fijn

Dutch

Etymology

From Middle Dutch fijn, from Old French fin, from Latin fīnis.

Pronunciation

• IPA^(key): /fɛi̯n/

• audio

  (file)

• Hyphenation: fijn
• Rhymes: -ɛi̯n

Adjective

fijn (comparative fijner, superlative fijnst)

1. nice, pleasant
2. fine, thin
3. delicate, meticulous

Inflection

Inflection of fijn
uninflected	fijn
inflected	fijne
comparative	fijner
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		fijn	fijner	het fijnst het fijnste
indefinite	m./f. sing.	fijne	fijnere	fijnste
	n. sing.	fijn	fijner	fijnste
	plural	fijne	fijnere	fijnste
definite		fijne	fijnere	fijnste
partitive		fijns	fijners	—

Antonyms

• grof

Derived terms

• fijnheid
• fijnmalen
• fijnmazig
• fijnstraal
• fijntjes
• fijnzinnig
• haarfijn
• ragfijn
• verfijnen

 

Descendants

• Berbice Creole Dutch: fini
• Negerhollands: fien, fin
• → Papiamentu: fini
• → Sranan Tongo: feni, fini
  • → Caribbean Javanese: fini
  • → Saramaccan: fínu