θάβω

Greek

Etymology

From Mediaeval Byzantine Greek θάβω, from the ancient θάπτω (“steal”) from the perfective stem θαψ- in the pattern of -ψ- > -β- as in κόπτω (kópto), κοψ- > κόβω (kóvo).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθa.vo/
• Hyphenation: θά‧βω

Verb

θάβω • (thávo) (past έθαψα, passive θάβομαι)

1. bury, inter
2. conceal, hide
3. ruin

Conjugation

θάβω   θάβομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	θάβω	θάψω	θάβομαι	θαφτώ, ταφώ3
2 sg	θάβεις	θάψεις	θάβεσαι	θαφτείς, ταφείς
3 sg	θάβει	θάψει	θάβεται	θαφτεί, ταφεί
1 pl	θάβουμε, [‑ομε]	θάψουμε, [‑ομε]	θαβόμαστε	θαφτούμε, ταφούμε
2 pl	θάβετε	θάψετε	θάβεστε, θαβόσαστε	θαφτείτε, ταφείτε
3 pl	θάβουν(ε)	θάψουν(ε)	θάβονται	θαφτούν(ε), ταφούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έθαβα	έθαψα	θαβόμουν(α)	θάφτηκα, τάφηκα3, [{ετάφην}]4
2 sg	έθαβες	έθαψες	θαβόσουν(α)	θάφτηκες, τάφηκες, [{ετάφης}]
3 sg	έθαβε	έθαψε	θαβόταν(ε)	θάφτηκε, τάφηκε, {ετάφη}
1 pl	θάβαμε	θάψαμε	θαβόμασταν, (‑όμαστε)	θαφτήκαμε, ταφήκαμε, [{ετάφημεν}]
2 pl	θάβατε	θάψατε	θαβόσασταν, (‑όσαστε)	θαφτήκατε, ταφήκατε, [{ετάφητε}]
3 pl	έθαβαν, θάβαν(ε)	έθαψαν, θάψαν(ε)	θάβονταν, (θαβόντουσαν)	θάφτηκαν, θαφτήκαν(ε), τάφηκαν, ταφήκαν(ε), {ετάφησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα θάβω ➤	θα θάψω ➤	θα θάβομαι ➤	θα θαφτώ / ταφώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα θάβεις, …	θα θάψεις, …	θα θάβεσαι, …	θα θαφτείς / ταφείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … θάψει   έχω, έχεις, … θαμμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … θαφτεί / ταφεί   είμαι, είσαι, … θαμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … θάψει   είχα, είχες, … θαμμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … θαφτεί / ταφεί   ήμουν, ήσουν, … θαμμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … θάψει   θα έχω, θα έχεις, … θαμμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … θαφτεί / ταφεί   θα είμαι, θα είσαι, … θαμμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	θάβε	θάψε, θάφ' 1	—	θάψου
2 pl	θάβετε	θάψτε, θάφτε2	θάβεστε	θαφτείτε, ταφείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	θάβοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας θάψει ➤		θαμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	θάψει		θαφτεί, ταφεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. θάφ' το ("bury it!")  2. Colloquial.  3. The -ταφ- stem is formal, from θάπτω with modern endings.  4. Formal, from the conjugation of the ancient θάπτω (tháptō). In Modern Greek, found in the 3rd persons (all persons included here, for reference).  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• θαμμένος (thamménos, “buried”, participle) not related to πεθαμένος (pethaménos, “dead”)

Compounds of the verb:

• ξεθάβω (xethávo, “unbury”)

Stem θαφτ-

• άθαφτος (áthaftos, “unburied”)
• θάφτης m (tháftis)
• θαφτικά n pl (thaftiká)
• νεκροθάφτης m (nekrotháftis, “gravedigger”)

Stem ταφ-

• Αγιοταφίτης m (Agiotafítis)
• αγιοταφίτικος (agiotafítikos)
• ανενταφίαστος (anentafíastos, “unburied”)
• άταφος (átafos, “unburied”)
• εκταφή f (ektafí, “exhumation”)
• ενταφιάζω (entafiázo, “bury”)
• ενταφίαση f (entafíasi, “burial”)
• ενταφιαστής m (entafiastís)
• εντάφιος (entáfios)
• επιτάφιος (epitáfios, “epitaph”)
• κενοτάφιο n (kenotáfio, “cenotaph”)
• νεκροταφείο n (nekrotafeío, “cemetery”)
• ταφή f (tafí, “burial”)
• ταφόπετρα f (tafópetra, “gravestone”)
• ταφόπλακα f (tafóplaka, “gravestone (plaque)”)
• τάφος m (táfos, “grave, tomb”)
• τάφρος f (táfros, “moat, ditch”)

Not related: καθάπτομαι (katháptomai) (καθ- (“upon”) + άπτομαι (“touch”))