κρούω

Ancient Greek

Alternative forms

• κροαίνω (kroaínō) — Homeric

Etymology

According to Beekes, from Proto-Indo-European *krous- (“push, bump, strike, break”), zero grade *krus-. Cognates include Proto-Slavic *krušiti, whence Russian крушить (krušitʹ, “to destroy, shatter”) and Czech krušný (“hard, strenuous, grim”), as well as Latvian krausēt and Lithuanian kraušyti (“to stamp (off)”), Lithuanian krušti (“to smash, crash, grind, fuck”). Compare Proto-Balto-Slavic *krušāˀ, whence Latvian krusa (“hail”) and Proto-Slavic *krъxà (“lump”), in turn leading to Russian кроха (kroxa, “morsel, crumb, little child”), and Gothic 𐌺𐍂𐌹𐌿𐍃𐍄𐌰𐌽 (kriustan, “to gnash, grind”), perhaps a Balto-Slavic loan word.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /krǔː.ɔː/ → /ˈkru.o/ → /ˈkru.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /krǔː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkru.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkru.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkru.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkru.o/

Verb

κρούω • (kroúō)

1. strike, smite
2. clap hands
3. tap
4. strike a string with a plectron
5. knock at the door on the outside
6. (middle voice)
   1. back water

      κρούομαι πρύμνᾰν (kroúomai prúmnan)

   2. fly backwards

      κρούεσθαι τὸ πτερόν (kroúesthai tò pterón)

Inflection

   Present: κρούω, κρούομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρούω	κρούεις	κρούει	κρούετον	κρούετον	κρούομεν	κρούετε	κρούουσῐ(ν)
	subjunctive	κρούω	κρούῃς	κρούῃ	κρούητον	κρούητον	κρούωμεν	κρούητε	κρούωσῐ(ν)
	optative	κρούοιμῐ	κρούοις	κρούοι	κρούοιτον	κρουοίτην	κρούοιμεν	κρούοιτε	κρούοιεν
	imperative		κροῦε	κρουέτω	κρούετον	κρουέτων		κρούετε	κρουόντων
middle/ passive	indicative	κρούομαι	κρούῃ, κρούει	κρούεται	κρούεσθον	κρούεσθον	κρουόμεθᾰ	κρούεσθε	κρούονται
	subjunctive	κρούωμαι	κρούῃ	κρούηται	κρούησθον	κρούησθον	κρουώμεθᾰ	κρούησθε	κρούωνται
	optative	κρουοίμην	κρούοιο	κρούοιτο	κρούοισθον	κρουοίσθην	κρουοίμεθᾰ	κρούοισθε	κρούοιντο
	imperative		κρούου	κρουέσθω	κρούεσθον	κρουέσθων		κρούεσθε	κρουέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κρούειν				κρούεσθαι
participle	m	κρούων				κρουόμενος
	f	κρούουσᾰ				κρουομένη
	n	κροῦον				κρουόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκρουον, ἐκρουόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρουον	ἔκρουες	ἔκρουε(ν)	ἐκρούετον	ἐκρουέτην	ἐκρούομεν	ἐκρούετε	ἔκρουον
middle/ passive	indicative	ἐκρουόμην	ἐκρούου	ἐκρούετο	ἐκρούεσθον	ἐκρουέσθην	ἐκρουόμεθᾰ	ἐκρούεσθε	ἐκρούοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κρούσω, κρούσομαι, κρουσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρούσω	κρούσεις	κρούσει	κρούσετον	κρούσετον	κρούσομεν	κρούσετε	κρούσουσῐ(ν)
	optative	κρούσοιμῐ	κρούσοις	κρούσοι	κρούσοιτον	κρουσοίτην	κρούσοιμεν	κρούσοιτε	κρούσοιεν
middle	indicative	κρούσομαι	κρούσῃ, κρούσει	κρούσεται	κρούσεσθον	κρούσεσθον	κρουσόμεθᾰ	κρούσεσθε	κρούσονται
	optative	κρουσοίμην	κρούσοιο	κρούσοιτο	κρούσοισθον	κρουσοίσθην	κρουσοίμεθᾰ	κρούσοισθε	κρούσοιντο
passive	indicative	κρουσθήσομαι	κρουσθήσῃ	κρουσθήσεται	κρουσθήσεσθον	κρουσθήσεσθον	κρουσθησόμεθᾰ	κρουσθήσεσθε	κρουσθήσονται
	optative	κρουσθησοίμην	κρουσθήσοιο	κρουσθήσοιτο	κρουσθήσοισθον	κρουσθησοίσθην	κρουσθησοίμεθᾰ	κρουσθήσοισθε	κρουσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κρούσειν			κρούσεσθαι		κρουσθήσεσθαι
participle	m	κρούσων			κρουσόμενος		κρουσθησόμενος
	f	κρούσουσᾰ			κρουσομένη		κρουσθησομένη
	n	κροῦσον			κρουσόμενον		κρουσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκρουσᾰ, ἐκρουσᾰ́μην, ἐκρούσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρουσᾰ	ἔκρουσᾰς	ἔκρουσε(ν)	ἐκρούσᾰτον	ἐκρουσᾰ́την	ἐκρούσᾰμεν	ἐκρούσᾰτε	ἔκρουσᾰν
	subjunctive	κρούσω	κρούσῃς	κρούσῃ	κρούσητον	κρούσητον	κρούσωμεν	κρούσητε	κρούσωσῐ(ν)
	optative	κρούσαιμῐ	κρούσειᾰς, κρούσαις	κρούσειε(ν), κρούσαι	κρούσαιτον	κρουσαίτην	κρούσαιμεν	κρούσαιτε	κρούσειᾰν, κρούσαιεν
	imperative		κροῦσον	κρουσᾰ́τω	κρούσᾰτον	κρουσᾰ́των		κρούσᾰτε	κρουσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκρουσᾰ́μην	ἐκρούσω	ἐκρούσᾰτο	ἐκρούσᾰσθον	ἐκρουσᾰ́σθην	ἐκρουσᾰ́μεθᾰ	ἐκρούσᾰσθε	ἐκρούσᾰντο
	subjunctive	κρούσωμαι	κρούσῃ	κρούσηται	κρούσησθον	κρούσησθον	κρουσώμεθᾰ	κρούσησθε	κρούσωνται
	optative	κρουσαίμην	κρούσαιο	κρούσαιτο	κρούσαισθον	κρουσαίσθην	κρουσαίμεθᾰ	κρούσαισθε	κρούσαιντο
	imperative		κροῦσαι	κρουσᾰ́σθω	κρούσᾰσθον	κρουσᾰ́σθων		κρούσᾰσθε	κρουσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκρούσθην	ἐκρούσθης	ἐκρούσθη	ἐκρούσθητον	ἐκρουσθήτην	ἐκρούσθημεν	ἐκρούσθητε	ἐκρούσθησᾰν
	subjunctive	κρουσθῶ	κρουσθῇς	κρουσθῇ	κρουσθῆτον	κρουσθῆτον	κρουσθῶμεν	κρουσθῆτε	κρουσθῶσῐ(ν)
	optative	κρουσθείην	κρουσθείης	κρουσθείη	κρουσθεῖτον, κρουσθείητον	κρουσθείτην, κρουσθειήτην	κρουσθεῖμεν, κρουσθείημεν	κρουσθεῖτε, κρουσθείητε	κρουσθεῖεν, κρουσθείησᾰν
	imperative		κρούσθητῐ	κρουσθήτω	κρούσθητον	κρουσθήτων		κρούσθητε	κρουσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κροῦσαι			κρούσᾰσθαι		κρουσθῆναι
participle	m	κρούσᾱς			κρουσᾰ́μενος		κρουσθείς
	f	κρούσᾱσᾰ			κρουσᾰμένη		κρουσθεῖσᾰ
	n	κροῦσᾰν			κρουσᾰ́μενον		κρουσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκρουκᾰ, κέκρουμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκρουκᾰ	κέκρουκᾰς	κέκρουκε(ν)	κεκρούκᾰτον	κεκρούκᾰτον	κεκρούκᾰμεν	κεκρούκᾰτε	κεκρούκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκρούκω	κεκρούκῃς	κεκρούκῃ	κεκρούκητον	κεκρούκητον	κεκρούκωμεν	κεκρούκητε	κεκρούκωσῐ(ν)
	optative	κεκρούκοιμῐ, κεκρουκοίην	κεκρούκοις, κεκρουκοίης	κεκρούκοι, κεκρουκοίη	κεκρούκοιτον	κεκρουκοίτην	κεκρούκοιμεν	κεκρούκοιτε	κεκρούκοιεν
	imperative		κέκρουκε	κεκρουκέτω	κεκρούκετον	κεκρουκέτων		κεκρούκετε	κεκρουκόντων
middle/ passive	indicative	κέκρουμαι	κέκρουσαι	κέκρουται	κέκρουσθον	κέκρουσθον	κεκρούμεθᾰ	κέκρουσθε	κέκρουνται
	subjunctive	κεκρουμένος ὦ	κεκρουμένος ᾖς	κεκρουμένος ᾖ	κεκρουμένω ἦτον	κεκρουμένω ἦτον	κεκρουμένοι ὦμεν	κεκρουμένοι ἦτε	κεκρουμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκρουμένος εἴην	κεκρουμένος εἴης	κεκρουμένος εἴη	κεκρουμένω εἴητον/εἶτον	κεκρουμένω εἰήτην/εἴτην	κεκρουμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκρουμένοι εἴητε/εἶτε	κεκρουμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκρουσο	κεκρούσθω	κέκρουσθον	κεκρούσθων		κέκρουσθε	κεκρούσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκρουκέναι				κεκροῦσθαι
participle	m	κεκρουκώς				κεκρουμένος
	f	κεκρουκυῖᾰ				κεκρουμένη
	n	κεκρουκός				κεκρουμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: κεκρούκειν, κεκρούσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκρούκειν, κεκρούκη	κεκρούκεις, κεκρούκης	κεκρούκει(ν)	κεκρούκετον	κεκρουκέτην	κεκρούκεμεν	κεκρούκετε	κεκρούκεσᾰν
middle/ passive	indicative	κεκρούσμην	κέκρουσο	κέκρουστο	κέκρουσθον	κεκρούσθην	κεκρούσμεθᾰ	κέκρουσθε	κεκρούσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• παίω (paíō)
• πλήσσω (plḗssō), πλήττω (plḗttō)

Related terms

And see their derivatives:

• κροῦμα n (kroûma, “beat, stroke; play music instruments”)
• κρούπεζαι f pl (kroúpezai, “high wooden shoes”)
• κροῦσις f (kroûsis, “striking, smiting, collision”)
• κροῦσμα n (kroûsma, “κροῦμα, beat, stroke”)
• κρουσμός m (krousmós, “gnashing of teeth”)
• κρουστέον (kroustéon, “one must knock at”)
• κρούστης m (kroústēs, “petulcus”)
• -κρούστης
• κρουστικός (kroustikós, “fit for striking, butting”)
• κρουστός (kroustós, “played by striking”)

Compounds and their derivatives

Related terms

• ἀνάκρουσις f (anákrousis, “pushing back”)
• ἀνακρούω (anakroúō, “push back”)
• ἀντίκρουσις f (antíkrousis, “abrupt close”)
• ἀντικρούω (antikroúō, “strike”)
• ἀπόκρουσις f (apókrousis, “retiring, waning”)
• ἀποκρούω (apokroúō, “beat off”)
• διάκρουσις f (diákrousis, “putting off, gain time”)
• διακρούω (diakroúō, “knock”)
• δυσέκκρουστος (dusékkroustos, “hard to disturb”)
• ἐξανακρούομαι (exanakroúomai, “retreat from”)
• ἐγκατακρούω (enkatakroúō, “tread a measure among”)
• ἐγκρούω (enkroúō, “knock in, hammer in”)
• εἰσκρούω (eiskroúō, “knock in”)
• ἔκκρουσις f (ékkrousis, “beating out, driving away”)
• ἐκκρούω (ekkroúō, “knock out”)
• ἐπαγκρούω (epankroúō, “ἐπανακρούω”)
• ἐπανάκρουσις f (epanákrousis, “putting back”)
• ἐπανακρούω (epanakroúō, “put a ship back”)
• ἐπίκρουσις f (epíkrousis, “(medical) percussion”)
• ἐπικρούω (epikroúō, “strike upon”)
• ἐπισυγκρούω (episunkroúō, “meet with a check”)
• εὐπαράκρουστος (euparákroustos, “easy to set aside”)
• θυροκρουστία f (thurokroustía, “knocking at a door”)

• κατάκρουσις f (katákrousis, “downward pressure”)
• κατακρούω (katakroúō, “knock”)
• κρουσιδημέω (krousidēméō, “cheat on people”)
• κρουσιλύρης m (krousilúrēs, “striking the lyre”)
• κουρσιμετρέω (koursimetréō, “cheat in measuring”)
• κρουσίθυρος (krousíthuros, “knocking at the door”)
• -κρούστης m (-kroústēs)
• -κρουστία f (-kroustía)
• μετακρούω (metakroúō, “push into another position”)
• παράκρουσις f (parákrousis, “striking falsely, false note, discord”)
• παρακρούω (parakroúō, “strike aside”)
• περικρούω (perikroúō, “strike off all round”)
• ποδοκρουστία f (podokroustía, “stamping with the feet”)
• προανακρούομαι (proanakroúomai, “push back before”)
• προεκκρούω (proekkroúō, “push”)
• πρόκρουσις f (prókrousis, “a musical phrase”)
• Προκρούστης m (Prokroústēs, “Procrustes”)
• προκρούω (prokroúō, “beat out”)
• προσαποκρούομαι (prosapokroúomai, “check, inhibit”)
• προσεπικρούω (prosepikroúō, “strike against besides”)
• πρόσκρουσις f (próskrousis, “dashing against”)
• προσκρούω (proskroúō, “knock against”)
• σύγκρουσις f (súnkrousis, “collision”)
• συγκρούω (sunkroúō, “strike together”)
• συνεκκρούομαι (sunekkroúomai, “be driven from one's purpose with”)
• ὑπόκρουσις f (hupókrousis, “interruption”)
• ὑποκρούω (hupokroúō, “strike gently”)
• ὑποπαρακρούω (hupoparakroúō)

Descendants

• Greek: κρούω (kroúo)

References

• “κρούω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κρούω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κρούω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

---

Greek

Etymology

The Ancient Greek κρούω (kroúō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkru.o/
• Hyphenation: κρού‧ω

Verb

κρούω • (kroúo) (past έκρουσα, passive κρούομαι)

1. strike

Conjugation

κρούω   κρούομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	κρούω	κρούσω	κρούομαι	κρουστώ, {κρουσθώ}1
2 sg	κρούεις	κρούσεις	κρούεσαι	κρουστείς, κρουσθείς
3 sg	κρούει	κρούσει	κρούεται	κρουστεί, κρουσθεί
1 pl	κρούουμε, [‑ομε]	κρούσουμε, [‑ομε]	κρουόμαστε	κρουστούμε, κρουσθούμε
2 pl	κρούετε	κρούσετε	κρούεστε, κρουόσαστε	κρουστείτε, κρουσθείτε
3 pl	κρούουν(ε)	κρούσουν(ε)	κρούονται	κρουστούν(ε), κρουσθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έκρουα	έκρουσα	κρουόμουν(α)	κρούστηκα, {κρούσθηκα}1
2 sg	έκρουες	έκρουσες	κρουόσουν(α)	κρούστηκες, κρούστηκες
3 sg	έκρουε	έκρουσε	κρουόταν(ε)	κρούστηκε, κρούστηκε
1 pl	κρούαμε	κρούσαμε	κρουόμασταν, (‑όμαστε)	κρουστήκαμε, κρουσθήκαμε
2 pl	κρούατε	κρούσατε	κρουόσασταν, (‑όσαστε)	κρουστήκατε, κρουσθήκατε
3 pl	έκρουαν, κρούαν(ε)	έκρουσαν, κρούσαν(ε)	κρούονταν, (κρουόντουσαν)	κρούστηκαν, κρουστήκαν(ε), κρούστηκαν, κρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα κρούω ➤	θα κρούσω ➤	θα κρούομαι ➤	θα κρουστώ / κρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα κρούεις, …	θα κρούσεις, …	θα κρούεσαι, …	θα κρουστείς / κρουσθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κρούσει   έχω, έχεις, … κρουσμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … κρουστεί / κρουσθεί   είμαι, είσαι, … κρουσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κρούσει   είχα, είχες, … κρουσμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … κρουστεί / κρουσθεί   ήμουν, ήσουν, … κρουσμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κρούσει   θα έχω, θα έχεις, … κρουσμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … κρουστεί / κρουσθεί   θα είμαι, θα είσαι, … κρουσμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κρούε	κρούσε	—	κρούσου
2 pl	κρούετε	κρούστε	κρούεστε	κρουστείτε, κρουσθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	κρούοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας κρούσει ➤		κρουσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	κρούσει		κρουστεί, κρουσθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Formal types with -σθ- are less common.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• κρούω τον κώδωνα του κινδύνου (kroúo ton kódona tou kindýnou, “alert”, literally “strike the bell of danger”)

Related terms

• κρούση f (kroúsi, “strike”)
• κρούσμα n (kroúsma, “case”) (medical)
• κρουστός (kroustós, “tightly woven; of percussion”)

Compounds of the verb (and see their derivatives)

• αγγελοκρούομαι (angelokroúomai, “view the angel of death; receive the knock”)
• αλληλοσυγκρούομαι (allilosygkroúomai, “collide with each other”)
• ανακρούω (anakroúo, “perform musical piece; go astern”)
• αντικρούω (antikroúo, “rebut”)
• αποκρούω (apokroúo, “repel”)
• εκκρούω (ekkroúo, “strike; delete vowel sound”) (linguistics)
• προσκρούω (proskroúo, “strike against”)
• συγκρούομαι (sygkroúomai, “collide”)

Other compounds

• -κρουση f (-krousi, “-”)
• -κρουστικός (-kroustikós, adjective)
• κωδωνοκρούστης m (kodonokroústis, “toller, bell ringer”)
• παράκρουση f (parákrousi, “delusion, hallucination”)
• προανάκρουσμα n (proanákrousma, “prelude, overture”)
• προκρούστειος (prokroústeios, “procrustean”)
• υπόκρουση f (ypókrousi, “accompaniment”) (music)