मित्र

See also: मित्रो, मित्रा, मात्रा, मूत्र, मित्रों, and मंत्री

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit मित्र (mitrá).

Pronunciation

• (Delhi Hindi) IPA^(key): /mɪt̪.ɾᵊ/

Noun

मित्र • (mitra) m (feminine मित्रा, Urdu spelling متر‎)

1. male friend

   मैंने एक मित्र से अपना सामान मँगवाया।

   mainne ek mitr se apnā sāmān maṅgvāyā.

   I got a friend to bring my luggage.

   मेरे मित्र ने मुझे ठगा है।

   mere mitr ne mujhe ṭhagā hai.

   My friend has duped me.

2. ally

   दूसरे विश्वयुद्ध में, इंग्लैंड अमरीका का पक्का मित्र था।

   dūsre viśvayuddh mẽ, iṅglaiṇḍ amrīkā kā pakkā mitr thā.

   During the Second World War, England was America's staunch ally.

Declension

Declension of मित्र (masc cons-stem)

	singular	plural
direct	मित्र mitra	मित्र mitra
oblique	मित्र mitra	मित्रों mitrõ
vocative	मित्र mitra	मित्रो mitro

Synonyms

• (friend): दोस्त (dost)

Related terms

• मित्रा f (mitrā)
• मित्राई f (mitrāī)

References

• Bahri, Hardev, “मित्र”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons, 1989

---

Marathi

Etymology

Borrowed from Sanskrit मित्र (mitrá).

Noun

मित्र • (mitra) ?

1. friend
2. the sun

---

Nepali

Etymology

Borrowed from Sanskrit मित्र (mitrá).

Pronunciation

• IPA^(key): /mit̪rʌ/, [mĩt̪rʌ]

Noun

मित्र • (mitra)

1. friend
2. companion

Derived terms

• मित्रता (mitratā)

See also

• साथी (sāthī)

---

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *mitrás (“friend”), from Proto-Indo-Iranian *mitrás (literally “(that which) causes binding”), from Proto-Indo-European *mey- (literally “to bind”). Indo-Aryan languages preserve the literal meaning in the sense of friend, one of the aspects of binding and alliance.

Cognate with Avestan 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬋‎ (miθrō), 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬀‎ (miθra) [cf. Mithra], which was also borrowed into Old Persian 𐎷𐎰𐎼 (mi-θ-r /miθra/).

Alternative forms

Alternative scripts

• ᬫᬶᬢ᭄ᬭ (Balinese script)
• মিত্ৰ (Assamese script)
• মিত্র (Bengali script)
• 𑰦𑰰𑰝𑰿𑰨 (Bhaiksuki script)
• 𑀫𑀺𑀢𑁆𑀭 (Brahmi script)
• 𑌮𑌿𑌤𑍍𑌰 (Grantha script)
• મિત્ર (Gujarati script)
• ꦩꦶꦠꦿ (Javanese script)
• មិត្រ (Khmer script)
• ಮಿತ್ರ (Kannada script)
• ມິຕ຺ຣ (Lao script)
• 𑘦𑘱𑘝𑘿𑘨 (Modi script)
• မိတြ (Burmese script)
• 𑐩𑐶𑐟𑑂𑐬 (Newa script)
• ମିତ୍ର (Oriya script)
• ꢪꢶꢡ꣄ꢬ (Saurashtra script)
• 𑆩𑆴𑆠𑇀𑆫 (Sharada script)
• 𑖦𑖰𑖝𑖿𑖨 (Siddham script)
• మిత్ర (Telugu script)
• มิตฺร (Thai script)
• མིཏྲ (Tibetan script)
• 𑒧𑒱𑒞𑓂𑒩 (Tirhuta script)

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /mit̪.ɾɐ́/
• (Classical) IPA^(key): /ˈmit̪.ɾɐ/

Noun

मित्र • (mitrá) m or n

1. a friend, companion, associate
2. the sun

Declension

Masculine a-stem declension of मित्र (mitrá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मित्रः mitráḥ	मित्रौ mitraú	मित्राः / मित्रासः¹ mitrā́ḥ / mitrā́saḥ¹
Vocative	मित्र mítra	मित्रौ mítrau	मित्राः / मित्रासः¹ mítrāḥ / mítrāsaḥ¹
Accusative	मित्रम् mitrám	मित्रौ mitraú	मित्रान् mitrā́n
Instrumental	मित्रेण mitréṇa	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रैः / मित्रेभिः¹ mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative	मित्राय mitrā́ya	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रेभ्यः mitrébhyaḥ
Ablative	मित्रात् mitrā́t	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रेभ्यः mitrébhyaḥ
Genitive	मित्रस्य mitrásya	मित्रयोः mitráyoḥ	मित्राणाम् mitrā́ṇām
Locative	मित्रे mitré	मित्रयोः mitráyoḥ	मित्रेषु mitréṣu
Notes	¹Vedic

Neuter a-stem declension of मित्र (mitrá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मित्रम् mitrám	मित्रे mitré	मित्राणि / मित्रा¹ mitrā́ṇi / mitrā́¹
Vocative	मित्र mítra	मित्रे mítre	मित्राणि / मित्रा¹ mítrāṇi / mítrā¹
Accusative	मित्रम् mitrám	मित्रे mitré	मित्राणि / मित्रा¹ mitrā́ṇi / mitrā́¹
Instrumental	मित्रेण mitréṇa	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रैः / मित्रेभिः¹ mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative	मित्राय mitrā́ya	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रेभ्यः mitrébhyaḥ
Ablative	मित्रात् mitrā́t	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रेभ्यः mitrébhyaḥ
Genitive	मित्रस्य mitrásya	मित्रयोः mitráyoḥ	मित्राणाम् mitrā́ṇām
Locative	मित्रे mitré	मित्रयोः mitráyoḥ	मित्रेषु mitréṣu
Notes	¹Vedic

Proper noun

मित्र • (mitrá) m or n

1. Mitra
2. name of a मरुत् (marut)
3. name of a son of वसिष्ठ (vasiṣṭha) and various other men
4. name of the third मुहूर्त (muhūrta)
5. (in the dual) = मित्रवरुण (mitrá-varuṇa)

Noun

मित्र • (mitrá) n

1. friendship
2. a friend, companion
3. (with औरस (aurasa)) a friend connected by blood-relationship
4. an ally (a prince whose territory adjoins that of an immediate neighbour who is called अरि (ari), enemy; in this meaning also applied to planets)
5. a companion to = resemblance of (+ genitive)
6. (at the end of a compound) resembling, like
7. name of the god Mitra (enumerated among the 10 fires)
8. a particular mode of fighting

Declension

Neuter a-stem declension of मित्र (mitrá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मित्रम् mitrám	मित्रे mitré	मित्राणि / मित्रा¹ mitrā́ṇi / mitrā́¹
Vocative	मित्र mítra	मित्रे mítre	मित्राणि / मित्रा¹ mítrāṇi / mítrā¹
Accusative	मित्रम् mitrám	मित्रे mitré	मित्राणि / मित्रा¹ mitrā́ṇi / mitrā́¹
Instrumental	मित्रेण mitréṇa	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रैः / मित्रेभिः¹ mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative	मित्राय mitrā́ya	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रेभ्यः mitrébhyaḥ
Ablative	मित्रात् mitrā́t	मित्राभ्याम् mitrā́bhyām	मित्रेभ्यः mitrébhyaḥ
Genitive	मित्रस्य mitrásya	मित्रयोः mitráyoḥ	मित्राणाम् mitrā́ṇām
Locative	मित्रे mitré	मित्रयोः mitráyoḥ	मित्रेषु mitréṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• Thai: มิตร (mít)
• Khmer: មិត្ត (mɨt)
• Indonesian: mitra
• Tamil: மித்திரன் (mittiraṉ)