χέζω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ǵʰéd-. Cognates include Avestan 𐬵𐬀𐬜𐬀𐬲 (zaδah, “anus”), Sanskrit हद् (had), हदति (hadati, “to evacuate, discharge excrement”), Old Armenian ձետ (jet, “tail, penis”), Albanian dhjes (“to shit”), Kurdish.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰéz.dɔː/ → /ˈçe.zo/ → /ˈçe.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰéz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰe.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈçe.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈçe.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈçe.zo/

Verb

χέζω • (khézō)

1. (vulgar) I excrete faeces, I defecate
   • 450 BCE – 350 BCE, Strattis, Chrysippus 1
   • 446 BCE – 411 BCE, Eupolis, Flatterers 17
   • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 1057
   • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 1170

Conjugation

(deprecated template usage)

    Present: χέζω, χέζομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέζω	χέζεις	χέζει	χέζετον	χέζετον	χέζομεν	χέζετε	χέζουσῐ(ν)
	subjunctive	χέζω	χέζῃς	χέζῃ	χέζητον	χέζητον	χέζωμεν	χέζητε	χέζωσῐ(ν)
	optative	χέζοιμῐ	χέζοις	χέζοι	χέζοιτον	χεζοίτην	χέζοιμεν	χέζοιτε	χέζοιεν
	imperative		χέζε	χεζέτω	χέζετον	χεζέτων		χέζετε	χεζόντων
middle/ passive	indicative	χέζομαι	χέζει/ χέζῃ	χέζεται	χέζεσθον	χέζεσθον	χεζόμεθᾰ	χέζεσθε	χέζονται
	subjunctive	χέζωμαι	χέζῃ	χέζηται	χέζησθον	χέζησθον	χεζώμεθᾰ	χέζησθε	χέζωνται
	optative	χεζοίμην	χέζοιο	χέζοιτο	χέζοισθον	χεζοίσθην	χεζοίμεθᾰ	χέζοισθε	χέζοιντο
	imperative		χέζου	χεζέσθω	χέζεσθον	χεζέσθων		χέζεσθε	χεζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χέζειν				χέζεσθαι
participle		χέζων, χέζουσᾰ, χέζον				χεζόμενος, χεζομένη, χεζόμενον

(deprecated template usage)

    Imperfect: ἔχεζον, ἐχεζόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεζον	ἔχεζες	ἔχεζε	ἐχέζετον	ἐχεζέτην	ἐχέζομεν	ἐχέζετε	ἔχεζον
middle/ passive		ἐχεζόμην	ἐχέζου	ἐχέζετο	ἐχέζεσθον	ἐχεζέσθην	ἐχεζόμεθᾰ	ἐχέζεσθε	ἐχέζοντο

(deprecated template usage)

    Future: χεσῶ, χεσοῦμαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χεσῶ/ χεσέω	χεσεῖς	χεσεῖ	χεσεῖτον	χεσεῖτον	χεσοῦμεν	χεσεῖτε	χεσοῦσῐ(ν)
	optative	χεσοίην/ χεσοῖμῐ	χεσοίης/ χεσοῖς	χεσοίη/ χεσοῖ	χεσοῖτον	χεσοίτην	χεσοῖμεν	χεσοῖτε	χεσοῖεν
middle	indicative	χεσοῦμαι	χεσῇ/ χεσεῖ	χεσεῖται	χεσεῖσθον	χεσεῖσθον	χεσούμεθᾰ	χεσεῖσθε	χεσοῦνται
	optative	χεσοίμην	χεσοῖο	χεσοῖτο	χεσοῖσθον	χεσοίσθην	χεσοίμεθᾰ	χεσοῖσθε	χεσοῖντο
		active				middle
infinitive		χεσεῖν				χεσεῖσθαι
participle		χεσῶν, χεσοῦσᾰ, χεσοῦν				χεσούμενος, χεσουμένη, χεσούμενον

(deprecated template usage)

    Aorist: ἔχεσα, ἐχεσάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεσα	ἔχεσας	ἔχεσε	ἐχέσατον	ἐχεσάτην	ἐχέσαμεν	ἐχέσατε	ἔχεσαν
	subjunctive	χέσω	χέσῃς	χέσῃ	χέσητον	χέσητον	χέσωμεν	χέσητε	χέσωσῐ(ν)
	optative	χέσαιμῐ	χέσαις/ χέσειας	χέσαι/ χέσειε	χέσαιτον	χεσαίτην	χέσαιμεν	χέσαιτε	χέσαιεν/ χέσειαν
	imperative		χέσον	χεσάτω	χέσατον	χεσάτων		χέσατε	χεσάντων
middle	indicative	ἐχεσάμην	ἐχέσω	ἐχέσατο	ἐχέσασθον	ἐχεσάσθην	ἐχεσάμεθα	ἐχέσασθε	ἐχέσαντο
	subjunctive	χέσωμαι	χέσῃ	χέσηται	χέσησθον	χέσησθον	χεσώμεθα	χέσησθε	χέσωνται
	optative	χεσαίμην	χέσαιο	χέσαιτο	χέσαισθον	χεσαίσθην	χεσαίμεθα	χέσαισθε	χέσαιντο
	imperative		χέσαι	χεσάσθω	χέσασθον	χεσάσθων		χέσασθε	χεσάσθων
		active				middle
infinitive		χέσαι				χέσασθαι
participle	m	χέσᾱς				χεσάμενος
	f	χέσᾱσα				χεσαμένη
	n	χέσαν				χεσάμενον

(deprecated template usage)

    Aorist: ἔχεσον, ἐχεσόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεσον	ἔχεσες	ἔχεσε	ἐχέσετον	ἐχεσέτην	ἐχέσομεν	ἐχέσετε	ἔχεσον
	subjunctive	χέσω	χέσῃς	χέσῃ	χέσητον	χέσητον	χέσωμεν	χέσητε	χέσωσῐ(ν)
	optative	χέσοιμῐ	χέσοις	χέσοι	χέσοιτον	χεσοίτην	χέσοιμεν	χέσοιτε	χέσοιεν
	imperative		χέσε	χεσέτω	χέσετον	χεσέτων		χέσετε	χεσόντων
middle	indicative	ἐχεσόμην	ἐχέσου	ἐχέσετο	ἐχέσεσθον	ἐχεσέσθην	ἐχεσόμεθᾰ	ἐχέσεσθε	ἐχέσοντο
	subjunctive	χέσωμαι	χέσῃ	χέσηται	χέσησθον	χέσησθον	χεσώμεθᾰ	χέσησθε	χέσωνται
	optative	χεσοίμην	χέσοιο	χέσοιτο	χέσοισθον	χεσοίσθην	χεσοίμεθᾰ	χέσοισθε	χέσοιντο
	imperative		χεσοῦ	χεσέσθω	χέσεσθον	χεσέσθων		χέσεσθε	χεσέσθων
		active				middle
infinitive		χεσεῖν				χεσέσθαι
participle	m	χεσών				χεσόμενος
	f	χεσοῦσᾰ				χεσομένη
	n	χεσόν				χεσόμενον

(deprecated template usage)

    Perfect: κέχοδᾰ, κέχεσμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέχοδᾰ	κέχοδᾰς	κέχοδε	κεχόδᾰτον	κεχόδᾰτον	κεχόδᾰμεν	κεχόδᾰτε	κέχοδᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχοδὼς ὦ/ κεχόδω	κεχοδὼς ᾖς/ κεχόδῃς	κεχοδὼς ᾖ/ κεχόδῃ	κεχοδότε ἦτον/ κεχόδητον	κεχοδότε ἦτον/ κεχόδητον	κεχοδότες ὦμεν/ κεχόδωμεν	κεχοδότες ἦτε/ κεχόδητε	κεχοδότες ὦσῐ(ν)/ κεχόδωσῐ(ν)
	optative	κεχοδὼς εἴην/ κεχόδοιμῐ/ κεχοδοίην	κεχοδὼς εἴης/ κεχόδοις/ κεχοδοίης	κεχοδὼς εἴη/ κεχόδοι/ κεχοδοίη	κεχοδότε εἴητον/ κεχοδότε εἶτον/ κεχόδοιτον	κεχοδὀτε εἰήτην/ κεχοδότε εἴτην/ κεχοδοίτην	κεχοδότες εἴημεν/ κεχοδότες εἶμεν/ κεχόδοιμεν	κεχοδότες εἴητε/ κεχοδότες εἶτε/ κεχόδοιτε	κεχοδότες εἴησᾰν/ κεχοδότε εἶεν/ κεχόδοιεν
	imperative		κεχοδὼς ἴσθῐ	κεχοδὼς ἔστω	κεχοδότε ἔστον	κεχοδότε ἔστων		κεχοδότες ἔστε	κεχοδότες ὄντων
middle/ passive	indicative	κέχεσμαι	κέχεσαι	κέχεσται	κέχεσθον	κέχεσθον	κεχέσμεθᾰ	κέχεσθε	κεχεσμένοι εἰσί
	subjunctive	κεχεσμένος ὦ	κεχεσμένος ᾖς	κεχεσμένος ᾖ	κεχεσμένω ἦτον	κεχεσμένω ἦτον	κεχεσμένοι ὦμεν	κεχεσμένοι ἦτε	κεχεσμένοι ὦσῐ
	optative	κεχεσμένος εἴην	κεχεσμένος εἴης	κεχεσμένος εἴη	κεχεσμένοι εἴητον/ κεχεσμένοι εἶτον	κεχεσμένω εἰήτην/ κεχεσμένω εἴτην	κεχεσμένοι εἴημεν/ κεχεσμένοι εἶμεν	κεχεσμένοι εἴητε/ κεχεσμένοι εἶτε	κεχεσμένοι εἴησᾰν/ κεχεσμένοι εἶεν
	imperative		κέχεσο	κεχέσθω	κέχεσθον	κεχέσθων		κέχεσθε	κεχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχοδέναι				κεχέσθαι
participle		κεχοδώς, κεχοδυῖᾰ, κεχοδός				κεχεσμένος, κεχεσμένη, κεχεσμένον

Descendants

• Greek: χέζω (chézo)
  • → Russian: хе́зать (xézatʹ)
• ⇒ English: -chezia

Further reading

• “χέζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “χέζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• χέζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek χέζω (khézō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈçezo/
• Hyphenation: χέ‧ζω

Verb

χέζω • (chézo) (past έχεσα, passive χέζομαι)

1. (intransitive, colloquial, vulgar) shit, shite, take a shit, crap (defecate)

   Που είναι η τουαλέτα; Πρέπει να χέσω. ― Pou eínai i toualéta? Prépei na chéso. ― Where's the toilet? I have to shit.

   Κάποιος έχει χέσει εδώ μέσα. ― Kápoios échei chései edó mésa. ― Someone's taken a shit in here.

2. (transitive, colloquial, vulgar) shit, beshit (soil something or someone with faeces)

   Κατά λάθος, έχεσε το βρακί της. ― Katá láthos, échese to vrakí tis. ― She shit her knickers by accident.

3. (transitive, figuratively) scold, berate, bollock, give shit

   Το αφεντικό του τον έχεσε. ― To afentikó tou ton échese. ― His boss gave him shit.

Conjugation

χέζω   χέζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	χέζω	χέσω	χέζομαι	χεστώ
2 sg	χέζεις	χέσεις	χέζεσαι	χεστείς
3 sg	χέζει	χέσει	χέζεται	χεστεί
1 pl	χέζουμε, [‑ομε]	χέσουμε, [‑ομε]	χεζόμαστε	χεστούμε
2 pl	χέζετε	χέσετε	χέζεστε, χεζόσαστε	χεστείτε
3 pl	χέζουν(ε)	χέσουν(ε)	χέζονται	χεστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έχεζα	έχεσα	χεζόμουν(α)	χέστηκα
2 sg	έχεζες	έχεσες	χεζόσουν(α)	χέστηκες
3 sg	έχεζε	έχεσε	χεζόταν(ε)	χέστηκε
1 pl	χέζαμε	χέσαμε	χεζόμασταν, (‑όμαστε)	χεστήκαμε
2 pl	χέζατε	χέσατε	χεζόσασταν, (‑όσαστε)	χεστήκατε
3 pl	έχεζαν, χέζαν(ε)	έχεσαν, χέσαν(ε)	χέζονταν, (χεζόντουσαν)	χέστηκαν, χεστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα χέζω ➤	θα χέσω ➤	θα χέζομαι ➤	θα χεστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα χέζεις, …	θα χέσεις, …	θα χέζεσαι, …	θα χεστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … χέσει   έχω, έχεις, … χεσμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … χεστεί   είμαι, είσαι, … χεσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … χέσει   είχα, είχες, … χεσμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … χεστεί   ήμουν, ήσουν, … χεσμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … χέσει   θα έχω, θα έχεις, … χεσμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … χεστεί   θα είμαι, θα είσαι, … χεσμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	χέζε	χέσε	—	χέσου
2 pl	χέζετε	χέστε	χέζεστε	χεστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	χέζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας χέσει ➤		χεσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	χέσει		χεστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• (defecate): αφοδεύω (afodévo), αποπατώ (apopató), κάνω κακά (káno kaká)
• (shit on, beshit): σκατίζω (skatízo), σκατώνω (skatóno)

Derived terms

• δε μας χέζεις (de mas chézeis, “get lost, bite me”)
• δε με χέζεις (de me chézeis, “get lost, bite me”)
• μη χέσω (mi chéso)
• ξεχέζω (xechézo, “scold”)
• χεζάς (chezás, “chickenshit, coward”)
• χεζού (chezoú, “chickenshit, coward”)
• χέσε μας (chése mas, “bite me”)

• χέσε με (chése me, “bite me”)
• χέσε μέσα (chése mésa)
• χέσε ψηλά κι αγνάντευε (chése psilá ki agnánteve)
• χέσιμο n (chésimo, “shit, crap”)
• χέστης m (chéstis, “chickenshit, coward”)
• χέστρα f (chéstra, “shitter, toilet”)
• χεσμένος (chesménos, “shit-stained”)

Descendants

• → Russian: хе́зать (xézatʹ)