aanmerken

Dutch

Alternative forms

• aenmerken (obsolete)

Etymology

From Middle Dutch aenmerken, aenmercken. Equivalent to aan +‎ merken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌmɛr.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧mer‧ken

Verb

aanmerken

1. (transitive) to comment, to remark (usually suggesting criticism)

   Synonym: opmerken

2. (transitive) to label, to denote [+ als (as)] (to categorise by naming)

   De raadsman merkte de uitspraken aan als infame laster.

   The attorney qualified the utterances as scandalous libel.

3. (transitive, dated) to note, to take notice
   • 1784, Elizabeth Wolff & Agatha Pieters Deken, Historie van den heer Willem Leevend, vol. 1, Isaac van Cleef (publ.), page 171.

     Gy hebt de bekwaamheid om onüitspreeklyk lief en beminlyk te zyn; zo zelf, dat men niet eens aanmerkt, dat gy niet mooi zyt.

   Synonyms: merken, opmerken

Inflection

Conjugation of aanmerken (weak, separable)
infinitive	aanmerken
past singular	merkte aan
past participle	aangemerkt
infinitive	aanmerken
gerund	aanmerken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	merk aan	merkte aan	aanmerk	aanmerkte
2nd person sing. (jij)	merkt aan	merkte aan	aanmerkt	aanmerkte
2nd person sing. (u)	merkt aan	merkte aan	aanmerkt	aanmerkte
2nd person sing. (gij)	merkt aan	merkte aan	aanmerkt	aanmerkte
3rd person singular	merkt aan	merkte aan	aanmerkt	aanmerkte
plural	merken aan	merkten aan	aanmerken	aanmerkten
subjunctive sing.1	merke aan	merkte aan	aanmerke	aanmerkte
subjunctive plur.1	merken aan	merkten aan	aanmerken	aanmerkten
imperative sing.	merk aan
imperative plur.1	merkt aan
participles	aanmerkend	aangemerkt
1) Archaic.

Derived terms

• aanmerkelijk
• aanmerking
• onaangemerkt