luisteren

Dutch

Etymology

(deprecated template usage)

From Middle Dutch luusteren, lūsteren, from Old Dutch *lūstren, from Proto-Germanic *hlūstrijaną, frequentative of *hlūstaną, from Proto-Indo-European *ḱlew- (“to hear”). Cognate with German Low German lüstern (“to listen”), German hlūstrēn (whence obsolete or dialectal German laustern, Luxembourgish lauschteren).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlœy̯stərə(n)/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: luis‧te‧ren
• Rhymes: -œy̯stərən

Verb

luisteren

1. (intransitive) to listen Template:+preo

   Luister je naar de radio?

   Do you listen to the radio?

2. (intransitive) to listen, to obey, comply with

   Je moet naar me luisteren!

   You need to listen to me!

Inflection

Conjugation of luisteren (weak)
infinitive	luisteren
past singular	luisterde
past participle	geluisterd
infinitive	luisteren
gerund	luisteren n
	present tense	past tense
1st person singular	luister	luisterde
2nd person sing. (jij)	luistert, luister2	luisterde
2nd person sing. (u)	luistert	luisterde
2nd person sing. (gij)	luistert	luisterde
3rd person singular	luistert	luisterde
plural	luisteren	luisterden
subjunctive sing.1	luistere	luisterde
subjunctive plur.1	luisteren	luisterden
imperative sing.	luister
imperative plur.1	luistert
participles	luisterend	geluisterd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afluisteren
• beluisteren
• luisteraar
• luistervink

Descendants

• Afrikaans: luister