begiftigen

Dutch

Etymology

From (deprecated template usage) be- +‎ gift +‎ -igen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɣɪftəɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧gif‧ti‧gen

Verb

begiftigen

1. (transitive) to grant, gift

Inflection

Conjugation of begiftigen (weak, prefixed)
infinitive	begiftigen
past singular	begiftigde
past participle	begiftigd
infinitive	begiftigen
gerund	begiftigen n
	present tense	past tense
1st person singular	begiftig	begiftigde
2nd person sing. (jij)	begiftigt, begiftig2	begiftigde
2nd person sing. (u)	begiftigt	begiftigde
2nd person sing. (gij)	begiftigt	begiftigde
3rd person singular	begiftigt	begiftigde
plural	begiftigen	begiftigden
subjunctive sing.1	begiftige	begiftigde
subjunctive plur.1	begiftigen	begiftigden
imperative sing.	begiftig
imperative plur.1	begiftigt
participles	begiftigend	begiftigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• begiftiging

Descendants

• Afrikaans: begiftig