σύγκλητος

Ancient Greek

Alternative forms

• ξύγκλητος (xúnklētos)

Etymology

From σῠγκᾰλέω (sunkaléō, “to call to council, convoke, convene”), equivalent to σῠν- (sun-, “with, together”) +‎ κλητός (klētós, “called”), from σῠν- (sun-) + κᾰλέω (kaléō, “to call, summon”) + -τος (-tos). In historical sense, a semantic loan from Latin senātus.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sýŋ.klɛː.tos/ → /ˈsyŋ.ɡli.tos/ → /ˈsiŋ.ɡli.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sýŋ.klɛː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsyŋ.kle̝.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsyŋ.ɡli.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsyŋ.ɡli.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsiŋ.ɡli.tos/

Adjective

σῠ́γκλητος • (súnklētos) m or f (neuter σῠ́γκλητον); second declension

1. called together, summoned, invited (guests); convened, convoked; specially assembled

Inflection

Second declension of σῠ́γκλητος; σῠ́γκλητον (Koine, Byzantine, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠ́γκλητος súnklētos	σῠ́γκλητον súnklēton		σῠγκλήτω sunklḗtō	σῠγκλήτω sunklḗtō		σῠ́γκλητοι súnklētoi	σῠ́γκλητᾰ súnklēta
Genitive		σῠγκλήτου sunklḗtou	σῠγκλήτου sunklḗtou		σῠγκλήτοιν sunklḗtoin	σῠγκλήτοιν sunklḗtoin		σῠγκλήτων sunklḗtōn	σῠγκλήτων sunklḗtōn
Dative		σῠγκλήτῳ sunklḗtōi	σῠγκλήτῳ sunklḗtōi		σῠγκλήτοιν sunklḗtoin	σῠγκλήτοιν sunklḗtoin		σῠγκλήτοις sunklḗtois	σῠγκλήτοις sunklḗtois
Accusative		σῠ́γκλητον súnklēton	σῠ́γκλητον súnklēton		σῠγκλήτω sunklḗtō	σῠγκλήτω sunklḗtō		σῠγκλήτους sunklḗtous	σῠ́γκλητᾰ súnklēta
Vocative		σῠ́γκλητε súnklēte	σῠ́γκλητον súnklēton		σῠγκλήτω sunklḗtō	σῠγκλήτω sunklḗtō		σῠ́γκλητοι súnklētoi	σῠ́γκλητᾰ súnklēta
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σύγκλητος ἐκκλησία (súnklētos ekklēsía, “special assembly”), as opposed to κυρία ἐκκλησία (kuría ekklēsía, “ordinary assembly”)

Noun

σῠ́γκλητος • (súnklētos) f (genitive σῠγκλήτου); second declension

1. (government, politics) synclite (specially summoned council, assembly of elders (as at classical Athens); legislative body, parliament, congress, senate)
2. (Koine, history) the Roman Senate in Ancient Rome; supreme administrative and legislative body of the Roman Republic and advisory council of the Roman Empire, convening in the city of Rome
3. (Byzantine, history) synclite (the Eastern Roman (Byzantine) Senate; the legislative, administrative, advisory body of the Byzantine Roman Empire, convening in the city of Constantinople)

Inflection

Second declension of ἡ σῠ́γκλητος; τῆς σῠγκλήτου (Koine, Byzantine, Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σῠ́γκλητος hē súnklētos	τὼ σῠγκλήτω tṑ sunklḗtō	αἱ σῠ́γκλητοι hai súnklētoi
Genitive	τῆς σῠγκλήτου tês sunklḗtou	τοῖν σῠγκλήτοιν toîn sunklḗtoin	τῶν σῠγκλήτων tôn sunklḗtōn
Dative	τῇ σῠγκλήτῳ têi sunklḗtōi	τοῖν σῠγκλήτοιν toîn sunklḗtoin	ταῖς σῠγκλήτοις taîs sunklḗtois
Accusative	τὴν σῠ́γκλητον tḕn súnklēton	τὼ σῠγκλήτω tṑ sunklḗtō	τᾱ̀ς σῠγκλήτους tā̀s sunklḗtous
Vocative	σῠ́γκλητε súnklēte	σῠγκλήτω sunklḗtō	σῠ́γκλητοι súnklētoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• βουλή (boulḗ)
• γερουσῐ́ᾱ (gerousíā)
• ἐκκλησῐ́ᾱ (ekklēsíā)

Derived terms

• σῠγκλητῐκός (sunklētikós)

Related terms

• σῠγκᾰλέω (sunkaléō), σῠγκᾰλῶ (sunkalô)

Descendants

• Greek: σύγκλητος (sýgklitos)
• → English: synclite
• → Late Latin: synclētus, synclītus
• → Russian: сигкли́т (sigklít), синкли́т (sinklít)

Further reading

• “σύγκλητος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σύγκλητος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• σύγκλητος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek σῠ́γκλητος (súnklētos), from the ancient adjective σῠ́γκλητος (súnklētos), from Ancient Greek σῠγκᾰλέω (sunkaléō, “to call to council, convoke, convene”), συγ- (syg-, “with, together”) +‎ κλητός (klitós, “called”), equivalent to συν- (syn-) +‎ καλώ (kaló, “to call, summon”) +‎ -τος (-tos). In historical sense, a semantic loan from Latin senātus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsiŋ.ɡli.tos/
• Hyphenation: σύ‧γκλη‧τος
• Old Hyphenation: σύγ‧κλη‧τος

Noun

σύγκλητος • (sýgklitos) f (plural σύγκλητοι)

1. supreme governing body of universities and other higher education institutions
2. (government, politics) senate
3. (history) the Roman Senate; supreme legislative and administrative body of Ancient Rome and later the senate of the Byzantine Roman Empire in Constantinople

Declension

declension of σύγκλητος

case     \     number	singular	plural
nominative	σύγκλητος •	σύγκλητοι •
genitive	συγκλήτου •	συγκλήτων •
accusative	σύγκλητο •	συγκλήτους •
vocative	σύγκλητε •,  σύγκλητο •	σύγκλητοι •

Synonyms

• βουλή (voulí)
• γερουσία (gerousía)

Derived terms

• συγκλητικός (sygklitikós, “senatorial”)

Related terms

• συγκαλώ (sygkaló, “convene, convoke”)
• σύγκλησις (sýgklisis), σύγκληση (sýgklisi, “convocation”)

Further reading

• σύγκλητος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.