hefja

Icelandic

Etymology

From Old Norse hefja, from Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *kh₂pyé-, from the root *keh₂p- (“to seize”). Cognate with Faroese hevja, Swedish häva, Danish hæve, English heave, Dutch heffen, German heben.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɛvja/

  Rhymes: -ɛvja

Verb

hefja (strong verb, third-person singular past indicative hóf, third-person plural past indicative hófu, supine hafið)

1. (transitive, with accusative) to lift, to raise
2. (transitive, with accusative) to elevate, to exalt, to promote
3. (transitive, with accusative) to begin, to start

Conjugation

hefja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hefja
supine (sagnbót)		hafið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hefjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hef	við hefjum	present (nútíð)	ég hefji	við hefjum
	þú hefur	þið hefjið		þú hefjir	þið hefjið
	hann, hún, það hefur	þeir, þær, þau hefja		hann, hún, það hefji	þeir, þær, þau hefji
past (þátíð)	ég hóf	við hófum	past (þátíð)	ég hæfi	við hæfum
	þú hófst	þið hófuð		þú hæfir	þið hæfuð
	hann, hún, það hóf	þeir, þær, þau hófu		hann, hún, það hæfi	þeir, þær, þau hæfu
imperative (boðháttur)	hef (þú)	hefjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hefðu	hefjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hefjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hefjast
supine (sagnbót)		hafist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hefjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hefst	við hefjumst	present (nútíð)	ég hefjist	við hefjumst
	þú hefst	þið hefjist		þú hefjist	þið hefjist
	hann, hún, það hefst	þeir, þær, þau hefjast		hann, hún, það hefjist	þeir, þær, þau hefjist
past (þátíð)	ég hófst	við hófumst	past (þátíð)	ég hæfist	við hæfumst
	þú hófst	þið hófust		þú hæfist	þið hæfust
	hann, hún, það hófst	þeir, þær, þau hófust		hann, hún, það hæfist	þeir, þær, þau hæfust
imperative (boðháttur)	hefst (þú)	hefjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hefstu	hefjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hafinn	hafin	hafið		hafnir	hafnar	hafin
accusative (þolfall)	hafinn	hafna	hafið		hafna	hafnar	hafin
dative (þágufall)	höfnum	hafinni	höfnu		höfnum	höfnum	höfnum
genitive (eignarfall)	hafins	hafinnar	hafins		hafinna	hafinna	hafinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hafni	hafna	hafna		höfnu	höfnu	höfnu
accusative (þolfall)	hafna	höfnu	hafna		höfnu	höfnu	höfnu
dative (þágufall)	hafna	höfnu	hafna		höfnu	höfnu	höfnu
genitive (eignarfall)	hafna	höfnu	hafna		höfnu	höfnu	höfnu

Synonyms

• (to lift, to raise): lyfta
• (to begin): byrja

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *kh₂pyéti, from the root *keh₂p- (“to seize”).

Verb

hefja (singular past indicative hóf, plural past indicative hófu, past participle hafiðr or hafinn)

1. (transitive) to heave, lift, raise
2. (transitive) to exalt, raise in rank
3. (transitive) to begin

Conjugation

Conjugation of hefja — active (strong class 6)

infinitive	hefja
present participle	hefjandi
past participle	hafinn
indicative	present	past
1st-person singular	hef	hóf
2nd-person singular	hefr	hóft
3rd-person singular	hefr	hóf
1st-person plural	hefjum	hófum
2nd-person plural	hefið	hófuð
3rd-person plural	hefja	hófu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hefja	hœfa
2nd-person singular	hefir	hœfir
3rd-person singular	hefi	hœfi
1st-person plural	hefim	hœfim
2nd-person plural	hefið	hœfið
3rd-person plural	hefi	hœfi
imperative	present
2nd-person singular	hef
1st-person plural	hefjum
2nd-person plural	hefið

Conjugation of hefja — mediopassive (strong class 6)

infinitive	hefjask
present participle	hefjandisk
past participle	hafizk
indicative	present	past
1st-person singular	hefjumk	hófumk
2nd-person singular	hefsk	hófzk
3rd-person singular	hefsk	hófsk
1st-person plural	hefjumsk	hófumsk
2nd-person plural	hefizk	hófuzk
3rd-person plural	hefjask	hófusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hefjumk	hœfumk
2nd-person singular	hefisk	hœfisk
3rd-person singular	hefisk	hœfisk
1st-person plural	hefimsk	hœfimsk
2nd-person plural	hefizk	hœfizk
3rd-person plural	hefisk	hœfisk
imperative	present
2nd-person singular	hefsk
1st-person plural	hefjumsk
2nd-person plural	hefizk

Descendants

• Icelandic: hefja
• Faroese: hevja
• Norwegian Nynorsk: hevja; (dialectal) høvja
• Old Swedish: hæfia
  • Swedish: häva
• Danish: hæve
  • Norwegian Bokmål: heve
    • → Norwegian Nynorsk: heva

References

• “hefja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press