dolfijn

See also: Dolfijn

Dutch

Een springende dolfijn. — A jumping dolphin.

Etymology 1

From Middle Dutch delfijn, from Latin delphīnus, from Ancient Greek δελφίς (delphís). Cognate with English dolphin.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔlˈfɛi̯n/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dol‧fijn
• Rhymes: -ɛi̯n

Noun

dolfijn m (plural dolfijnen, diminutive dolfijntje n)

1. dolphin, sea mammal of the family Delphinidae

   Dolfijnen waren heilige dieren voor de oude Grieken, die de dolfijn associëerden met de zonnegod Apollo.

   Dolphins were sacred animals to the ancient Greeks, who associated the dolphin with the sun-god Apollo.

Hypernyms

• tandwalvis
• walvis

Derived terms

• grijze dolfijn
• rivierdolfijn
• spitssnuitdolfijn

Related terms

• dolfinarium

Descendants

• Afrikaans: dolfyn
• → West Frisian: dolfyn
• → Papiamentu: dòlfein

Etymology 2

From dol (“wildly”) +‎ fijn (“pleasant”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔl.fɛi̯n/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dol‧fijn

Adjective

dolfijn (comparative dolfijner, superlative dolfijnst)

1. exceptionally amusing, wildly enjoyable

Inflection

Declension of dolfijn
uninflected	dolfijn
inflected	dolfijne
comparative	dolfijner
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		dolfijn	dolfijner	het dolfijnst het dolfijnste
indefinite	m./f. sing.	dolfijne	dolfijnere	dolfijnste
	n. sing.	dolfijn	dolfijner	dolfijnste
	plural	dolfijne	dolfijnere	dolfijnste
definite		dolfijne	dolfijnere	dolfijnste
partitive		dolfijns	dolfijners	—