insto

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:41, 9 September 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: instó

Latin

Etymology

From in- (on, upon) +‎ stō (I stand).

Pronunciation

Verb

īnstō (present infinitive īnstāre, perfect active īnstitī, future participle īnstātūrus); first conjugation, no supine stem except in the future active participle, limited passive

  1. (transitive, intransitive) I stand upon, set foot on.
  2. (transitive, intransitive, with accusative or dative) I assail, press upon, harass.
  3. (intransitive, with dative) I urge, pursue, insist.
  4. (transitive) I urge (forward), ply.
  5. (intransitive) I am pressing, draw nigh, approach, threaten.

Conjugation

   Conjugation of īnstō (first conjugation, no supine stem except in the future active participle, only third-person forms in passive)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnstō īnstās īnstat īnstāmus īnstātis īnstant
imperfect īnstābam īnstābās īnstābat īnstābāmus īnstābātis īnstābant
future īnstābō īnstābis īnstābit īnstābimus īnstābitis īnstābunt
perfect īnstitī īnstitistī īnstitit īnstitimus īnstitistis īnstitērunt,
īnstitēre
pluperfect īnstiteram īnstiterās īnstiterat īnstiterāmus īnstiterātis īnstiterant
future perfect īnstiterō īnstiteris īnstiterit īnstiterimus īnstiteritis īnstiterint
passive present īnstātur īnstantur
imperfect īnstābātur īnstābantur
future īnstābitur īnstābuntur
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnstem īnstēs īnstet īnstēmus īnstētis īnstent
imperfect īnstārem īnstārēs īnstāret īnstārēmus īnstārētis īnstārent
perfect īnstiterim īnstiterīs īnstiterit īnstiterīmus īnstiterītis īnstiterint
pluperfect īnstitissem īnstitissēs īnstitisset īnstitissēmus īnstitissētis īnstitissent
passive present īnstētur īnstentur
imperfect īnstārētur īnstārentur
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnstā īnstāte
future īnstātō īnstātō īnstātōte īnstantō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnstāre īnstitisse īnstātūrum esse īnstārī
participles īnstāns īnstātūrus īnstandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnstandī īnstandō īnstandum īnstandō

Descendants

  • English: instant

References

  • insto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a war is imminent: bellum impendet, imminet, instat
    • to press the fugitives: fugientibus instare
  • insto in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016
  • instant”, in The Century Dictionary [], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.

Spanish

Verb

insto

  1. First-person singular (yo) present indicative form of instar.