இறை

Tamil

Etymology

From Proto-Dravidian *et̠ayant̠u. Cognate with Kannada ಎರೆ (ere).

Pronunciation

• Audio

  (file)

• IPA^(key): /ɪrɐɪ̯/

Adjective

இறை • (iṟai)

1. divine, godly
2. impartial, just

Noun

இறை • (iṟai)

1. supreme, god

   Synonyms: கடவுள் (kaṭavuḷ), தெய்வம் (teyvam), ஆண்டவர் (āṇṭavar)

2. impartiality, justice

   Synonyms: பாரபட்சமின்மை (pārapaṭcamiṉmai), நியாயம் (niyāyam), நீதி (nīti)

3. superior, master, chief

   Synonyms: முதல்வர் (mutalvar), தலைவர் (talaivar), குரு (kuru)

4. duty, obligation, debt

   Synonyms: பணி (paṇi), கடன் (kaṭaṉ)

Derived terms

• இறைத்தூதர் (iṟaittūtar, “apostle”)
• இறைப்பணி (iṟaippaṇi, “charity, service, godly service”)
• இறையன்பு (iṟaiyaṉpu, “divine love, godly love”)
• இறையியல் (iṟaiyiyal, “theology”)
• இறைவன் (iṟaivaṉ, “god”)
• இறைவாக்கினர் (iṟaivākkiṉar, “prophet”)
• இறைவாக்கு (iṟaivākku, “prophecy, promise”)
• இறைவி (iṟaivi)

 

References

University of Madras (1924–1936) “இறை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press