vernietigen

Dutch

Etymology

From (deprecated template usage) ver- +‎ nietig +‎ -en. First attested in the 16th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈni.tə.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧nie‧ti‧gen

Verb

vernietigen

1. (transitive, intransitive) to destroy

Inflection

Conjugation of vernietigen (weak, prefixed)
infinitive	vernietigen
past singular	vernietigde
past participle	vernietigd
infinitive	vernietigen
gerund	vernietigen n
	present tense	past tense
1st person singular	vernietig	vernietigde
2nd person sing. (jij)	vernietigt	vernietigde
2nd person sing. (u)	vernietigt	vernietigde
2nd person sing. (gij)	vernietigt	vernietigde
3rd person singular	vernietigt	vernietigde
plural	vernietigen	vernietigden
subjunctive sing.1	vernietige	vernietigde
subjunctive plur.1	vernietigen	vernietigden
imperative sing.	vernietig
imperative plur.1	vernietigt
participles	vernietigend	vernietigd
1) Archaic.

Derived terms

• vernietigend
• vernietiging