onderwijzen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch onderwisen. Equivalent to onder- +‎ wijzen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈʋɛi̯.zə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧wij‧zen
• Rhymes: -ɛi̯zən

Verb

onderwijzen

1. (transitive) to teach, to educate

   Synonym: onderrichten

Inflection

Conjugation of onderwijzen (strong class 1, prefixed)
infinitive	onderwijzen
past singular	onderwees
past participle	onderwezen
infinitive	onderwijzen
gerund	onderwijzen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderwijs	onderwees
2nd person sing. (jij)	onderwijst	onderwees
2nd person sing. (u)	onderwijst	onderwees
2nd person sing. (gij)	onderwijst	onderweest
3rd person singular	onderwijst	onderwees
plural	onderwijzen	onderwezen
subjunctive sing.1	onderwijze	onderweze
subjunctive plur.1	onderwijzen	onderwezen
imperative sing.	onderwijs
imperative plur.1	onderwijst
participles	onderwijzend	onderwezen
1) Archaic.