kaarten

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːrtən

Etymology 1

From kaart +‎ -en.

Verb

kaarten

1. to play card games

Inflection

Conjugation of kaarten (weak)
infinitive	kaarten
past singular	kaartte
past participle	gekaart
infinitive	kaarten
gerund	kaarten n
	present tense	past tense
1st person singular	kaart	kaartte
2nd person sing. (jij)	kaart	kaartte
2nd person sing. (u)	kaart	kaartte
2nd person sing. (gij)	kaart	kaartte
3rd person singular	kaart	kaartte
plural	kaarten	kaartten
subjunctive sing.1	kaarte	kaartte
subjunctive plur.1	kaarten	kaartten
imperative sing.	kaart
imperative plur.1	kaart
participles	kaartend	gekaart
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

kaarten

1. (deprecated template usage) Plural form of kaart

Anagrams

• aantrek, raakten, trek aan

---

Finnish

Alternative forms

• kaarien

Noun

kaarten

1. (deprecated template usage) genitive plural of kaari

Anagrams

• karaten, kartena, kertaan, kertana, ranketa, renkaat

---

West Frisian

Noun

kaarten

1. plural of kaart