melda

Faroese

Etymology

From Middle Low German melden, from Old Saxon meldōn, from Proto-Germanic *melþōn.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɛlta/
• Rhymes: -ɛlta

Verb

melda (third person singular past indicative meldaði, third person plural past indicative meldaðu, supine meldað)

1. to report

Conjugation

Conjugation of melda (group v-30)
infinitive	melda
supine	meldað
participle (a6)1	meldandi	meldaður
	present	past
first singular	meldi	meldaði
second singular	meldar	meldaði
third singular	meldar	meldaði
plural	melda	meldaðu
	imperative
singular	melda!
plural	meldið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Middle Low German melden, from Old Saxon meldōn, from Proto-Germanic *melþōn.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɛlta/
• Rhymes: -ɛlta

Verb

melda (weak verb, third-person singular past indicative meldaði, supine meldað)

1. to report (notify someone of [one's own] presence or status, etc.)

Conjugation

melda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að melda
supine (sagnbót)		meldað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		meldandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég melda	við meldum	present (nútíð)	ég meldi	við meldum
	þú meldar	þið meldið		þú meldir	þið meldið
	hann, hún, það meldar	þeir, þær, þau melda		hann, hún, það meldi	þeir, þær, þau meldi
past (þátíð)	ég meldaði	við melduðum	past (þátíð)	ég meldaði	við melduðum
	þú meldaðir	þið melduðuð		þú meldaðir	þið melduðuð
	hann, hún, það meldaði	þeir, þær, þau melduðu		hann, hún, það meldaði	þeir, þær, þau melduðu
imperative (boðháttur)	melda (þú)	meldið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	meldaðu	meldiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

meldast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að meldast
supine (sagnbót)		meldast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		meldandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég meldast	við meldumst	present (nútíð)	ég meldist	við meldumst
	þú meldast	þið meldist		þú meldist	þið meldist
	hann, hún, það meldast	þeir, þær, þau meldast		hann, hún, það meldist	þeir, þær, þau meldist
past (þátíð)	ég meldaðist	við melduðumst	past (þátíð)	ég meldaðist	við melduðumst
	þú meldaðist	þið melduðust		þú meldaðist	þið melduðust
	hann, hún, það meldaðist	þeir, þær, þau melduðust		hann, hún, það meldaðist	þeir, þær, þau melduðust
imperative (boðháttur)	meldast (þú)	meldist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	meldastu	meldisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

meldaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	meldaður	melduð	meldað		meldaðir	meldaðar	melduð
accusative (þolfall)	meldaðan	meldaða	meldað		meldaða	meldaðar	melduð
dative (þágufall)	melduðum	meldaðri	melduðu		melduðum	melduðum	melduðum
genitive (eignarfall)	meldaðs	meldaðrar	meldaðs		meldaðra	meldaðra	meldaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	meldaði	meldaða	meldaða		melduðu	melduðu	melduðu
accusative (þolfall)	meldaða	melduðu	meldaða		melduðu	melduðu	melduðu
dative (þágufall)	meldaða	melduðu	meldaða		melduðu	melduðu	melduðu
genitive (eignarfall)	meldaða	melduðu	meldaða		melduðu	melduðu	melduðu

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• melde

Etymology

From Middle Low German melden, from Old Saxon meldōn, from Proto-Germanic *melþōn.

Pronunciation

• IPA^(key): /²mɛldɑ/, /²mɛlːɑ/

Verb

melda (present tense melder, past tense melde, past participle meldt, present participle meldande, imperative meld)

1. to report, file a complaint

   Eg melde saka til politiet.

   I reported the case to the police.

   Eg melder meg til teneste.

   I am reporting for duty.

2. to review (books, music)

   Eg melder bøker for lokalavisa mi.

   I review books for my local newspaper.

References

• “melda” in The Nynorsk Dictionary.

Old English

Etymology

meldian +‎ -a

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmel.dɑ/, [ˈmeɫ.dɑ]

Noun

melda m

1. informer

Declension

Declension of melda (weak)

Case	Singular	Plural
nominative	melda	meldan
accusative	meldan	meldan
genitive	meldan	meldena
dative	meldan	meldum