omdraaien

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From om +‎ draaien.

Verb

omdraaien

1. (ergative) to turn around, turn over, flip

   Hij draaide zich om en liep weg. ― He turned around and walked away.

   Het lukte de automobilist niet om om te draaien. ― The driver did not manage to turn around.

   We gaan de rollen omdraaien. ― We are going to flip the roles.

Conjugation

Conjugation of omdraaien (weak, separable)
infinitive	omdraaien
past singular	draaide om
past participle	omgedraaid
infinitive	omdraaien
gerund	omdraaien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	draai om	draaide om	omdraai	omdraaide
2nd person sing. (jij)	draait om, draai om2	draaide om	omdraait	omdraaide
2nd person sing. (u)	draait om	draaide om	omdraait	omdraaide
2nd person sing. (gij)	draait om	draaide om	omdraait	omdraaide
3rd person singular	draait om	draaide om	omdraait	omdraaide
plural	draaien om	draaiden om	omdraaien	omdraaiden
subjunctive sing.1	draaie om	draaide om	omdraaie	omdraaide
subjunctive plur.1	draaien om	draaiden om	omdraaien	omdraaiden
imperative sing.	draai om
imperative plur.1	draait om
participles	omdraaiend	omgedraaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• de nek omdraaien
• omdraai

 

Noun

omdraaien n (uncountable)

1. turnover

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

omdraaien

1. plural of omdraai

Anagrams

• draaien om