blijven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bliven, from Old Dutch blīvan (“to remain”), from Proto-West Germanic *bilīban, from Proto-Germanic *bilībaną (“to remain”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblɛi̯vən/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: blij‧ven
• Rhymes: -ɛi̯vən

Verb

blijven

1. (intransitive) to stay, to remain

   Blijf hier, ik ga kijken.

   Stay here, I'm going to have a look.

2. (copulative) to stay, to remain, to still be
3. (auxiliary) to keep/keep on, to continue to

   Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!

   Whatever happens, always keep laughing!

Inflection

Conjugation of blijven (strong class 1)
infinitive	blijven
past singular	bleef
past participle	gebleven
infinitive	blijven
gerund	blijven n
	present tense	past tense
1st person singular	blijf	bleef
2nd person sing. (jij)	blijft, blijf2	bleef
2nd person sing. (u)	blijft	bleef
2nd person sing. (gij)	blijft	bleeft
3rd person singular	blijft	bleef
plural	blijven	bleven
subjunctive sing.1	blijve	bleve
subjunctive plur.1	blijven	bleven
imperative sing.	blijf
imperative plur.1	blijft
participles	blijvend	gebleven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanblijven
• afblijven
• achterblijven
• bijblijven
• binnenblijven
• blijver
• bovenblijven
• dichtblijven
• inblijven
• nablijven
• opblijven
• openblijven
• overblijven
• samenblijven
• thuisblijven
• uitblijven
• verblijven
• voorblijven
• wegblijven

Descendants

• Afrikaans: bly
• Javindo: belijf
• Jersey Dutch: blāive
• Negerhollands: bliev, blief, bli