zwijnen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɛi̯.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwij‧nen
• Rhymes: -ɛi̯nən

Etymology 1

From zwijn.

Verb

zwijnen

1. (intransitive, Bargoens) to be lucky
   • 2016 April 18, Bart Hinke, "Makkelie redt middag en wellicht seizoen Ajax", NRC Handelsblad.

     Eredivisie Ajax zwijnt tegen Utrecht (2-2) met late penalty, mogelijk cruciaal in titelrace.

Inflection

Conjugation of zwijnen (weak)
infinitive	zwijnen
past singular	zwijnde
past participle	gezwijnd
infinitive	zwijnen
gerund	zwijnen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwijn	zwijnde
2nd person sing. (jij)	zwijnt, zwijn2	zwijnde
2nd person sing. (u)	zwijnt	zwijnde
2nd person sing. (gij)	zwijnt	zwijnde
3rd person singular	zwijnt	zwijnde
plural	zwijnen	zwijnden
subjunctive sing.1	zwijne	zwijnde
subjunctive plur.1	zwijnen	zwijnden
imperative sing.	zwijn
imperative plur.1	zwijnt
participles	zwijnend	gezwijnd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

zwijnen

1. (deprecated template usage) Plural form of zwijn