ontkomen

Dutch

Etymology

From ont- +‎ komen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈkoː.mə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

ontkomen

1. to escape

Inflection

Conjugation of ontkomen (strong class 4, irregular, prefixed)
infinitive	ontkomen
past singular	ontkwam
past participle	ontkomen
infinitive	ontkomen
gerund	ontkomen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontkom	ontkwam
2nd person sing. (jij)	ontkomt	ontkwam
2nd person sing. (u)	ontkomt	ontkwam
2nd person sing. (gij)	ontkomt	ontontkwaamt
3rd person singular	ontkomt	ontkwam
plural	ontkomen	ontkwamen
subjunctive sing.1	ontkome	ontkwame
subjunctive plur.1	ontkomen	ontkwamen
imperative sing.	ontkom
imperative plur.1	ontkomt
participles	ontkomend	ontkomen
1) Archaic.

Synonyms

• ontsnappen

Participle

ontkomen

1. (deprecated template usage) past participle of ontkomen

Inflection

Declension of ontkomen
uninflected	ontkomen
inflected	ontkomen
		positive
predicative/adverbial		ontkomen
indefinite	m./f. sing.	ontkomen
	n. sing.	ontkomen
	plural	ontkomen
definite		ontkomen
partitive		ontkomens