ervaren

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ɛrˈvaːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: er‧va‧ren
• Rhymes: -aːrən

Etymology 1

From Middle Dutch ervaren, from Middle High German ervarn. Equivalent to er- +‎ varen (“to travel, to go”).

Verb

ervaren

1. (transitive) to experience, to undergo

   Synonym: ondervinden

Conjugation

Conjugation of ervaren (strong class 6, prefixed)
infinitive	ervaren
past singular	ervoer
past participle	ervaren
infinitive	ervaren
gerund	ervaren n
	present tense	past tense
1st person singular	ervaar	ervoer
2nd person sing. (jij)	ervaart	ervoer
2nd person sing. (u)	ervaart	ervoer
2nd person sing. (gij)	ervaart	ervoert
3rd person singular	ervaart	ervoer
plural	ervaren	ervoeren
subjunctive sing.1	ervare	ervoere
subjunctive plur.1	ervaren	ervoeren
imperative sing.	ervaar
imperative plur.1	ervaart
participles	ervarend	ervaren
1) Archaic.

Conjugation of ervaren (weak, prefixed)
infinitive	ervaren
past singular	ervaarde
past participle	ervaard
infinitive	ervaren
gerund	ervaren n
	present tense	past tense
1st person singular	ervaar	ervaarde
2nd person sing. (jij)	ervaart	ervaarde
2nd person sing. (u)	ervaart	ervaarde
2nd person sing. (gij)	ervaart	ervaarde
3rd person singular	ervaart	ervaarde
plural	ervaren	ervaarden
subjunctive sing.1	ervare	ervaarde
subjunctive plur.1	ervaren	ervaarden
imperative sing.	ervaar
imperative plur.1	ervaart
participles	ervarend	ervaard
1) Archaic.

Derived terms

• ervaring

 

Etymology 2

Past participle of the above verb.

Participle

ervaren

1. past participle of ervaren

Declension

Declension of ervaren
uninflected	ervaren
inflected	ervaren
		positive
predicative/adverbial		ervaren
indefinite	m./f. sing.	ervaren
	n. sing.	ervaren
	plural	ervaren
definite		ervaren
partitive		ervarens

Adjective

ervaren (comparative ervarener, superlative ervarenst)

1. experienced, seasoned

   Antonyms: groen, onervaren

Declension

Declension of ervaren
uninflected	ervaren
inflected	ervaren
comparative	ervarener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ervaren	ervarener	het ervarenst het ervarenste
indefinite	m./f. sing.	ervaren	ervarener	ervarenste
	n. sing.	ervaren	ervarener	ervarenste
	plural	ervaren	ervarener	ervarenste
definite		ervaren	ervarener	ervarenste
partitive		ervarens	ervareners	—

Derived terms

• ervarenheid
• onervaren