embrancar
Jump to navigation
Jump to search
Catalan[edit]
Etymology[edit]
From en- + branca (“branch”) + -ar.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
embrancar (first-person singular present embranco, first-person singular preterite embranquí, past participle embrancat)
- (transitive) to splice, join, connect, continue, to overlap
- (reflexive) to ramify
- (reflexive) to get snagged, primarily in branches
- (figurative, intransitive) to embroil oneself (to draw into a situation)
- Synonyms: enjoncar-se, embolicar-se, enredar-se
Conjugation[edit]
Conjugation of embrancar (first conjugation, c-qu alternation)
Further reading[edit]
- “embrancar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “embrancar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “embrancar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.