afschudden

Dutch

Etymology

From af +‎ schudden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfsxʏdə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: af‧schud‧den

Verb

afschudden

1. (transitive) to shake off (literal sense)
2. (transitive) to shake (off), to rid oneself of a pursuer

   Achtervolgen ze ons nog? — Nee, we hebben ze afgeschud.

   Are they still following us? — No, we've shaken them off.

Inflection

Conjugation of afschudden (weak, separable)
infinitive	afschudden
past singular	schudde af
past participle	afgeschud
infinitive	afschudden
gerund	afschudden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schud af	schudde af	afschud	afschudde
2nd person sing. (jij)	schudt af	schudde af	afschudt	afschudde
2nd person sing. (u)	schudt af	schudde af	afschudt	afschudde
2nd person sing. (gij)	schudt af	schudde af	afschudt	afschudde
3rd person singular	schudt af	schudde af	afschudt	afschudde
plural	schudden af	schudden af	afschudden	afschudden
subjunctive sing.1	schudde af	schudde af	afschudde	afschudde
subjunctive plur.1	schudden af	schudden af	afschudden	afschudden
imperative sing.	schud af
imperative plur.1	schudt af
participles	afschuddend	afgeschud
1) Archaic.