διαμηνύω

Ancient Greek

Etymology

δῐᾰ- (“through”) +‎ μηνύω (“disclose, inform”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.mɛː.ný.ɔː/ → /ði.a.miˈny.o/ → /ði.a.miˈni.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.mɛː.ný.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.me̝ˈny.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.miˈny.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.miˈny.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.miˈni.o/

Verb

δῐᾰμηνῠ́ω • (diamēnúō) (Koine) and Mediaeval

1. point out clearly

---

Greek

Etymology

From Hellenistic and Mediaeval Byzantine Greek διαμηνύω. Morphologically, from δια- (“through”) + μηνύω (“the ancient sense 'inform'”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðia.miˈni.o/
• Hyphenation: δι‧α‧μη‧νύ‧ω

Verb

διαμηνύω • (diaminýo) (past διεμήνυσα/διαμήνυσα, passive διαμηνύομαι)

1. (formal) forward, convey, pass on a message, report

   O εισαγγελέας διεμήνυσε στον ανακριτή να διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση.

   O eisangeléas diemínyse ston anakrití na dienergísei prokatarktikí exétasi.

   The prosecutor signalled to the examining magistrate to conduct a preliminary enquiry.

2. (formal) forward message through someone else, have something announced

Conjugation

διαμηνύω   διαμηνύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διαμηνύω	διαμηνύσω	διαμηνύομαι	διαμηνυθώ
2 sg	διαμηνύεις	διαμηνύσεις	διαμηνύεσαι	διαμηνυθείς
3 sg	διαμηνύει	διαμηνύσει	διαμηνύεται	διαμηνυθεί
1 pl	διαμηνύουμε, [‑ομε]	διαμηνύσουμε, [‑ομε]	διαμηνυόμαστε	διαμηνυθούμε
2 pl	διαμηνύετε	διαμηνύσετε	διαμηνύεστε, διαμηνυόσαστε	διαμηνυθείτε
3 pl	διαμηνύουν(ε)	διαμηνύσουν(ε)	διαμηνύονται	διαμηνυθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	διεμήνυα, διαμήνυα1	διεμήνυσα, διαμήνυσα1	διαμηνυόμουν	διαμηνύθηκα
2 sg	διεμήνυες, διαμήνυες	διεμήνυσες, διαμήνυσες	διαμηνυόσουν	διαμηνύθηκες
3 sg	διεμήνυε, διαμήνυε	διεμήνυσε, διαμήνυσε	διαμηνυόταν	διαμηνύθηκε
1 pl	διαμηνύαμε	διαμηνύσαμε	διαμηνυόμασταν, (‑όμαστε)	διαμηνυθήκαμε
2 pl	διαμηνύατε	διαμηνύσατε	διαμηνυόσασταν, (‑όσαστε)	διαμηνυθήκατε
3 pl	διεμήνυαν, διαμηνύαν(ε), διαμήνυαν	διεμήνυσαν, διαμηνύσαν(ε), διαμήνυσαν	διαμηνύονταν	διαμηνύθηκαν, διαμηνυθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διαμηνύω ➤	θα διαμηνύσω ➤	θα διαμηνύομαι ➤	θα διαμηνυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διαμηνύεις, …	θα διαμηνύσεις, …	θα διαμηνύεσαι, …	θα διαμηνυθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διαμηνύσει		έχω, έχεις, … διαμηνυθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διαμηνύσει		είχα, είχες, … διαμηνυθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διαμηνύσει		θα έχω, θα έχεις, … διαμηνυθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	διαμήνυε	διαμήνυσε, διαμήνυσε	—	διαμηνύσου
2 pl	διαμηνύετε	διαμηνύστε	διαμηνύεστε	διαμηνυθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διαμηνύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας διαμηνύσει ➤		—
Nonfinite form➤	διαμηνύσει		διαμηνυθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. The δια- forms (without internal augment) are less formal.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• διαβιβάζω (diavivázo)
• παραγγέλλω (parangéllo)

Related terms

• διαμήνυση f (diamínysi)
• μήνυμα n (mínyma, “message”)
• προμηνύω (prominýo, “forewarn; announce before”)

Template:el-see, μηνάω/μηνώ (mináo/minó, “send message, order”)