	γεννῶν				γεννώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγέννᾰον, ἐγεννᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέννᾰον	ἐγέννᾰες	ἐγέννᾰε(ν)	ἐγεννᾰ́ετον	ἐγεννᾰέτην	ἐγεννᾰ́ομεν	ἐγεννᾰ́ετε	ἐγέννᾰον
middle/ passive	indicative	ἐγεννᾰόμην	ἐγεννᾰ́ου	ἐγεννᾰ́ετο	ἐγεννᾰ́εσθον	ἐγεννᾰέσθην	ἐγεννᾰόμεθᾰ	ἐγεννᾰ́εσθε	ἐγεννᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγέννων, ἐγεννώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέννων	ἐγέννᾱς	ἐγέννᾱ	ἐγεννᾶτον	ἐγεννᾱ́την	ἐγεννῶμεν	ἐγεννᾶτε	ἐγέννων
middle/ passive	indicative	ἐγεννώμην	ἐγεννῶ	ἐγεννᾶτο	ἐγεννᾶσθον	ἐγεννᾱ́σθην	ἐγεννώμεθᾰ	ἐγεννᾶσθε	ἐγεννῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γεννήσω, γεννήσομαι, γεννηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεννήσω	γεννήσεις	γεννήσει	γεννήσετον	γεννήσετον	γεννήσομεν	γεννήσετε	γεννήσουσῐ(ν)
	optative	γεννήσοιμῐ	γεννήσοις	γεννήσοι	γεννήσοιτον	γεννησοίτην	γεννήσοιμεν	γεννήσοιτε	γεννήσοιεν
middle	indicative	γεννήσομαι	γεννήσῃ, γεννήσει	γεννήσεται	γεννήσεσθον	γεννήσεσθον	γεννησόμεθᾰ	γεννήσεσθε	γεννήσονται
	optative	γεννησοίμην	γεννήσοιο	γεννήσοιτο	γεννήσοισθον	γεννησοίσθην	γεννησοίμεθᾰ	γεννήσοισθε	γεννήσοιντο
passive	indicative	γεννηθήσομαι	γεννηθήσῃ	γεννηθήσεται	γεννηθήσεσθον	γεννηθήσεσθον	γεννηθησόμεθᾰ	γεννηθήσεσθε	γεννηθήσονται
	optative	γεννηθησοίμην	γεννηθήσοιο	γεννηθήσοιτο	γεννηθήσοισθον	γεννηθησοίσθην	γεννηθησοίμεθᾰ	γεννηθήσοισθε	γεννηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		γεννήσειν			γεννήσεσθαι		γεννηθήσεσθαι
participle	m	γεννήσων			γεννησόμενος		γεννηθησόμενος
	f	γεννήσουσᾰ			γεννησομένη		γεννηθησομένη
	n	γεννῆσον			γεννησόμενον		γεννηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐγέννησᾰ, ἐγεννησᾰ́μην, ἐγεννήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέννησᾰ	ἐγέννησᾰς	ἐγέννησε(ν)	ἐγεννήσᾰτον	ἐγεννησᾰ́την	ἐγεννήσᾰμεν	ἐγεννήσᾰτε	ἐγέννησᾰν
	subjunctive	γεννήσω	γεννήσῃς	γεννήσῃ	γεννήσητον	γεννήσητον	γεννήσωμεν	γεννήσητε	γεννήσωσῐ(ν)
	optative	γεννήσαιμῐ	γεννήσειᾰς, γεννήσαις	γεννήσειε(ν), γεννήσαι	γεννήσαιτον	γεννησαίτην	γεννήσαιμεν	γεννήσαιτε	γεννήσειᾰν, γεννήσαιεν
	imperative		γέννησον	γεννησᾰ́τω	γεννήσᾰτον	γεννησᾰ́των		γεννήσᾰτε	γεννησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγεννησᾰ́μην	ἐγεννήσω	ἐγεννήσᾰτο	ἐγεννήσᾰσθον	ἐγεννησᾰ́σθην	ἐγεννησᾰ́μεθᾰ	ἐγεννήσᾰσθε	ἐγεννήσᾰντο
	subjunctive	γεννήσωμαι	γεννήσῃ	γεννήσηται	γεννήσησθον	γεννήσησθον	γεννησώμεθᾰ	γεννήσησθε	γεννήσωνται
	optative	γεννησαίμην	γεννήσαιο	γεννήσαιτο	γεννήσαισθον	γεννησαίσθην	γεννησαίμεθᾰ	γεννήσαισθε	γεννήσαιντο
	imperative		γέννησαι	γεννησᾰ́σθω	γεννήσᾰσθον	γεννησᾰ́σθων		γεννήσᾰσθε	γεννησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγεννήθην	ἐγεννήθης	ἐγεννήθη	ἐγεννήθητον	ἐγεννηθήτην	ἐγεννήθημεν	ἐγεννήθητε	ἐγεννήθησᾰν
	subjunctive	γεννηθῶ	γεννηθῇς	γεννηθῇ	γεννηθῆτον	γεννηθῆτον	γεννηθῶμεν	γεννηθῆτε	γεννηθῶσῐ(ν)
	optative	γεννηθείην	γεννηθείης	γεννηθείη	γεννηθεῖτον, γεννηθείητον	γεννηθείτην, γεννηθειήτην	γεννηθεῖμεν, γεννηθείημεν	γεννηθεῖτε, γεννηθείητε	γεννηθεῖεν, γεννηθείησᾰν
	imperative		γεννήθητῐ	γεννηθήτω	γεννήθητον	γεννηθήτων		γεννήθητε	γεννηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γεννῆσαι			γεννήσᾰσθαι		γεννηθῆναι
participle	m	γεννήσᾱς			γεννησᾰ́μενος		γεννηθείς
	f	γεννήσᾱσᾰ			γεννησᾰμένη		γεννηθεῖσᾰ
	n	γεννῆσᾰν			γεννησᾰ́μενον		γεννηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: γεγέννηκᾰ, γεγέννημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεγέννηκᾰ	γεγέννηκᾰς	γεγέννηκε(ν)	γεγεννήκᾰτον	γεγεννήκᾰτον	γεγεννήκᾰμεν	γεγεννήκᾰτε	γεγεννήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	γεγεννήκω	γεγεννήκῃς	γεγεννήκῃ	γεγεννήκητον	γεγεννήκητον	γεγεννήκωμεν	γεγεννήκητε	γεγεννήκωσῐ(ν)
	optative	γεγεννήκοιμῐ, γεγεννηκοίην	γεγεννήκοις, γεγεννηκοίης	γεγεννήκοι, γεγεννηκοίη	γεγεννήκοιτον	γεγεννηκοίτην	γεγεννήκοιμεν	γεγεννήκοιτε	γεγεννήκοιεν
	imperative		γεγέννηκε	γεγεννηκέτω	γεγεννήκετον	γεγεννηκέτων		γεγεννήκετε	γεγεννηκόντων
middle/ passive	indicative	γεγέννημαι	γεγέννησαι	γεγέννηται	γεγέννησθον	γεγέννησθον	γεγεννήμεθᾰ	γεγέννησθε	γεγέννηνται
	subjunctive	γεγεννημένος ὦ	γεγεννημένος ᾖς	γεγεννημένος ᾖ	γεγεννημένω ἦτον	γεγεννημένω ἦτον	γεγεννημένοι ὦμεν	γεγεννημένοι ἦτε	γεγεννημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	γεγεννημένος εἴην	γεγεννημένος εἴης	γεγεννημένος εἴη	γεγεννημένω εἴητον/εἶτον	γεγεννημένω εἰήτην/εἴτην	γεγεννημένοι εἴημεν/εἶμεν	γεγεννημένοι εἴητε/εἶτε	γεγεννημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		γεγέννησο	γεγεννήσθω	γεγέννησθον	γεγεννήσθων		γεγέννησθε	γεγεννήσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεγεννηκέναι				γεγεννῆσθαι
participle	m	γεγεννηκώς				γεγεννημένος
	f	γεγεννηκυῖᾰ				γεγεννημένη
	n	γεγεννηκός				γεγεννημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναγεννάω (anagennáō) (ἀναγεννῶ (anagennô))

References

• “γεννάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γεννάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• γεννάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• γεννάω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “γεννάω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1080 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

---

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek γεννάω (gennáō). Also see γένος (génos), γενέτης (genétēs), γόνος (gónos) and the Proto-Indo-European root ǵenh₁.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʝeˈna.o/
• Hyphenation: γεν‧νά‧ω

Verb

γεννάω, γεννώ • (gennáo, gennó) (past γέννησα, passive γεννιέμαι)

Verb

γεννάω • (gennáo) (past γέννησα, passive γεννιέμαι)

1. give birth, beget

Related terms

Compounds

• αναγεννώ (anagennó, “regenerate, rejuvenate”)
• απογεννώ (apogennó)
• γεννοβολάω (gennovoláo), γεννοβολώ (gennovoló)
• κακογεννάω (kakogennáo), κακογεννώ (kakogennó)
• ξαναγεννάω (xanagennáo, “give birth again”), ξαναγεννώ (xanagennó)
• ξεγεννάω (xegennáo), ξεγεννώ (xegennó)

Stem γενν-

• αγέννητος (agénnitos, “unborn”)
• αναγέννηση f (anagénnisi, “rebirth”)
• αναγεννησιακός (anagennisiakós, “of Renaissance”)
• γέννα f (génna, “birth”)
• γέννημα n (génnima)
• γέννηση f (génnisi, “birth”)
• γεννητικός (gennitikós) & compounds
• γεννητικότητα f (gennitikótita) & compounds
• γεννήτορας m (gennítoras, “genitor”)
• γεννητούρια n pl (gennitoúria, “birth”) (colloquial)
• γεννήτρια f (gennítria, “generator”) & compounds
• γεννοφάσκια n pl (gennofáskia) (colloquial)
• ετοιμόγεννος (etoimógennos)
• νεκρογέννητος (nekrogénnitos, “born dead”)
• νεογέννητος (neogénnitos, “newborn”)
• πορφυρογέννητος (porfyrogénnitos, “porphyrogene”)
• πρωτόγεννος (protógennos, “first”)
• Χριστούγεννα n pl (Christoúgenna, “Christmas”)

Stems

• γεν- → see γένος n (génos), γενεά f (geneá), γένεση f (génesi)
• γον- → see γόνος m (gónos)