særa

Faroese

Verb

særa (third person singular past indicative særdi, third person plural past indicative sært, supine sært)

to wound

Conjugation

Conjugation of særa (group v-1)
infinitive	særa
supine	sært
participle (a7)¹	særandi	særdur
	present	past
first singular	særi	særdi
second singular	særir	særdi
third singular	særir	særdi
plural	særa	særdu
	imperative
singular	sær!
plural	særið!
¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

IPA^(key): /ˈsaiːra/
Rhymes: -aiːra

Etymology 1

From Old Norse særa, from Proto-Germanic *sairijaną.

Verb

særa (weak verb, third-person singular past indicative særði, supine sært)

to wound, to injure
- Það tilheyrir náttúru mannsins að hata þá sem hann hefur sært.
  It belongs to human nature to hate those that he has injured.
to hurt

Conjugation

særa — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að særa
supine (sagnbót)		sært
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		særandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég særi	við særum	present (nútíð)	ég særi	við særum
	þú særir	þið særið		þú særir	þið særið
	hann, hún, það særir	þeir, þær, þau særa		hann, hún, það særi	þeir, þær, þau særi

past (þátíð)	ég særði	við særðum	past (þátíð)	ég særði	við særðum
	þú særðir	þið særðuð		þú særðir	þið særðuð
	hann, hún, það særði	þeir, þær, þau særðu		hann, hún, það særði	þeir, þær, þau særðu

imperative (boðháttur)	sær (þú)	særið (þið)
	særðu	særiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

særast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að særast
supine (sagnbót)		særst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		særandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég særist	við særumst	present (nútíð)	ég særist	við særumst
	þú særist	þið særist		þú særist	þið særist
	hann, hún, það særist	þeir, þær, þau særast		hann, hún, það særist	þeir, þær, þau særist

past (þátíð)	ég særðist	við særðumst	past (þátíð)	ég særðist	við særðumst
	þú særðist	þið særðust		þú særðist	þið særðust
	hann, hún, það særðist	þeir, þær, þau særðust		hann, hún, það særðist	þeir, þær, þau særðust

imperative (boðháttur)	særst (þú)	særist (þið)
	særstu	særisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

særður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	særður	særð	sært	særðir	særðar	særð
accusative (þolfall)	særðan	særða	sært	særða	særðar	særð
dative (þágufall)	særðum	særðri	særðu	særðum	særðum	særðum
genitive (eignarfall)	særðs	særðrar	særðs	særðra	særðra	særðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	særði	særða	særða	særðu	særðu	særðu
accusative (þolfall)	særða	særðu	særða	særðu	særðu	særðu
dative (þágufall)	særða	særðu	særða	særðu	særðu	særðu
genitive (eignarfall)	særða	særðu	særða	særðu	særðu	særðu

Etymology 2

From Old Norse sœra, from Proto-Germanic *swōrijaną (causative of sverja (“to swear”)).

Verb

særa (weak verb, third-person singular past indicative særði, supine sært)

to conjure

Conjugation

særa — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að særa
supine (sagnbót)		sært
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		særandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég særi	við særum	present (nútíð)	ég særi	við særum
	þú særir	þið særið		þú særir	þið særið
	hann, hún, það særir	þeir, þær, þau særa		hann, hún, það særi	þeir, þær, þau særi

past (þátíð)	ég særði	við særðum	past (þátíð)	ég særði	við særðum
	þú særðir	þið særðuð		þú særðir	þið særðuð
	hann, hún, það særði	þeir, þær, þau særðu		hann, hún, það særði	þeir, þær, þau særðu

imperative (boðháttur)	sær (þú)	særið (þið)
	særðu	særiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

særast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að særast
supine (sagnbót)		særst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		særandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég særist	við særumst	present (nútíð)	ég særist	við særumst
	þú særist	þið særist		þú særist	þið særist
	hann, hún, það særist	þeir, þær, þau særast		hann, hún, það særist	þeir, þær, þau særist

past (þátíð)	ég særðist	við særðumst	past (þátíð)	ég særðist	við særðumst
	þú særðist	þið særðust		þú særðist	þið særðust
	hann, hún, það særðist	þeir, þær, þau særðust		hann, hún, það særðist	þeir, þær, þau særðust

imperative (boðháttur)	særst (þú)	særist (þið)
	særstu	særisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

særður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	særður	særð	sært	særðir	særðar	særð
accusative (þolfall)	særðan	særða	sært	særða	særðar	særð
dative (þágufall)	særðum	særðri	særðu	særðum	særðum	særðum
genitive (eignarfall)	særðs	særðrar	særðs	særðra	særðra	særðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	særði	særða	særða	særðu	særðu	særðu
accusative (þolfall)	særða	særðu	særða	særðu	særðu	særðu
dative (þágufall)	særða	særðu	særða	særðu	særðu	særðu
genitive (eignarfall)	særða	særðu	særða	særðu	særðu	særðu

Derived terms

særing

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

sære (e- and split infinitives)

Verb

særa (present tense særar, past tense særa, past participle særa, passive infinitive særast, present participle særande, imperative særa/sær)

(transitive) to isolate, to divide so that each is on its own

særa

Contents

Faroese

Verb

Conjugation

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

Verb

Conjugation

Etymology 2

Verb

Conjugation

Derived terms

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Verb

Navigation menu

særa

Faroese

Verb

Conjugation

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

Verb

Conjugation

Etymology 2

Verb

Conjugation

Derived terms

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Verb

Navigation menu

Search