imperito

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 22:54, 5 October 2019.
Jump to navigation Jump to search

Italian

Etymology

Lua error: The template Template:PIE root does not use the parameter(s):
2=per
Please see Module:checkparams for help with this warning.

(deprecated template usage)

From Latin imperītus.
Equivalent to in- (not) +‎ perito (skilled, able).

Pronunciation

  • IPA(key): /im.peˈri.to/, [impeˈr̺iːt̪o]
  • Hyphenation: im‧pe‧rì‧to

Adjective

Lua error in Module:it-headword at line 114: Parameter 1 is not used by this template.

  1. (literary) inexperienced, unskilled
    Synonyms: incapace, incompetente, inesperto, inetto
    Antonyms: capace, competente, esperto, perito, pratico, preparato, provetto

Derived terms


Latin

Etymology

From imperō (command).

Pronunciation

Verb

imperitō (present infinitive imperitāre, perfect active imperitāvī, supine imperitātum); first conjugation

  1. I command, govern, rule.

Usage notes

  • There are instances of impersonal passive meaning.

Conjugation

   Conjugation of imperitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present imperitō imperitās imperitat imperitāmus imperitātis imperitant
imperfect imperitābam imperitābās imperitābat imperitābāmus imperitābātis imperitābant
future imperitābō imperitābis imperitābit imperitābimus imperitābitis imperitābunt
perfect imperitāvī imperitāvistī imperitāvit imperitāvimus imperitāvistis imperitāvērunt,
imperitāvēre
pluperfect imperitāveram imperitāverās imperitāverat imperitāverāmus imperitāverātis imperitāverant
future perfect imperitāverō imperitāveris imperitāverit imperitāverimus imperitāveritis imperitāverint
passive present imperitor imperitāris,
imperitāre
imperitātur imperitāmur imperitāminī imperitantur
imperfect imperitābar imperitābāris,
imperitābāre
imperitābātur imperitābāmur imperitābāminī imperitābantur
future imperitābor imperitāberis,
imperitābere
imperitābitur imperitābimur imperitābiminī imperitābuntur
perfect imperitātus + present active indicative of sum
pluperfect imperitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect imperitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present imperitem imperitēs imperitet imperitēmus imperitētis imperitent
imperfect imperitārem imperitārēs imperitāret imperitārēmus imperitārētis imperitārent
perfect imperitāverim imperitāverīs imperitāverit imperitāverīmus imperitāverītis imperitāverint
pluperfect imperitāvissem imperitāvissēs imperitāvisset imperitāvissēmus imperitāvissētis imperitāvissent
passive present imperiter imperitēris,
imperitēre
imperitētur imperitēmur imperitēminī imperitentur
imperfect imperitārer imperitārēris,
imperitārēre
imperitārētur imperitārēmur imperitārēminī imperitārentur
perfect imperitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect imperitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present imperitā imperitāte
future imperitātō imperitātō imperitātōte imperitantō
passive present imperitāre imperitāminī
future imperitātor imperitātor imperitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives imperitāre imperitāvisse imperitātūrum esse imperitārī imperitātum esse imperitātum īrī
participles imperitāns imperitātūrus imperitātus imperitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
imperitandī imperitandō imperitandum imperitandō imperitātum imperitātū

Related terms

References

  • imperito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • imperito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.