δικάζω

Ancient Greek

Etymology

δῐ́κη (díkē, “justice”) +‎ -ᾰ́ζω (-ázō, denominal suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.káz.dɔː/ → /ðiˈka.zo/ → /ðiˈka.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.káz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈka.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈka.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈka.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈka.zo/

Verb

δῐκᾰ́ζω • (dikázō)

1. (active voice)
   1. (intransitive, law) to judge, sit in judgement; to sit as a juror
   2. (transitive) to give judgement on (something); to decide, determine
   3. (transitive) to adjudge a penalty
   4. (ditransitive) to assign a penalty to someone [+accusative and dative = something to someone]
   5. (transitive) to pass judgement on [+dative = someone]
2. (middle voice)
   1. (intransitive) to go to court or to law
   2. (transitive) to go to law against [+dative = someone], [+genitive = for something]

Conjugation

   Present: δῐκᾰ́ζω, δῐκᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐκᾰ́ζω	δῐκᾰ́ζεις	δῐκᾰ́ζει	δῐκᾰ́ζετον	δῐκᾰ́ζετον	δῐκᾰ́ζομεν	δῐκᾰ́ζετε	δῐκᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐκᾰ́ζω	δῐκᾰ́ζῃς	δῐκᾰ́ζῃ	δῐκᾰ́ζητον	δῐκᾰ́ζητον	δῐκᾰ́ζωμεν	δῐκᾰ́ζητε	δῐκᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	δῐκᾰ́ζοιμῐ	δῐκᾰ́ζοις	δῐκᾰ́ζοι	δῐκᾰ́ζοιτον	δῐκᾰζοίτην	δῐκᾰ́ζοιμεν	δῐκᾰ́ζοιτε	δῐκᾰ́ζοιεν
	imperative		δῐ́κᾰζε	δῐκᾰζέτω	δῐκᾰ́ζετον	δῐκᾰζέτων		δῐκᾰ́ζετε	δῐκᾰζόντων
middle/ passive	indicative	δῐκᾰ́ζομαι	δῐκᾰ́ζῃ, δῐκᾰ́ζει	δῐκᾰ́ζεται	δῐκᾰ́ζεσθον	δῐκᾰ́ζεσθον	δῐκᾰζόμεθᾰ	δῐκᾰ́ζεσθε	δῐκᾰ́ζονται
	subjunctive	δῐκᾰ́ζωμαι	δῐκᾰ́ζῃ	δῐκᾰ́ζηται	δῐκᾰ́ζησθον	δῐκᾰ́ζησθον	δῐκᾰζώμεθᾰ	δῐκᾰ́ζησθε	δῐκᾰ́ζωνται
	optative	δῐκᾰζοίμην	δῐκᾰ́ζοιο	δῐκᾰ́ζοιτο	δῐκᾰ́ζοισθον	δῐκᾰζοίσθην	δῐκᾰζοίμεθᾰ	δῐκᾰ́ζοισθε	δῐκᾰ́ζοιντο
	imperative		δῐκᾰ́ζου	δῐκᾰζέσθω	δῐκᾰ́ζεσθον	δῐκᾰζέσθων		δῐκᾰ́ζεσθε	δῐκᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐκᾰ́ζειν				δῐκᾰ́ζεσθαι
participle	m	δῐκᾰ́ζων				δῐκᾰζόμενος
	f	δῐκᾰ́ζουσᾰ				δῐκᾰζομένη
	n	δῐκᾰ́ζον				δῐκᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐδῐ́κᾰζον, ἐδῐκᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδῐ́κᾰζον	ἐδῐ́κᾰζες	ἐδῐ́κᾰζε(ν)	ἐδῐκᾰ́ζετον	ἐδῐκᾰζέτην	ἐδῐκᾰ́ζομεν	ἐδῐκᾰ́ζετε	ἐδῐ́κᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐδῐκᾰζόμην	ἐδῐκᾰ́ζου	ἐδῐκᾰ́ζετο	ἐδῐκᾰ́ζεσθον	ἐδῐκᾰζέσθην	ἐδῐκᾰζόμεθᾰ	ἐδῐκᾰ́ζεσθε	ἐδῐκᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δῐκᾰ́σω, δῐκᾰ́σομαι, δῐκᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐκᾰ́σω	δῐκᾰ́σεις	δῐκᾰ́σει	δῐκᾰ́σετον	δῐκᾰ́σετον	δῐκᾰ́σομεν	δῐκᾰ́σετε	δῐκᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	δῐκᾰ́σοιμῐ	δῐκᾰ́σοις	δῐκᾰ́σοι	δῐκᾰ́σοιτον	δῐκᾰσοίτην	δῐκᾰ́σοιμεν	δῐκᾰ́σοιτε	δῐκᾰ́σοιεν
middle	indicative	δῐκᾰ́σομαι	δῐκᾰ́σῃ, δῐκᾰ́σει	δῐκᾰ́σεται	δῐκᾰ́σεσθον	δῐκᾰ́σεσθον	δῐκᾰσόμεθᾰ	δῐκᾰ́σεσθε	δῐκᾰ́σονται
	optative	δῐκᾰσοίμην	δῐκᾰ́σοιο	δῐκᾰ́σοιτο	δῐκᾰ́σοισθον	δῐκᾰσοίσθην	δῐκᾰσοίμεθᾰ	δῐκᾰ́σοισθε	δῐκᾰ́σοιντο
passive	indicative	δῐκᾰσθήσομαι	δῐκᾰσθήσῃ	δῐκᾰσθήσεται	δῐκᾰσθήσεσθον	δῐκᾰσθήσεσθον	δῐκᾰσθησόμεθᾰ	δῐκᾰσθήσεσθε	δῐκᾰσθήσονται
	optative	δῐκᾰσθησοίμην	δῐκᾰσθήσοιο	δῐκᾰσθήσοιτο	δῐκᾰσθήσοισθον	δῐκᾰσθησοίσθην	δῐκᾰσθησοίμεθᾰ	δῐκᾰσθήσοισθε	δῐκᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δῐκᾰ́σειν			δῐκᾰ́σεσθαι		δῐκᾰσθήσεσθαι
participle	m	δῐκᾰ́σων			δῐκᾰσόμενος		δῐκᾰσθησόμενος
	f	δῐκᾰ́σουσᾰ			δῐκᾰσομένη		δῐκᾰσθησομένη
	n	δῐκᾰ́σον			δῐκᾰσόμενον		δῐκᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δῐκέω (Ionic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐκέω	δῐκέεις	δῐκέει	δῐκέετον	δῐκέετον	δῐκέομεν	δῐκέετε	δῐκέουσῐ(ν)
	optative	δῐκέοιμῐ	δῐκέοις	δῐκέοι	δῐκέοιτον	δῐκεοίτην	δῐκέοιμεν	δῐκέοιτε	δῐκέοιεν
		active
infinitive		δῐκέειν
participle	m	δῐκέων
	f	δῐκέουσᾰ
	n	δῐκέον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δῐκέω (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐκέω	δῐκεῖς	δῐκεῖ	δῐκεῖτον	δῐκεῖτον	δῐκεῦμεν	δῐκεῖτε	δῐκεῦσῐ(ν)
	optative	δῐκέοιμι	δῐκέοις	δῐκέοι	δῐκέοιτον	δῐκεοίτην	δῐκέοιμεν	δῐκέοιτε	δῐκέοιεν
		active
infinitive		δῐκεῖν
participle	m	δῐκέων
	f	δῐκεῦσᾰ
	n	δῐκεῦν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐδῐ́κᾰσᾰ, ἐδῐκᾰσᾰ́μην, ἐδῐκᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδῐ́κᾰσᾰ	ἐδῐ́κᾰσᾰς	ἐδῐ́κᾰσε(ν)	ἐδῐκᾰ́σᾰτον	ἐδῐκᾰσᾰ́την	ἐδῐκᾰ́σᾰμεν	ἐδῐκᾰ́σᾰτε	ἐδῐ́κᾰσᾰν
	subjunctive	δῐκᾰ́σω	δῐκᾰ́σῃς	δῐκᾰ́σῃ	δῐκᾰ́σητον	δῐκᾰ́σητον	δῐκᾰ́σωμεν	δῐκᾰ́σητε	δῐκᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	δῐκᾰ́σαιμῐ	δῐκᾰ́σειᾰς, δῐκᾰ́σαις	δῐκᾰ́σειε(ν), δῐκᾰ́σαι	δῐκᾰ́σαιτον	δῐκᾰσαίτην	δῐκᾰ́σαιμεν	δῐκᾰ́σαιτε	δῐκᾰ́σειᾰν, δῐκᾰ́σαιεν
	imperative		δῐ́κᾰσον	δῐκᾰσᾰ́τω	δῐκᾰ́σᾰτον	δῐκᾰσᾰ́των		δῐκᾰ́σᾰτε	δῐκᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδῐκᾰσᾰ́μην	ἐδῐκᾰ́σω	ἐδῐκᾰ́σᾰτο	ἐδῐκᾰ́σᾰσθον	ἐδῐκᾰσᾰ́σθην	ἐδῐκᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐδῐκᾰ́σᾰσθε	ἐδῐκᾰ́σᾰντο
	subjunctive	δῐκᾰ́σωμαι	δῐκᾰ́σῃ	δῐκᾰ́σηται	δῐκᾰ́σησθον	δῐκᾰ́σησθον	δῐκᾰσώμεθᾰ	δῐκᾰ́σησθε	δῐκᾰ́σωνται
	optative	δῐκᾰσαίμην	δῐκᾰ́σαιο	δῐκᾰ́σαιτο	δῐκᾰ́σαισθον	δῐκᾰσαίσθην	δῐκᾰσαίμεθᾰ	δῐκᾰ́σαισθε	δῐκᾰ́σαιντο
	imperative		δῐ́κᾰσαι	δῐκᾰσᾰ́σθω	δῐκᾰ́σᾰσθον	δῐκᾰσᾰ́σθων		δῐκᾰ́σᾰσθε	δῐκᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐδῐκᾰ́σθην	ἐδῐκᾰ́σθης	ἐδῐκᾰ́σθη	ἐδῐκᾰ́σθητον	ἐδῐκᾰσθήτην	ἐδῐκᾰ́σθημεν	ἐδῐκᾰ́σθητε	ἐδῐκᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	δῐκᾰσθῶ	δῐκᾰσθῇς	δῐκᾰσθῇ	δῐκᾰσθῆτον	δῐκᾰσθῆτον	δῐκᾰσθῶμεν	δῐκᾰσθῆτε	δῐκᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	δῐκᾰσθείην	δῐκᾰσθείης	δῐκᾰσθείη	δῐκᾰσθεῖτον, δῐκᾰσθείητον	δῐκᾰσθείτην, δῐκᾰσθειήτην	δῐκᾰσθεῖμεν, δῐκᾰσθείημεν	δῐκᾰσθεῖτε, δῐκᾰσθείητε	δῐκᾰσθεῖεν, δῐκᾰσθείησᾰν
	imperative		δῐκᾰ́σθητῐ	δῐκᾰσθήτω	δῐκᾰ́σθητον	δῐκᾰσθήτων		δῐκᾰ́σθητε	δῐκᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δῐκᾰ́σαι			δῐκᾰ́σᾰσθαι		δῐκᾰσθῆναι
participle	m	δῐκᾰ́σᾱς			δῐκᾰσᾰ́μενος		δῐκᾰσθείς
	f	δῐκᾰ́σᾱσᾰ			δῐκᾰσᾰμένη		δῐκᾰσθεῖσᾰ
	n	δῐκᾰ́σᾰν			δῐκᾰσᾰ́μενον		δῐκᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δεδῐ́κᾰκᾰ, δεδῐ́κᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεδῐ́κᾰκᾰ	δεδῐ́κᾰκᾰς	δεδῐ́κᾰκε(ν)	δεδῐκᾰ́κᾰτον	δεδῐκᾰ́κᾰτον	δεδῐκᾰ́κᾰμεν	δεδῐκᾰ́κᾰτε	δεδῐκᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδῐκᾰ́κω	δεδῐκᾰ́κῃς	δεδῐκᾰ́κῃ	δεδῐκᾰ́κητον	δεδῐκᾰ́κητον	δεδῐκᾰ́κωμεν	δεδῐκᾰ́κητε	δεδῐκᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	δεδῐκᾰ́κοιμῐ, δεδῐκᾰκοίην	δεδῐκᾰ́κοις, δεδῐκᾰκοίης	δεδῐκᾰ́κοι, δεδῐκᾰκοίη	δεδῐκᾰ́κοιτον	δεδῐκᾰκοίτην	δεδῐκᾰ́κοιμεν	δεδῐκᾰ́κοιτε	δεδῐκᾰ́κοιεν
	imperative		δεδῐ́κᾰκε	δεδῐκᾰκέτω	δεδῐκᾰ́κετον	δεδῐκᾰκέτων		δεδῐκᾰ́κετε	δεδῐκᾰκόντων
middle/ passive	indicative	δεδῐ́κᾰσμαι	δεδῐ́κᾰσαι	δεδῐ́κᾰσται	δεδῐ́κᾰσθον	δεδῐ́κᾰσθον	δεδῐκᾰ́σμεθᾰ	δεδῐ́κᾰσθε	δεδῐκᾰ́σᾰται
	subjunctive	δεδῐκᾰσμένος ὦ	δεδῐκᾰσμένος ᾖς	δεδῐκᾰσμένος ᾖ	δεδῐκᾰσμένω ἦτον	δεδῐκᾰσμένω ἦτον	δεδῐκᾰσμένοι ὦμεν	δεδῐκᾰσμένοι ἦτε	δεδῐκᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδῐκᾰσμένος εἴην	δεδῐκᾰσμένος εἴης	δεδῐκᾰσμένος εἴη	δεδῐκᾰσμένω εἴητον/εἶτον	δεδῐκᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	δεδῐκᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδῐκᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	δεδῐκᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δεδῐ́κᾰσο	δεδῐκᾰ́σθω	δεδῐ́κᾰσθον	δεδῐκᾰ́σθων		δεδῐ́κᾰσθε	δεδῐκᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδῐκᾰκέναι				δεδῐκᾰ́σθαι
participle	m	δεδῐκᾰκώς				δεδῐκᾰσμένος
	f	δεδῐκᾰκυῖᾰ				δεδῐκᾰσμένη
	n	δεδῐκᾰκός				δεδῐκᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐδεδῐκᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐδεδῐκᾰ́σμην	ἐδεδῐ́κᾰσο	ἐδεδῐ́κᾰστο	ἐδεδῐ́κᾰσθον	ἐδεδῐκᾰ́σθην	ἐδεδῐκᾰ́σμεθᾰ	ἐδεδῐ́κᾰσθε	ἐδεδῐκᾰ́σᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• δῐκᾰστής (dikastḗs)

References

• “δικάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek δικάζω (dikázō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðiˈka.zo/
• Hyphenation: δι‧κά‧ζω

Verb

δικάζω • (dikázo) (past δίκασα, passive δικάζομαι, p‑past δικάστηκα, ppp δικασμένος)

1. to judge, sit in judgement

Conjugation

δικάζω   δικάζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	δικάζω	δικάσω	δικάζομαι	δικαστώ
2 sg	δικάζεις	δικάσεις	δικάζεσαι	δικαστείς
3 sg	δικάζει	δικάσει	δικάζεται	δικαστεί
1 pl	δικάζουμε, [‑ομε]	δικάσουμε, [‑ομε]	δικαζόμαστε	δικαστούμε
2 pl	δικάζετε	δικάσετε	δικάζεστε, δικαζόσαστε	δικαστείτε
3 pl	δικάζουν(ε)	δικάσουν(ε)	δικάζονται	δικαστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	δίκαζα	δίκασα	δικαζόμουν(α)	δικάστηκα
2 sg	δίκαζες	δίκασες	δικαζόσουν(α)	δικάστηκες
3 sg	δίκαζε	δίκασε	δικαζόταν(ε)	δικάστηκε
1 pl	δικάζαμε	δικάσαμε	δικαζόμασταν, (‑όμαστε)	δικαστήκαμε
2 pl	δικάζατε	δικάσατε	δικαζόσασταν, (‑όσαστε)	δικαστήκατε
3 pl	δίκαζαν, δικάζαν(ε)	δίκασαν, δικάσαν(ε)	δικάζονταν, (δικαζόντουσαν)	δικάστηκαν, δικαστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα δικάζω ➤	θα δικάσω ➤	θα δικάζομαι ➤	θα δικαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα δικάζεις, …	θα δικάσεις, …	θα δικάζεσαι, …	θα δικαστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … δικάσει   έχω, έχεις, … δικαασμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … δικαστεί   είμαι, είσαι, … δικαασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … δικάσει   είχα, είχες, … δικαασμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … δικαστεί   ήμουν, ήσουν, … δικαασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … δικάσει   θα έχω, θα έχεις, … δικαασμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … δικαστεί   θα είμαι, θα είσαι, … δικαασμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	δίκαζε	δίκασε	—	δικάσου
2 pl	δικάζετε	δικάστε	δικάζεστε	δικαστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	δικάζοντας ➤		δικαζόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας δικάσει ➤		δικαασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	δικάσει		δικαστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.