-gan

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ojibwe[edit]

Final[edit]

-gan

  1. nominalizer

Derived terms[edit]

See also[edit]

Final[edit]

-gan

  1. bone

Related terms[edit]

References[edit]

Turkish[edit]

preceding vowel
A / I / O / U E / İ / Ö / Ü
default -gan -gen
assimilated -kan -ken

Etymology[edit]

From Proto-Turkic *-gan, *-gen. In Modern Turkish the suffix presents as -an, -gan or -agan.[1]

Pronunciation[edit]

Suffix[edit]

-gan

  1. Derives nouns of habit or inclination from verbs.[2]
    gez- (to wander, to go about) + ‎-egen → ‎gezegen (planet)
    ısır- (to bite) + ‎-gan → ‎ısırgan (poison ivy, literally that which bites a lot)
    sıç- (to shit, to poop) + ‎-an → ‎sıçan (rat, mouse, literally that which shits a lot)
    kemir- (to nibble, to gnaw) + ‎-gen → ‎kemirgen (rodent, literally that which gnaws a lot)
    yat- (to lie down, to incline) + ‎-ağan → ‎yatağan (a curved Ottoman sword)
  2. Derives adjectives of habit or inclination from verbs.[2]
    çekin- (to abstain, to hesitate) + ‎-gen → ‎çekingen (shy, reserved)
    çalış- (to work, to study) + ‎-kan → ‎çalışkan (hardworking)
    ak- (to flow) + ‎-ış (reciprocal suffix) + ‎-kan → ‎akışkan (fluid)
    değiş- (to change) + ‎-ken → ‎değişken (variable, flexible)
    ilet- (to transmit, to conduct) + ‎-ken → ‎iletken (conductive)

Derived terms[edit]

References[edit]

  1. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “+(g)An”, in Nişanyan Sözlük
  2. 2.0 2.1 Çağbayır, Yaşar (2007) “-gan”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1639