заман

Bashkir

Etymology

From Persian زمان‎ (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): [zɑˈmɑn]
• Hyphenation: за‧ман

Noun

заман • (zaman)

1. period of time in history; epoch, era

   Заман башҡа, заң башҡа.

   Zaman bašqa, zañ bašqa.

   Different time, different laws. (=Laws change as time goes).

   Ул заманда самолёт хаҡы осһоҙ булды.

   Ul zamanda samolyot xaqï oshoð buldï.

   At that time, the airfares were cheap.

   Мәжит Ғафури «Януарҙарға килгән үләт» исемле мәҫәлендә Лафонтен заманынан билдәле сюжетҡа мөрәжәғәт итә.

   Mäžit Ğafuri «Yanuarðarğa kilgän ülät» isemle mäθälendä Lafonten zamanïnan bildäle syužetqa möräžäğät itä.

   Majit Gafuri in his fable titled "The pestilence has come to animals" turns to a plot known from the time of (Jean de) La Fontaine.

2. modern time, the current period in history

   Ҡатын-ҡыҙҙар өсөн машина йөрөтә белеү — заман талабы.

   Qatïn-qïððar ösön mašina yörötä belew — zaman talabï.

   For women to be able to drive a car is the modern time’s necessity (=part of modern life).

3. (grammar) tense

   Үткән заман.

   Ütkän zaman.

   Past tense.

   Хәҙерге заман.

   Xäðerge zaman.

   Present tense.

   Ҡылымдарҙы киләсәк заманға ҡуйығыҙ.

   Qïlïmdarðï kiläsäk zamanğa quyïğïð.

   Put the verbs in the future tense.

Declension

Inflection of заман (zaman)

	singular	plural
absolute	заман (zaman)	замандар (zamandar)
definite genitive	замандың (zamandïñ)	замандарҙың (zamandarðïñ)
dative	заманға (zamanğa)	замандарға (zamandarğa)
definite accusative	заманды (zamandï)	замандарҙы (zamandarðï)
locative	заманда (zamanda)	замандарҙа (zamandarða)
ablative	замандан (zamandan)	замандарҙан (zamandarðan)

Derived terms

• үткән заман (ütkän zaman, “past tense”)
• хәҙерге заман (xäðerge zaman, “present tense”)
• киләсәк заман (kiläsäk zaman, “future tense”)
• борон-борон заманда (boron-boron zamanda, “once upon a time”)

---

Kazakh

Cyrillic	заман (zaman)
Arabic	زامان‎

Etymology

From Persian زمان‎ (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): /zɑˈmɑn/

Noun

заман • (zaman)

1. period of time, epoch, era

Declension

declension of заман

	singular (жекеше)	plural (көпше)
nominative (атау)	заман (zaman)	замандар (zamandar)
genitive (ілік)	заманның (zamannıñ)	замандардың (zamandardıñ)
dative (барыс)	заманға (zamanğa)	замандарға (zamandarğa)
accusative (табыс)	заманды (zamandı)	замандарды (zamandardı)
locative (жатыс)	заманда (zamanda)	замандарда (zamandarda)
ablative (шығыс)	заманнан (zamannan)	замандардан (zamandardan)
instrumental (көмектес)	заманмен (zamanmen)	замандармен (zamandarmen)

Derived terms

• замандас (zamandas), замандастық (zamandastıq)

Synonyms

• дәуір (däwir)
• кезең (kezeñ)

---

Kumyk

Noun

заман • (zaman)

1. time

Declension

	Singular	Plural
nominative	заман (zaman)	заманлар (zamanlar)
accusative	заманны (zamannı)	заманланы (zamanlanı)
dative	замангъа (zamanğa)	заманлагъа (zamanlağa)
locative	заманда (zamanda)	заманларда (zamanlarda)
ablative	замандан (zamandan)	заманлардан (zamanlardan)
genitive	заманны (zamannı)	заманланы (zamanlanı)

Further reading

• заман in Kumyksko-russkij slovarʹ, 2013

---

Serbo-Croatian

Etymology 1

From Ottoman Turkish زمان‎ (zaman), from Persian زمان‎ (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): /zǎmaːn/
• Hyphenation: за‧ман

Noun

за̀ма̄н m (Latin spelling zàmān)

1. time
2. epoch
3. era

Declension

Declension of заман

	singular	plural
nominative	заман	замани
genitive	замана	замана
dative	заману	заманима
accusative	заман	замане
vocative	замане	замани
locative	заману	заманима
instrumental	заманом	заманима

Etymology 2

From Proto-Slavic *za vъ manъ; compare за, у, ма́на.

Pronunciation

• IPA^(key): /zâmaːn/
• Hyphenation: за‧ман

Adverb

за̏ма̄н (Latin spelling zȁmān)

1. in vain
2. freely, gratis, for nothing

---

Tatar

Etymology

From Persian زمان‎ (zamân).

Noun

заман • (zaman)

1. time
2. epoch
3. era