δαμάζω

Ancient Greek

Alternative forms

• δαμνάω (damnáō)
• δάμνημι (dámnēmi)

Etymology

From Proto-Indo-European *demh₂-. Cognates include Sanskrit दाम्यति (dāmyati), Latin domō.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /da.máz.dɔː/ → /ðaˈma.zo/ → /ðaˈma.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /da.máz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /daˈma.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðaˈma.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðaˈma.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðaˈma.zo/

Verb

δᾰμᾰ́ζω • (damázō)

1. to tame, subdue, control
2. (of women) to give in marriage
3. (of women) to seduce or rape
4. to subdue, conquer, rule over
5. to kill
6. to overpower, overpower

Inflection

   Present: δᾰμάζω, δᾰμάζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δᾰμάζω	δᾰμάζεις	δᾰμάζει	δᾰμάζετον	δᾰμάζετον	δᾰμάζομεν	δᾰμάζετε	δᾰμάζουσῐ(ν)
	subjunctive	δᾰμάζω	δᾰμάζῃς	δᾰμάζῃ	δᾰμάζητον	δᾰμάζητον	δᾰμάζωμεν	δᾰμάζητε	δᾰμάζωσῐ(ν)
	optative	δᾰμάζοιμῐ	δᾰμάζοις	δᾰμάζοι	δᾰμάζοιτον	δᾰμαζοίτην	δᾰμάζοιμεν	δᾰμάζοιτε	δᾰμάζοιεν
	imperative		δᾰ́μαζε	δᾰμαζέτω	δᾰμάζετον	δᾰμαζέτων		δᾰμάζετε	δᾰμαζόντων
middle/ passive	indicative	δᾰμάζομαι	δᾰμάζῃ, δᾰμάζει	δᾰμάζεται	δᾰμάζεσθον	δᾰμάζεσθον	δᾰμαζόμεθᾰ	δᾰμάζεσθε	δᾰμάζονται
	subjunctive	δᾰμάζωμαι	δᾰμάζῃ	δᾰμάζηται	δᾰμάζησθον	δᾰμάζησθον	δᾰμαζώμεθᾰ	δᾰμάζησθε	δᾰμάζωνται
	optative	δᾰμαζοίμην	δᾰμάζοιο	δᾰμάζοιτο	δᾰμάζοισθον	δᾰμαζοίσθην	δᾰμαζοίμεθᾰ	δᾰμάζοισθε	δᾰμάζοιντο
	imperative		δᾰμάζου	δᾰμαζέσθω	δᾰμάζεσθον	δᾰμαζέσθων		δᾰμάζεσθε	δᾰμαζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δᾰμάζειν				δᾰμάζεσθαι
participle	m	δᾰμάζων				δᾰμαζόμενος
	f	δᾰμάζουσᾰ				δᾰμαζομένη
	n	δᾰμᾶζον				δᾰμαζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐδᾰ́μαζον, ἐδᾰμαζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδᾰ́μαζον	ἐδᾰ́μαζες	ἐδᾰ́μαζε(ν)	ἐδᾰμάζετον	ἐδᾰμαζέτην	ἐδᾰμάζομεν	ἐδᾰμάζετε	ἐδᾰ́μαζον
middle/ passive	indicative	ἐδᾰμαζόμην	ἐδᾰμάζου	ἐδᾰμάζετο	ἐδᾰμάζεσθον	ἐδᾰμαζέσθην	ἐδᾰμαζόμεθᾰ	ἐδᾰμάζεσθε	ἐδᾰμάζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δᾰμᾰ́σω, δᾰμᾰ́σομαι, δᾰμήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δᾰμᾰ́σω	δᾰμᾰ́σεις	δᾰμᾰ́σει	δᾰμᾰ́σετον	δᾰμᾰ́σετον	δᾰμᾰ́σομεν	δᾰμᾰ́σετε	δᾰμᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	δᾰμᾰ́σοιμῐ	δᾰμᾰ́σοις	δᾰμᾰ́σοι	δᾰμᾰ́σοιτον	δᾰμᾰσοίτην	δᾰμᾰ́σοιμεν	δᾰμᾰ́σοιτε	δᾰμᾰ́σοιεν
middle	indicative	δᾰμᾰ́σομαι	δᾰμᾰ́σῃ, δᾰμᾰ́σει	δᾰμᾰ́σεται	δᾰμᾰ́σεσθον	δᾰμᾰ́σεσθον	δᾰμᾰσόμεθᾰ	δᾰμᾰ́σεσθε	δᾰμᾰ́σονται
	optative	δᾰμᾰσοίμην	δᾰμᾰ́σοιο	δᾰμᾰ́σοιτο	δᾰμᾰ́σοισθον	δᾰμᾰσοίσθην	δᾰμᾰσοίμεθᾰ	δᾰμᾰ́σοισθε	δᾰμᾰ́σοιντο
passive	indicative	δᾰμήσομαι	δᾰμήσῃ	δᾰμήσεται	δᾰμήσεσθον	δᾰμήσεσθον	δᾰμησόμεθᾰ	δᾰμήσεσθε	δᾰμήσονται
	optative	δᾰμησοίμην	δᾰμήσοιο	δᾰμήσοιτο	δᾰμήσοισθον	δᾰμησοίσθην	δᾰμησοίμεθᾰ	δᾰμήσοισθε	δᾰμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δᾰμᾰ́σειν			δᾰμᾰ́σεσθαι		δᾰμήσεσθαι
participle	m	δᾰμᾰ́σων			δᾰμᾰσόμενος		δᾰμησόμενος
	f	δᾰμᾰ́σουσᾰ			δᾰμᾰσομένη		δᾰμησομένη
	n	δᾰμᾰ́σον			δᾰμᾰσόμενον		δᾰμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δαμέω, δαμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δαμέω	δαμέεις	δαμᾷ / δαμάᾳ	δαμέετον	δαμέετον	δαμέομεν	δαμέετε	δαμόωσι
	optative	δαμέοιμῐ	δαμέοις	δαμέοι	δαμέοιτον	δαμεοίτην	δαμέοιμεν	δαμέοιτε	δαμέοιεν
middle	indicative	δαμέομαι	δαμέῃ, δαμέει	δαμέεται	δαμέεσθον	δαμέεσθον	δαμεόμεθᾰ	δαμέεσθε	δαμέονται
	optative	δαμεοίμην	δαμέοιο	δαμέοιτο	δαμέοισθον	δαμεοίσθην	δαμεοίμεθᾰ	δαμέοισθε	δαμέοιντο
		active			middle
infinitive		δαμέειν			δαμέεσθαι
participle	m	δαμέων			δαμεόμενος
	f	δαμέουσᾰ			δαμεομένη
	n	δαμέον			δαμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δαμῶ, δαμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δαμῶ	δαμεῖς	δαμᾷ / δαμάᾳ	δαμεῖτον	δαμεῖτον	δαμοῦμεν	δαμεῖτε	δαμόωσι
	optative	δαμοίην, δαμοῖμῐ	δαμοίης, δαμοῖς	δαμοίη, δαμοῖ	δαμοῖτον, δαμοίητον	δαμοίτην, δαμοιήτην	δαμοῖμεν, δαμοίημεν	δαμοῖτε, δαμοίητε	δαμοῖεν, δαμοίησᾰν
middle	indicative	δαμοῦμαι	δαμῇ	δαμεῖται	δαμεῖσθον	δαμεῖσθον	δαμούμεθᾰ	δαμεῖσθε	δαμοῦνται
	optative	δαμοίμην	δαμοῖο	δαμοῖτο	δαμοῖσθον	δαμοίσθην	δαμοίμεθᾰ	δαμοῖσθε	δαμοῖντο
		active			middle
infinitive		δαμεῖν			δαμεῖσθαι
participle	m	δαμῶν			δαμούμενος
	f	δαμοῦσᾰ			δαμουμένη
	n	δαμοῦν			δαμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐδᾰ́μᾰσᾰ, ἐδᾰμᾰσᾰ́μην, ἐδᾰμάσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδᾰ́μᾰσᾰ	ἐδᾰ́μᾰσᾰς	ἐδᾰ́μᾰσε(ν)	ἐδᾰμᾰ́σᾰτον	ἐδᾰμᾰσᾰ́την	ἐδᾰμᾰ́σᾰμεν	ἐδᾰμᾰ́σᾰτε	ἐδᾰ́μᾰσᾰν
	subjunctive	δᾰμᾰ́σω	δᾰμᾰ́σῃς	δᾰμᾰ́σῃ	δᾰμᾰ́σητον	δᾰμᾰ́σητον	δᾰμᾰ́σωμεν	δᾰμᾰ́σητε	δᾰμᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	δᾰμᾰ́σαιμῐ	δᾰμᾰ́σειᾰς, δᾰμᾰ́σαις	δᾰμᾰ́σειε(ν), δᾰμᾰ́σαι	δᾰμᾰ́σαιτον	δᾰμᾰσαίτην	δᾰμᾰ́σαιμεν	δᾰμᾰ́σαιτε	δᾰμᾰ́σειᾰν, δᾰμᾰ́σαιεν
	imperative		δᾰ́μᾰσον	δᾰμᾰσᾰ́τω	δᾰμᾰ́σᾰτον	δᾰμᾰσᾰ́των		δᾰμᾰ́σᾰτε	δᾰμᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδᾰμᾰσᾰ́μην	ἐδᾰμᾰ́σω	ἐδᾰμᾰ́σᾰτο	ἐδᾰμᾰ́σᾰσθον	ἐδᾰμᾰσᾰ́σθην	ἐδᾰμᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐδᾰμᾰ́σᾰσθε	ἐδᾰμᾰ́σᾰντο
	subjunctive	δᾰμᾰ́σωμαι	δᾰμᾰ́σῃ	δᾰμᾰ́σηται	δᾰμᾰ́σησθον	δᾰμᾰ́σησθον	δᾰμᾰσώμεθᾰ	δᾰμᾰ́σησθε	δᾰμᾰ́σωνται
	optative	δᾰμᾰσαίμην	δᾰμᾰ́σαιο	δᾰμᾰ́σαιτο	δᾰμᾰ́σαισθον	δᾰμᾰσαίσθην	δᾰμᾰσαίμεθᾰ	δᾰμᾰ́σαισθε	δᾰμᾰ́σαιντο
	imperative		δᾰ́μᾰσαι	δᾰμᾰσᾰ́σθω	δᾰμᾰ́σᾰσθον	δᾰμᾰσᾰ́σθων		δᾰμᾰ́σᾰσθε	δᾰμᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐδᾰμάσθην	ἐδᾰμάσθης	ἐδᾰμάσθη	ἐδᾰμάσθητον	ἐδᾰμασθήτην	ἐδᾰμάσθημεν	ἐδᾰμάσθητε	ἐδᾰμάσθησᾰν
	subjunctive	δᾰμασθῶ	δᾰμασθῇς	δᾰμασθῇ	δᾰμασθῆτον	δᾰμασθῆτον	δᾰμασθῶμεν	δᾰμασθῆτε	δᾰμασθῶσῐ(ν)
	optative	δᾰμασθείην	δᾰμασθείης	δᾰμασθείη	δᾰμασθεῖτον, δᾰμασθείητον	δᾰμασθείτην, δᾰμασθειήτην	δᾰμασθεῖμεν, δᾰμασθείημεν	δᾰμασθεῖτε, δᾰμασθείητε	δᾰμασθεῖεν, δᾰμασθείησᾰν
	imperative		δᾰμάσθητῐ	δᾰμασθήτω	δᾰμάσθητον	δᾰμασθήτων		δᾰμάσθητε	δᾰμασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δᾰμᾰ́σαι			δᾰμᾰ́σᾰσθαι		δᾰμασθῆναι
participle	m	δᾰμᾰ́σᾱς			δᾰμᾰσᾰ́μενος		δᾰμασθείς
	f	δᾰμᾰ́σᾱσᾰ			δᾰμᾰσᾰμένη		δᾰμασθεῖσᾰ
	n	δᾰμᾰ́σᾰν			δᾰμᾰσᾰ́μενον		δᾰμασθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐδᾰ́μασσᾰ, ἐδᾰμασσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδᾰ́μασσᾰ	ἐδᾰ́μασσᾰς	ἐδᾰ́μασσε(ν)	ἐδᾰμάσσᾰτον	ἐδᾰμασσᾰ́την	ἐδᾰμάσσᾰμεν	ἐδᾰμάσσᾰτε	ἐδᾰ́μασσᾰν
	subjunctive	δᾰμάσσω, δᾰμάσσωμῐ	δᾰμάσσῃς, δᾰμάσσῃσθᾰ	δᾰμάσσῃ, δᾰμάσσῃσῐ	δᾰμάσσητον	δᾰμάσσητον	δᾰμάσσωμεν	δᾰμάσσητε	δᾰμάσσωσῐ(ν)
	optative	δᾰμάσσαιμῐ	δᾰμάσσαις, δᾰμάσσαισθᾰ, δᾰμάσσειᾰς	δᾰμάσσειε(ν), δᾰμάσσαι	δᾰμασσεῖτον	δᾰμασσείτην	δᾰμασσεῖμεν	δᾰμασσεῖτε	δᾰμασσεῖεν
	imperative		δᾰ́μασσον	δᾰμασσᾰ́τω	δᾰμάσσᾰτον	δᾰμασσᾰ́των		δᾰμάσσᾰτε	δᾰμασσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδᾰμασσᾰ́μην	ἐδᾰμάσσᾰο	ἐδᾰμάσσᾰτο	ἐδᾰμάσσᾰσθον	ἐδᾰμασσᾰ́σθην	ἐδᾰμασσᾰ́με(σ)θᾰ	ἐδᾰμάσσᾰσθε	ἐδᾰμάσσᾰντο
	subjunctive	δᾰμάσσωμαι	δᾰμάσσηαι	δαμάσσεται	δᾰμάσσησθον	δᾰμάσσησθον	δᾰμασσώμε(σ)θᾰ	δᾰμάσσησθε	δᾰμάσσωνται
	optative	δᾰμασσαίμην	δᾰμάσσαιο	δᾰμάσσαιτο	δᾰμάσσαισθον	δᾰμασσαίσθην	δᾰμασσαίμε(σ)θᾰ	δᾰμάσσαισθε	δᾰμασσαίᾰτο
	imperative		δᾰ́μασσαι	δᾰμασσᾰ́σθω	δᾰμάσσᾰσθον	δᾰμασσᾰ́σθων		δᾰμάσσᾰσθε	δᾰμασσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		δᾰμᾶσσαι/δᾰμασσᾰ́μεν/δᾰμασσᾰμέναι			δᾰμάσσᾰσθαι
participle	m	δᾰμάσσᾱς			δᾰμασσᾰ́μενος
	f	δᾰμάσσᾱσᾰ			δᾰμασσᾰμένη
	n	δᾰμᾶσσᾰν			δᾰμασσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δᾰ́μασσᾰ, δᾰμασσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δᾰ́μασσᾰ	δᾰ́μασσᾰς	δᾰ́μασσε(ν)	δᾰμάσσᾰτον	δᾰμασσᾰ́την	δᾰμάσσᾰμεν	δᾰμάσσᾰτε	δᾰ́μασσᾰν
middle	indicative	δᾰμασσᾰ́μην	δᾰμάσσᾰο	δᾰμάσσᾰτο	δᾰμάσσᾰσθον	δᾰμασσᾰ́σθην	δᾰμασσᾰ́με(σ)θᾰ	δᾰμάσσᾰσθε	δᾰμάσσᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐδμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐδμήθην	ἐδμήθης	ἐδμήθη	ἐδμήθητον	ἐδμηθήτην	ἐδμήθημεν	ἐδμήθητε	ἐδμήθησᾰν
	subjunctive	δμηθῶ	δμηθῇς	δμηθῇ	δμηθῆτον	δμηθῆτον	δμηθῶμεν	δμηθῆτε	δμηθῶσῐ(ν)
	optative	δμηθείην	δμηθείης	δμηθείη	δμηθεῖτον, δμηθείητον	δμηθείτην, δμηθειήτην	δμηθεῖμεν, δμηθείημεν	δμηθεῖτε, δμηθείητε	δμηθεῖεν, δμηθείησᾰν
	imperative		δμήθητῐ	δμηθήτω	δμήθητον	δμηθήτων		δμήθητε	δμηθέντων
							passive
infinitive							δμηθῆναι
participle	m						δμηθείς
	f						δμηθεῖσᾰ
	n						δμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐδᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐδᾰ́μην	ἐδᾰ́μης	ἐδᾰ́μη	ἐδᾰ́μητον	ἐδᾰμήτην	ἐδᾰ́μημεν	ἐδᾰ́μητε	ἐδᾰ́μησᾰν, ἔδᾰμεν
	subjunctive	δᾰμῶ, δᾰμείω	δᾰμῇς, δᾰμήῃς	δᾰμῇ, δᾰμήῃ	δᾰμῆτον	δᾰμῆτον	δᾰμῶμεν	δᾰμῆτε, δᾰμήετε	δᾰμῶσῐ(ν)
	optative	δᾰμείην	δᾰμείης	δᾰμείη	δᾰμεῖτον, δᾰμείητον	δᾰμείτην, δᾰμειήτην	δᾰμεῖμεν, δᾰμείημεν	δᾰμεῖτε, δᾰμείητε	δᾰμεῖεν
	imperative		δᾰ́μηθῐ	δᾰμήτω	δᾰ́μητον	δᾰμήτων		δᾰ́μητε	δᾰμέντων
							passive
infinitive							δᾰμῆναι/δᾰμήμεναι
participle	m						δᾰμείς
	f						δᾰμεῖσᾰ
	n						δᾰμέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	δᾰ́μην	δᾰ́μης	δᾰ́μη	δᾰ́μητον	δᾰμήτην	δᾰ́μημεν	δᾰ́μητε	δᾰ́μησᾰν, δᾰ́μεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δεδᾰ́μᾰκᾰ, δέδμημαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεδᾰ́μᾰκᾰ	δεδᾰ́μᾰκᾰς	δεδᾰ́μᾰκε(ν)	δεδᾰμᾰ́κᾰτον	δεδᾰμᾰ́κᾰτον	δεδᾰμᾰ́κᾰμεν	δεδᾰμᾰ́κᾰτε	δεδᾰμᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδᾰμᾰ́κω, δεδᾰμᾰ́κωμῐ	δεδᾰμᾰ́κῃς, δεδᾰμᾰ́κῃσθᾰ	δεδᾰμᾰ́κῃ, δεδᾰμᾰ́κῃσῐ	δεδᾰμᾰ́κητον	δεδᾰμᾰ́κητον	δεδᾰμᾰ́κωμεν	δεδᾰμᾰ́κητε	δεδᾰμᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	δεδᾰμᾰ́κοιμῐ, δεδᾰμᾰκοίην	δεδᾰμᾰ́κοις, δεδᾰμᾰκοίης	δεδᾰμᾰ́κοι, δεδᾰμᾰκοίη	δεδᾰμᾰ́κοιτον	δεδᾰμᾰκοίτην	δεδᾰμᾰ́κοιμεν	δεδᾰμᾰ́κοιτε	δεδᾰμᾰ́κοιεν
	imperative		δεδᾰ́μᾰκε	δεδᾰμᾰκέτω	δεδᾰμᾰ́κετον	δεδᾰμᾰκέτων		δεδᾰμᾰ́κετε	δεδᾰμᾰκόντων
middle/ passive	indicative	δέδμημαι	δέδμησαι	δέδμηται	δέδμησθον	δέδμησθον	δεδμήμεθᾰ, δεδμήμεσθᾰ	δέδμησθε	δέδμηνται
	subjunctive	δεδμημένος ὦ	δεδμημένος ᾖς	δεδμημένος ᾖ	δεδμημένω ἦτον	δεδμημένω ἦτον	δεδμημένοι ὦμεν	δεδμημένοι ἦτε	δεδμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδμημένος εἴην	δεδμημένος εἴης	δεδμημένος εἴη	δεδμημένω εἴητον/εἶτον	δεδμημένω εἰήτην/εἴτην	δεδμημένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδμημένοι εἴητε/εἶτε	δεδμήμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		δέδμησο	δεδμήσθω	δέδμησθον	δεδμήσθων		δέδμησθε	δεδμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδᾰμᾰκέναι				δεδμῆσθαι
participle	m	δεδᾰμᾰκώς				δεδμημένος
	f	δεδᾰμᾰκυῖᾰ				δεδμημένη
	n	δεδᾰμᾰκός				δεδμημένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: δεδᾰμᾰ́κειν, δεδμήμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεδᾰμᾰ́κειν, δεδᾰμᾰ́κη	δεδᾰμᾰ́κεις, δεδᾰμᾰ́κης	δεδᾰμᾰ́κει(ν)	δεδᾰμᾰ́κετον	δεδᾰμᾰκέτην	δεδᾰμᾰ́κεμεν	δεδᾰμᾰ́κετε	δεδᾰμᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	δεδμήμην	δέδμησο	δέδμητο	δέδμησθον	δεδμήσθην	δεδμήμεθᾰ	δέδμησθε	δέδμηντο, δεδμήατο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• Ἀλκιδάμας (Alkidámas)
• Ἀμφιδάμας (Amphidámas)
• Ἀστυδάμεια (Astudámeia)
• Δαμάστης (Damástēs)
• Ζευξίδαμος (Zeuxídamos)
• Ἱπποδάμεια (Hippodámeia)
• Ἱππόδαμος (Hippódamos)
• ἱππόδᾰμος (hippódamos)
• Ἰφιδάμας (Iphidámas)
• Πολυδάμας (Poludámas)

 

References

• “δαμάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “δαμάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “δαμάζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• δαμάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• δαμάζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• δαμάζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “δαμάζω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1150 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

---

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek δαμάζω (damázō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðaˈma.zo/
• Hyphenation: δα‧μά‧ζω

Verb

δαμάζω • (damázo) (past δάμασα, passive δαμάζομαι)

1. tame, subdue, control

Conjugation

δαμάζω   δαμάζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	δαμάζω	δαμάσω	δαμάζομαι	δαμαστώ
2 sg	δαμάζεις	δαμάσεις	δαμάζεσαι	δαμαστείς
3 sg	δαμάζει	δαμάσει	δαμάζεται	δαμαστεί
1 pl	δαμάζουμε, [‑ομε]	δαμάσουμε, [‑ομε]	δαμαζόμαστε	δαμαστούμε
2 pl	δαμάζετε	δαμάσετε	δαμάζεστε, δαμαζόσαστε	δαμαστείτε
3 pl	δαμάζουν(ε)	δαμάσουν(ε)	δαμάζονται	δαμαστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	δάμαζα	δάμασα	δαμαζόμουν(α)	δαμάστηκα
2 sg	δάμαζες	δάμασες	δαμαζόσουν(α)	δαμάστηκες
3 sg	δάμαζε	δάμασε	δαμαζόταν(ε)	δαμάστηκε
1 pl	δαμάζαμε	δαμάσαμε	δαμαζόμασταν, (‑όμαστε)	δαμαστήκαμε
2 pl	δαμάζατε	δαμάσατε	δαμαζόσασταν, (‑όσαστε)	δαμαστήκατε
3 pl	δάμαζαν, δαμάζαν(ε)	δάμασαν, δαμάσαν(ε)	δαμάζονταν, (δαμαζόντουσαν)	δαμάστηκαν, δαμαστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα δαμάζω ➤	θα δαμάσω ➤	θα δαμάζομαι ➤	θα δαμαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα δαμάζεις, …	θα δαμάσεις, …	θα δαμάζεσαι, …	θα δαμαστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … δαμάσει   έχω, έχεις, … δαμασμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … δαμαστεί   είμαι, είσαι, … δαμασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … δαμάσει   είχα, είχες, … δαμασμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … δαμαστεί   ήμουν, ήσουν, … δαμασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … δαμάσει   θα έχω, θα έχεις, … δαμασμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … δαμαστεί   θα είμαι, θα είσαι, … δαμασμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	δάμαζε	δάμασε	—	δαμάσου
2 pl	δαμάζετε	δαμάστε	δαμάζεστε	δαμαστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	δαμάζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας δαμάσει ➤		δαμασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	δαμάσει		δαμαστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αδάμαστος (adámastos, “untamed”)
• ακαταδάμαστος (akatadámastos, “untamable”)
• δάμασμα n (dámasma, “taming”)
• δαμαστής (damastís, “tamer”)
• θηριοδαμαστής (thiriodamastís, “tamer of animals -at the circus-”)