berennen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
berennen
- (transitive) to surround and lay siege to; to cordon and besiege
- (transitive, uncommon) to run on
Inflection[edit]
Inflection of berennen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | berennen | |||
past singular | berende | |||
past participle | berend | |||
infinitive | berennen | |||
gerund | berennen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | beren | berende | ||
2nd person sing. (jij) | berent | berende | ||
2nd person sing. (u) | berent | berende | ||
2nd person sing. (gij) | berent | berende | ||
3rd person singular | berent | berende | ||
plural | berennen | berenden | ||
subjunctive sing.1 | berenne | berende | ||
subjunctive plur.1 | berennen | berenden | ||
imperative sing. | beren | |||
imperative plur.1 | berent | |||
participles | berennend | berend | ||
1) Archaic. |