incanto

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 03:50, 15 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: incantò

Italian

Etymology 1

Noun

incanto m (plural incanti)

  1. spell, charm, enchantment, fascination, magic
Synonyms

Verb

incanto

  1. first-person singular present of incantare

Etymology 2

Noun

incanto m (plural incanti)

  1. auction
Synonyms

Verb

incanto

  1. first-person singular present of incantare

Anagrams


Latin

Etymology

Lua error: Module:checkparams:215: The template Template:PIE root does not use the parameter(s):

2=keh₂n

Please see Module:checkparams for help with this warning.

(deprecated template usage) From in- +‎ cantō.

Pronunciation

Verb

incantō (present infinitive incantāre, perfect active incantāvī, supine incantātum); first conjugation

  1. I sing.
  2. I recite, say or mutter over (a magic form of words).
  3. I consecrate with spells; enchant.

Conjugation

   Conjugation of incantō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present incantō incantās incantat incantāmus incantātis incantant
imperfect incantābam incantābās incantābat incantābāmus incantābātis incantābant
future incantābō incantābis incantābit incantābimus incantābitis incantābunt
perfect incantāvī incantāvistī incantāvit incantāvimus incantāvistis incantāvērunt,
incantāvēre
pluperfect incantāveram incantāverās incantāverat incantāverāmus incantāverātis incantāverant
future perfect incantāverō incantāveris incantāverit incantāverimus incantāveritis incantāverint
passive present incantor incantāris,
incantāre
incantātur incantāmur incantāminī incantantur
imperfect incantābar incantābāris,
incantābāre
incantābātur incantābāmur incantābāminī incantābantur
future incantābor incantāberis,
incantābere
incantābitur incantābimur incantābiminī incantābuntur
perfect incantātus + present active indicative of sum
pluperfect incantātus + imperfect active indicative of sum
future perfect incantātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present incantem incantēs incantet incantēmus incantētis incantent
imperfect incantārem incantārēs incantāret incantārēmus incantārētis incantārent
perfect incantāverim incantāverīs incantāverit incantāverīmus incantāverītis incantāverint
pluperfect incantāvissem incantāvissēs incantāvisset incantāvissēmus incantāvissētis incantāvissent
passive present incanter incantēris,
incantēre
incantētur incantēmur incantēminī incantentur
imperfect incantārer incantārēris,
incantārēre
incantārētur incantārēmur incantārēminī incantārentur
perfect incantātus + present active subjunctive of sum
pluperfect incantātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present incantā incantāte
future incantātō incantātō incantātōte incantantō
passive present incantāre incantāminī
future incantātor incantātor incantantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives incantāre incantāvisse incantātūrum esse incantārī incantātum esse incantātum īrī
participles incantāns incantātūrus incantātus incantandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
incantandī incantandō incantandum incantandō incantātum incantātū

Descendants

Template:mid2

References

  • incanto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incanto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incanto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.