beschadigen

See also: beschädigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beschadigen, replacing older beschaden. Equivalent to (deprecated template usage) be- +‎ schade +‎ -igen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsxaːdəɣə(n)/

• beschadigen:

  (file)

• Hyphenation: be‧scha‧di‧gen

Verb

beschadigen

1. (transitive) to damage

Inflection

Conjugation of beschadigen (weak, prefixed)
infinitive	beschadigen
past singular	beschadigde
past participle	beschadigd
infinitive	beschadigen
gerund	beschadigen n
	present tense	past tense
1st person singular	beschadig	beschadigde
2nd person sing. (jij)	beschadigt, beschadig2	beschadigde
2nd person sing. (u)	beschadigt	beschadigde
2nd person sing. (gij)	beschadigt	beschadigde
3rd person singular	beschadigt	beschadigde
plural	beschadigen	beschadigden
subjunctive sing.1	beschadige	beschadigde
subjunctive plur.1	beschadigen	beschadigden
imperative sing.	beschadig
imperative plur.1	beschadigt
participles	beschadigend	beschadigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• beschadigbaar
• beschadiging