afslaan

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afslaen. Equivalent to af +‎ slaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfslaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧slaan

Verb

afslaan

1. (transitive) to decline, reject
2. (intransitive) to halt, stop

   De motor (verwarmingsketel etc.) is afgeslagen.

   (please add an English translation of this usage example)

3. (intransitive) to turn, to take off in a direction perpendicular to the one one was travelling in before
4. (transitive) to strike off
5. (transitive, dialectal) to beat up

   Synonyms: aframmelen, afranselen

Inflection

Conjugation of afslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	afslaan
past singular	sloeg af
past participle	afgeslagen
infinitive	afslaan
gerund	afslaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sla af	sloeg af	afsla	afsloeg
2nd person sing. (jij)	slaat af	sloeg af	afslaat	afsloeg
2nd person sing. (u)	slaat af	sloeg af	afslaat	afsloeg
2nd person sing. (gij)	slaat af	sloegt af	afslaat	afsloegt
3rd person singular	slaat af	sloeg af	afslaat	afsloeg
plural	slaan af	sloegen af	afslaan	afsloegen
subjunctive sing.1	sla af	sloege af	afsla	afsloege
subjunctive plur.1	slaan af	sloegen af	afslaan	afsloegen
imperative sing.	sla af
imperative plur.1	slaat af
participles	afslaand	afgeslagen
1) Archaic.

Derived terms

• afslag

Anagrams

• slaan af