bekronen

Dutch

Etymology

From be- +‎ kronen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkroːnə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧kro‧nen
• Rhymes: -oːnən

Verb

bekronen

1. (transitive) to crown
2. (transitive) to award

Inflection

Conjugation of bekronen (weak, prefixed)
infinitive	bekronen
past singular	bekroonde
past participle	bekroond
infinitive	bekronen
gerund	bekronen n
	present tense	past tense
1st person singular	bekroon	bekroonde
2nd person sing. (jij)	bekroont	bekroonde
2nd person sing. (u)	bekroont	bekroonde
2nd person sing. (gij)	bekroont	bekroonde
3rd person singular	bekroont	bekroonde
plural	bekronen	bekroonden
subjunctive sing.1	bekrone	bekroonde
subjunctive plur.1	bekronen	bekroonden
imperative sing.	bekroon
imperative plur.1	bekroont
participles	bekronend	bekroond
1) Archaic.

Derived terms

• bekroning

Descendants

• Afrikaans: bekroon