komen

Dutch

Alternative forms

• (dialectal, informal) kommen

Etymology

From Middle Dutch comen, from Old Dutch *kweman, kuman, from Proto-Germanic *kwemaną, from Proto-Indo-European *gʷem- *gʷém-. Compare Low German kamen, German kommen, West Frisian komme, English come, Danish komme.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkoːmə(n)/
• (Belgium) IPA^(key): [ˈkoːmə(n)]
• (Netherlands) IPA^(key): [ˈkoʊ̯mə(n)]

• audio (Netherlands)

  (file)

Verb

komen (past singular kwam, past participle gekomen)

1. to come
2. to happen, to arise, to come to be, to be caused

   Waarom valt alles altijd naar beneden? — Dat komt door de zwaartekracht.

   Why does everything always fall downwards? — That happens because of gravity.

   Hoe komt het?

   How come?

Conjugation

Conjugation of komen (strong class 4, irregular)

infinitive	komen
	present tense	past tense
1st person singular	kom	kwam
2nd person singular	komt	kwam
2nd person sing. (gij)	komt	kwaamt
3rd person singular	komt	kwam
plural	komen	kwamen
subjunctive sing.1	kome	kwame
subjunctive plur.1	komen	kwamen
imperative sing.	kom
imperative plur.1	komt
participles	komend	(zijn) gekomen
1) Archaic.

Derived terms

• komst
• aankomen, aankomst
• achteropkomen
• bijkomen
• inkomen
• meekomen
• nakomen
• omkomen
• ontkomen
• opkomen, opkomst
• overkomen
• tegemoetkomen, tegemoetkoming

• tegenkomen
• terechtkomen
• terugkomen
• thuiskomen
• toekomen, toekomst
• tussenkomen
• uitkomen, uitkomen
• voorbijkomen
• voorkomen
• voortkomen
• wegkomen

---

Japanese

Romanization

komen

1. Rōmaji reading of こめん