στηρίζω

Ancient Greek

Etymology

Likely from Proto-Indo-European *sterh₁- (“stiff, fixed, infertile”) and related to στερεός (stereós, “stiff, hard”), though the morphological details are unclear.^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stɛː.ríz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ste̝ˈri.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stiˈri.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stiˈri.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stiˈri.zo/

Verb

στηρίζω • (stērízō)

Conjugation

Present: στηρῐ́ζω, στηρῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στηρῐ́ζω	στηρῐ́ζεις	στηρῐ́ζει	στηρῐ́ζετον	στηρῐ́ζετον	στηρῐ́ζομεν	στηρῐ́ζετε	στηρῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	στηρῐ́ζω	στηρῐ́ζῃς	στηρῐ́ζῃ	στηρῐ́ζητον	στηρῐ́ζητον	στηρῐ́ζωμεν	στηρῐ́ζητε	στηρῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	στηρῐ́ζοιμῐ	στηρῐ́ζοις	στηρῐ́ζοι	στηρῐ́ζοιτον	στηρῐζοίτην	στηρῐ́ζοιμεν	στηρῐ́ζοιτε	στηρῐ́ζοιεν
	imperative		στήρῐζε	στηρῐζέτω	στηρῐ́ζετον	στηρῐζέτων		στηρῐ́ζετε	στηρῐζόντων
middle/ passive	indicative	στηρῐ́ζομαι	στηρῐ́ζῃ, στηρῐ́ζει	στηρῐ́ζεται	στηρῐ́ζεσθον	στηρῐ́ζεσθον	στηρῐζόμεθᾰ	στηρῐ́ζεσθε	στηρῐ́ζονται
	subjunctive	στηρῐ́ζωμαι	στηρῐ́ζῃ	στηρῐ́ζηται	στηρῐ́ζησθον	στηρῐ́ζησθον	στηρῐζώμεθᾰ	στηρῐ́ζησθε	στηρῐ́ζωνται
	optative	στηρῐζοίμην	στηρῐ́ζοιο	στηρῐ́ζοιτο	στηρῐ́ζοισθον	στηρῐζοίσθην	στηρῐζοίμεθᾰ	στηρῐ́ζοισθε	στηρῐ́ζοιντο
	imperative		στηρῐ́ζου	στηρῐζέσθω	στηρῐ́ζεσθον	στηρῐζέσθων		στηρῐ́ζεσθε	στηρῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στηρῐ́ζειν				στηρῐ́ζεσθαι
participle	m	στηρῐ́ζων				στηρῐζόμενος
	f	στηρῐ́ζουσᾰ				στηρῐζομένη
	n	στηρῐ́ζον				στηρῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐστήρῐζον, ἐστηρῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστήρῐζον	ἐστήρῐζες	ἐστήρῐζε(ν)	ἐστηρῐ́ζετον	ἐστηρῐζέτην	ἐστηρῐ́ζομεν	ἐστηρῐ́ζετε	ἐστήρῐζον
middle/ passive	indicative	ἐστηρῐζόμην	ἐστηρῐ́ζου	ἐστηρῐ́ζετο	ἐστηρῐ́ζεσθον	ἐστηρῐζέσθην	ἐστηρῐζόμεθᾰ	ἐστηρῐ́ζεσθε	ἐστηρῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: στηρῐ́ξω, στηρῐ́ξομαι, στηριχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στηρῐ́ξω	στηρῐ́ξεις	στηρῐ́ξει	στηρῐ́ξετον	στηρῐ́ξετον	στηρῐ́ξομεν	στηρῐ́ξετε	στηρῐ́ξουσῐ(ν)
active	optative	στηρῐ́ξοιμῐ	στηρῐ́ξοις	στηρῐ́ξοι	στηρῐ́ξοιτον	στηρῐξοίτην	στηρῐ́ξοιμεν	στηρῐ́ξοιτε	στηρῐ́ξοιεν
middle	indicative	στηρῐ́ξομαι	στηρῐ́ξῃ, στηρῐ́ξει	στηρῐ́ξεται	στηρῐ́ξεσθον	στηρῐ́ξεσθον	στηρῐξόμεθᾰ	στηρῐ́ξεσθε	στηρῐ́ξονται
middle	optative	στηρῐξοίμην	στηρῐ́ξοιο	στηρῐ́ξοιτο	στηρῐ́ξοισθον	στηρῐξοίσθην	στηρῐξοίμεθᾰ	στηρῐ́ξοισθε	στηρῐ́ξοιντο
passive	indicative	στηριχθήσομαι	στηριχθήσῃ	στηριχθήσεται	στηριχθήσεσθον	στηριχθήσεσθον	στηριχθησόμεθᾰ	στηριχθήσεσθε	στηριχθήσονται
passive	optative	στηριχθησοίμην	στηριχθήσοιο	στηριχθήσοιτο	στηριχθήσοισθον	στηριχθησοίσθην	στηριχθησοίμεθᾰ	στηριχθήσοισθε	στηριχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στηρῐ́ξειν			στηρῐ́ξεσθαι		στηριχθήσεσθαι
participle	m	στηρῐ́ξων			στηρῐξόμενος		στηριχθησόμενος
	f	στηρῐ́ξουσᾰ			στηρῐξομένη		στηριχθησομένη
	n	στηρῐ́ξον			στηρῐξόμενον		στηριχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: στηρῐ́σω, στηρῐ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στηρῐ́σω	στηρῐ́σεις	στηρῐ́σει	στηρῐ́σετον	στηρῐ́σετον	στηρῐ́σομεν	στηρῐ́σετε	στηρῐ́σουσῐ(ν)
active	optative	στηρῐ́σοιμῐ	στηρῐ́σοις	στηρῐ́σοι	στηρῐ́σοιτον	στηρῐσοίτην	στηρῐ́σοιμεν	στηρῐ́σοιτε	στηρῐ́σοιεν
middle	indicative	στηρῐ́σομαι	στηρῐ́σῃ, στηρῐ́σει	στηρῐ́σεται	στηρῐ́σεσθον	στηρῐ́σεσθον	στηρῐσόμεθᾰ	στηρῐ́σεσθε	στηρῐ́σονται
middle	optative	στηρῐσοίμην	στηρῐ́σοιο	στηρῐ́σοιτο	στηρῐ́σοισθον	στηρῐσοίσθην	στηρῐσοίμεθᾰ	στηρῐ́σοισθε	στηρῐ́σοιντο
		active			middle
infinitive		στηρῐ́σειν			στηρῐ́σεσθαι
participle	m	στηρῐ́σων			στηρῐσόμενος
	f	στηρῐ́σουσᾰ			στηρῐσομένη
	n	στηρῐ́σον			στηρῐσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: στηρῐέω, στηρῐέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στηρῐέω	στηρῐέεις	στηρῐέει	στηρῐέετον	στηρῐέετον	στηρῐέομεν	στηρῐέετε	στηρῐέουσῐ(ν)
active	optative	στηρῐέοιμῐ	στηρῐέοις	στηρῐέοι	στηρῐέοιτον	στηρῐεοίτην	στηρῐέοιμεν	στηρῐέοιτε	στηρῐέοιεν
middle	indicative	στηρῐέομαι	στηρῐέῃ, στηρῐέει	στηρῐέεται	στηρῐέεσθον	στηρῐέεσθον	στηρῐεόμεθᾰ	στηρῐέεσθε	στηρῐέονται
middle	optative	στηρῐεοίμην	στηρῐέοιο	στηρῐέοιτο	στηρῐέοισθον	στηρῐεοίσθην	στηρῐεοίμεθᾰ	στηρῐέοισθε	στηρῐέοιντο
		active			middle
infinitive		στηρῐέειν			στηρῐέεσθαι
participle	m	στηρῐέων			στηρῐεόμενος
	f	στηρῐέουσᾰ			στηρῐεομένη
	n	στηρῐέον			στηρῐεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: στηρῐῶ, στηρῐοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στηρῐῶ	στηρῐεῖς	στηρῐεῖ	στηρῐεῖτον	στηρῐεῖτον	στηρῐοῦμεν	στηρῐεῖτε	στηρῐοῦσῐ(ν)
active	optative	στηρῐοίην, στηρῐοῖμῐ	στηρῐοίης, στηρῐοῖς	στηρῐοίη, στηρῐοῖ	στηρῐοῖτον, στηρῐοίητον	στηρῐοίτην, στηρῐοιήτην	στηρῐοῖμεν, στηρῐοίημεν	στηρῐοῖτε, στηρῐοίητε	στηρῐοῖεν, στηρῐοίησᾰν
middle	indicative	στηρῐοῦμαι	στηρῐῇ	στηρῐεῖται	στηρῐεῖσθον	στηρῐεῖσθον	στηρῐούμεθᾰ	στηρῐεῖσθε	στηρῐοῦνται
middle	optative	στηρῐοίμην	στηρῐοῖο	στηρῐοῖτο	στηρῐοῖσθον	στηρῐοίσθην	στηρῐοίμεθᾰ	στηρῐοῖσθε	στηρῐοῖντο
		active			middle
infinitive		στηρῐεῖν			στηρῐεῖσθαι
participle	m	στηρῐῶν			στηρῐούμενος
	f	στηρῐοῦσᾰ			στηρῐουμένη
	n	στηρῐοῦν			στηρῐούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐστήρῐξᾰ, ἐστηρῐξᾰ́μην, ἐστηρίχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστήρῐξᾰ	ἐστήρῐξᾰς	ἐστήρῐξε(ν)	ἐστηρῐ́ξᾰτον	ἐστηρῐξᾰ́την	ἐστηρῐ́ξᾰμεν	ἐστηρῐ́ξᾰτε	ἐστήρῐξᾰν
	subjunctive	στηρῐ́ξω	στηρῐ́ξῃς	στηρῐ́ξῃ	στηρῐ́ξητον	στηρῐ́ξητον	στηρῐ́ξωμεν	στηρῐ́ξητε	στηρῐ́ξωσῐ(ν)
	optative	στηρῐ́ξαιμῐ	στηρῐ́ξειᾰς, στηρῐ́ξαις	στηρῐ́ξειε(ν), στηρῐ́ξαι	στηρῐ́ξαιτον	στηρῐξαίτην	στηρῐ́ξαιμεν	στηρῐ́ξαιτε	στηρῐ́ξειᾰν, στηρῐ́ξαιεν
	imperative		στήρῐξον	στηρῐξᾰ́τω	στηρῐ́ξᾰτον	στηρῐξᾰ́των		στηρῐ́ξᾰτε	στηρῐξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστηρῐξᾰ́μην	ἐστηρῐ́ξω	ἐστηρῐ́ξᾰτο	ἐστηρῐ́ξᾰσθον	ἐστηρῐξᾰ́σθην	ἐστηρῐξᾰ́μεθᾰ	ἐστηρῐ́ξᾰσθε	ἐστηρῐ́ξᾰντο
	subjunctive	στηρῐ́ξωμαι	στηρῐ́ξῃ	στηρῐ́ξηται	στηρῐ́ξησθον	στηρῐ́ξησθον	στηρῐξώμεθᾰ	στηρῐ́ξησθε	στηρῐ́ξωνται
	optative	στηρῐξαίμην	στηρῐ́ξαιο	στηρῐ́ξαιτο	στηρῐ́ξαισθον	στηρῐξαίσθην	στηρῐξαίμεθᾰ	στηρῐ́ξαισθε	στηρῐ́ξαιντο
	imperative		στήρῐξαι	στηρῐξᾰ́σθω	στηρῐ́ξᾰσθον	στηρῐξᾰ́σθων		στηρῐ́ξᾰσθε	στηρῐξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστηρίχθην	ἐστηρίχθης	ἐστηρίχθη	ἐστηρίχθητον	ἐστηριχθήτην	ἐστηρίχθημεν	ἐστηρίχθητε	ἐστηρίχθησᾰν
	subjunctive	στηριχθῶ	στηριχθῇς	στηριχθῇ	στηριχθῆτον	στηριχθῆτον	στηριχθῶμεν	στηριχθῆτε	στηριχθῶσῐ(ν)
	optative	στηριχθείην	στηριχθείης	στηριχθείη	στηριχθεῖτον, στηριχθείητον	στηριχθείτην, στηριχθειήτην	στηριχθεῖμεν, στηριχθείημεν	στηριχθεῖτε, στηριχθείητε	στηριχθεῖεν, στηριχθείησᾰν
	imperative		στηρίχθητῐ	στηριχθήτω	στηρίχθητον	στηριχθήτων		στηρίχθητε	στηριχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στηρῐ́ξαι			στηρῐ́ξᾰσθαι		στηριχθῆναι
participle	m	στηρῐ́ξᾱς			στηρῐξᾰ́μενος		στηριχθείς
	f	στηρῐ́ξᾱσᾰ			στηρῐξᾰμένη		στηριχθεῖσᾰ
	n	στηρῐ́ξᾰν			στηρῐξᾰ́μενον		στηριχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐστήρῐσᾰ, ἐστηρῐσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστήρῐσᾰ	ἐστήρῐσᾰς	ἐστήρῐσε(ν)	ἐστηρῐ́σᾰτον	ἐστηρῐσᾰ́την	ἐστηρῐ́σᾰμεν	ἐστηρῐ́σᾰτε	ἐστήρῐσᾰν
	subjunctive	στηρῐ́σω	στηρῐ́σῃς	στηρῐ́σῃ	στηρῐ́σητον	στηρῐ́σητον	στηρῐ́σωμεν	στηρῐ́σητε	στηρῐ́σωσῐ(ν)
	optative	στηρῐ́σαιμῐ	στηρῐ́σειᾰς, στηρῐ́σαις	στηρῐ́σειε(ν), στηρῐ́σαι	στηρῐ́σαιτον	στηρῐσαίτην	στηρῐ́σαιμεν	στηρῐ́σαιτε	στηρῐ́σειᾰν, στηρῐ́σαιεν
	imperative		στήρῐσον	στηρῐσᾰ́τω	στηρῐ́σᾰτον	στηρῐσᾰ́των		στηρῐ́σᾰτε	στηρῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστηρῐσᾰ́μην	ἐστηρῐ́σω	ἐστηρῐ́σᾰτο	ἐστηρῐ́σᾰσθον	ἐστηρῐσᾰ́σθην	ἐστηρῐσᾰ́μεθᾰ	ἐστηρῐ́σᾰσθε	ἐστηρῐ́σᾰντο
	subjunctive	στηρῐ́σωμαι	στηρῐ́σῃ	στηρῐ́σηται	στηρῐ́σησθον	στηρῐ́σησθον	στηρῐσώμεθᾰ	στηρῐ́σησθε	στηρῐ́σωνται
	optative	στηρῐσαίμην	στηρῐ́σαιο	στηρῐ́σαιτο	στηρῐ́σαισθον	στηρῐσαίσθην	στηρῐσαίμεθᾰ	στηρῐ́σαισθε	στηρῐ́σαιντο
	imperative		στήρῐσαι	στηρῐσᾰ́σθω	στηρῐ́σᾰσθον	στηρῐσᾰ́σθων		στηρῐ́σᾰσθε	στηρῐσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		στηρῐ́σαι			στηρῐ́σᾰσθαι
participle	m	στηρῐ́σᾱς			στηρῐσᾰ́μενος
	f	στηρῐ́σᾱσᾰ			στηρῐσᾰμένη
	n	στηρῐ́σᾰν			στηρῐσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐστήρῐγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐστήρῐγμαι	ἐστήρῐξαι	ἐστήρῐκται	ἐστήρῐχθον	ἐστήρῐχθον	ἐστηρῐ́γμεθᾰ	ἐστήρῐχθε	ἐστηρῐ́γᾰται
	subjunctive	ἐστηρῐγμένος ὦ	ἐστηρῐγμένος ᾖς	ἐστηρῐγμένος ᾖ	ἐστηρῐγμένω ἦτον	ἐστηρῐγμένω ἦτον	ἐστηρῐγμένοι ὦμεν	ἐστηρῐγμένοι ἦτε	ἐστηρῐγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐστηρῐγμένος εἴην	ἐστηρῐγμένος εἴης	ἐστηρῐγμένος εἴη	ἐστηρῐγμένω εἴητον/εἶτον	ἐστηρῐγμένω εἰήτην/εἴτην	ἐστηρῐγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐστηρῐγμένοι εἴητε/εἶτε	ἐστηρῐγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐστήρῐξο	ἐστηρῐ́χθω	ἐστήρῐχθον	ἐστηρῐ́χθων		ἐστήρῐχθε	ἐστηρῐ́χθων
						middle/passive
infinitive						ἐστηρῐ́χθαι
participle	m					ἐστηρῐγμένος
	f					ἐστηρῐγμένη
	n					ἐστηρῐγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐστηρῐ́γμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐστηρῐ́γμην	ἐστήρῐξο	ἐστήρῐκτο	ἐστήρῐχθον	ἐστηρῐ́χθην	ἐστηρῐ́γμεθᾰ	ἐστήρῐχθε	ἐστηρῐ́γᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

στῆριγξ (stêrinx, “support”)
στήριγμα (stḗrigma, “support”)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “στηρίζω, -ομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1404-5

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek στηρίζω (stērízō).^[1] See also Proto-Slavic *starati (“to try, attempt”), Proto-Germanic *stertaz (“tail”).^[2]

Pronunciation

IPA^(key): /stiˈɾi.zo/
Hyphenation: στη‧ρί‧ζω

Verb

στηρίζω • (stirízo) (past στήριξα, passive στηρίζομαι, p‑past στηρίχτηκα/στηρίχθηκα, ppp στηριγμένος)

Conjugation

στηρίζω στηρίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	στηρίζω	στηρίξω	στηρίζομαι	στηριχτώ, στηριχθώ
2 sg	στηρίζεις	στηρίξεις	στηρίζεσαι	στηριχτείς, στηριχθείς
3 sg	στηρίζει	στηρίξει	στηρίζεται	στηριχτεί, στηριχθεί

1 pl	στηρίζουμε, [‑ομε]	στηρίξουμε, [‑ομε]	στηριζόμαστε	στηριχτούμε, στηριχθούμε
2 pl	στηρίζετε	στηρίξετε	στηρίζεστε, στηριζόσαστε	στηριχτείτε, στηριχθείτε
3 pl	στηρίζουν(ε)	στηρίξουν(ε)	στηρίζονται	στηριχτούν(ε), στηριχθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	στήριζα	στήριξα	στηριζόμουν(α)	στηρίχτηκα, στηρίχθηκα
2 sg	στήριζες	στήριξες	στηριζόσουν(α)	στηρίχτηκες, στηρίχθηκες
3 sg	στήριζε	στήριξε	στηριζόταν(ε)	στηρίχτηκε, στηρίχθηκε

1 pl	στηρίζαμε	στηρίξαμε	στηριζόμασταν, (‑όμαστε)	στηριχτήκαμε, στηριχθήκαμε
2 pl	στηρίζατε	στηρίξατε	στηριζόσασταν, (‑όσαστε)	στηριχτήκατε, στηριχθήκατε
3 pl	στήριζαν, στηρίζαν(ε)	στήριξαν, στηρίξαν(ε)	στηρίζονταν, (στηριζόντουσαν)	στηρίχτηκαν, στηριχτήκαν(ε), στηρίχθηκαν, στηριχθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα στηρίζω ➤	θα στηρίξω ➤	θα στηρίζομαι ➤	θα στηριχτώ / στηριχθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα στηρίζεις, …	θα στηρίξεις, …	θα στηρίζεσαι, …	θα στηριχτείς / στηριχθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … στηρίξει έχω, έχεις, … στηριγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … στηριχτεί / στηριχθεί είμαι, είσαι, … στηριγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … στηρίξει είχα, είχες, … στηριγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … στηριχτεί / στηριχθεί ήμουν, ήσουν, … στηριγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … στηρίξει θα έχω, θα έχεις, … στηριγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … στηριχτεί / στηριχθεί θα είμαι, θα είσαι, … στηριγμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	στήριζε	στήριξε, στήριχ' ¹	—	στηρίξου
2 pl	στηρίζετε	στηρίξτε, στηρίχτε²	στηρίζεστε	στηριχτείτε, στηριχθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	στηρίζοντας ➤		στηριζόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας στηρίξει ➤		στηριγμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	στηρίξει		στηριχτεί, στηριχθεί


Notes Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. στήριχ' το ("support it!"). 2. Colloquial. • Passive forms with χθ- like στηρίχθηκα (stiríchthika) are older and more formal than forms with χτ- like στηρίχτηκα (stiríchtika). • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

αλληλοστηρίζονται (allilostirízontai, “hold, support each other”)
αλληλοϋποστηριζόμενος (alliloÿpostirizómenos, “supporting each other”, participle)
αλληλοϋποστηρίζοναι (alliloÿpostirízonai, “support each other”)
αντιστήριγμα n (antistírigma)
αντιστηρίζω (antistirízo, “to prop up”)
αστήρικτος (astíriktos, “unsupported”)
αστήριχτος (astírichtos, “unsupported”)
στηριγμένος (stirigménos, “supported”, participle)
στήριξη f (stírixi, “support”)
υποστηρίζω (ypostirízo, “to support”)
υποστηρικτής m (ypostiriktís, “support”)

References

^ στηρίζω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
^ Pokorny, Julius (1959) “(s)ter-, (s)terə-: (s)trē-”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, pages 1022-27

[1] Beekes, Robert S. P. (2010) “στηρίζω, -ομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1404-5

[2] στηρίζω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[3] Pokorny, Julius (1959) “(s)ter-, (s)terə-: (s)trē-”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, pages 1022-27

[1]

[1]

[2]

στηρίζω

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

References

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

References

Navigation menu

στηρίζω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

References

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

References

Navigation menu

Search