succutio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From sub- (under, beneath) +‎ quatiō (shake).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

succutiō (present infinitive succutere, perfect active succussī, supine succussum); third conjugation iō-variant

  1. to shake from below
  2. to fling up from below, fling aloft, toss up

Conjugation[edit]

   Conjugation of succutiō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present succutiō succutis succutit succutimus succutitis succutiunt
imperfect succutiēbam succutiēbās succutiēbat succutiēbāmus succutiēbātis succutiēbant
future succutiam succutiēs succutiet succutiēmus succutiētis succutient
perfect succussī succussistī succussit succussimus succussistis succussērunt,
succussēre
pluperfect succusseram succusserās succusserat succusserāmus succusserātis succusserant
future perfect succusserō succusseris succusserit succusserimus succusseritis succusserint
passive present succutior succuteris,
succutere
succutitur succutimur succutiminī succutiuntur
imperfect succutiēbar succutiēbāris,
succutiēbāre
succutiēbātur succutiēbāmur succutiēbāminī succutiēbantur
future succutiar succutiēris,
succutiēre
succutiētur succutiēmur succutiēminī succutientur
perfect succussus + present active indicative of sum
pluperfect succussus + imperfect active indicative of sum
future perfect succussus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present succutiam succutiās succutiat succutiāmus succutiātis succutiant
imperfect succuterem succuterēs succuteret succuterēmus succuterētis succuterent
perfect succusserim succusserīs succusserit succusserīmus succusserītis succusserint
pluperfect succussissem succussissēs succussisset succussissēmus succussissētis succussissent
passive present succutiar succutiāris,
succutiāre
succutiātur succutiāmur succutiāminī succutiantur
imperfect succuterer succuterēris,
succuterēre
succuterētur succuterēmur succuterēminī succuterentur
perfect succussus + present active subjunctive of sum
pluperfect succussus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present succute succutite
future succutitō succutitō succutitōte succutiuntō
passive present succutere succutiminī
future succutitor succutitor succutiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives succutere succussisse succussūrum esse succutī succussum esse succussum īrī
participles succutiēns succussūrus succussus succutiendus,
succutiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
succutiendī succutiendō succutiendum succutiendō succussum succussū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Franco-Provençal: secoyer, secorre
  • French: secouer
  • Galician: sacudir
  • Portuguese: sacudir
  • Spanish: sacudir

References[edit]

  • succutio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • succutio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • succutio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.