afluisteren

Dutch

Etymology

From af +‎ luisteren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑflœy̯stərə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧luis‧te‧ren

Verb

afluisteren

1. (transitive) to eavesdrop

Inflection

Conjugation of afluisteren (weak, separable)
infinitive	afluisteren
past singular	luisterde af
past participle	afgeluisterd
infinitive	afluisteren
gerund	afluisteren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	luister af	luisterde af	afluister	afluisterde
2nd person sing. (jij)	luistert af, luister af2	luisterde af	afluistert	afluisterde
2nd person sing. (u)	luistert af	luisterde af	afluistert	afluisterde
2nd person sing. (gij)	luistert af	luisterde af	afluistert	afluisterde
3rd person singular	luistert af	luisterde af	afluistert	afluisterde
plural	luisteren af	luisterden af	afluisteren	afluisterden
subjunctive sing.1	luistere af	luisterde af	afluistere	afluisterde
subjunctive plur.1	luisteren af	luisterden af	afluisteren	afluisterden
imperative sing.	luister af
imperative plur.1	luistert af
participles	afluisterend	afgeluisterd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afluisteraar
• afluisterapparatuur
• afluisterbaar
• afluistering
• afluistermicrofoon
• afluisterpraktijk
• afluisterwerk

Anagrams

• luisteren af