boekhouden

Dutch

Etymology

From boek +‎ houden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbukˌɦɑu̯.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: boek‧hou‧den

Verb

boekhouden

1. (intransitive) to keep financial accounts

Inflection

Conjugation of boekhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	boekhouden
past singular	hield boek
past participle	boekgehouden
infinitive	boekhouden
gerund	boekhouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou boek, houd boek	hield boek	boekhou, boekhoud	boekhield
2nd person sing. (jij)	houdt boek, hou boek2, houd boek2	hield boek	boekhoudt	boekhield
2nd person sing. (u)	houdt boek	hield boek	boekhoudt	boekhield
2nd person sing. (gij)	houdt boek	hieldt boek	boekhoudt	boekhieldt
3rd person singular	houdt boek	hield boek	boekhoudt	boekhield
plural	houden boek	hielden boek	boekhouden	boekhielden
subjunctive sing.1	houde boek	hielde boek	boekhoude	boekhielde
subjunctive plur.1	houden boek	hielden boek	boekhouden	boekhielden
imperative sing.	hou boek, houd boek
imperative plur.1	houdt boek
participles	boekhoudend	boekgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• boekhouder
• boekhouding